Όπως αντιλαμβάνονται όλοι όσοι διαθέτουν στοιχειώδες μυαλό και είναι σε επαφή με την πραγματικότητα, αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα, ούτε για κράτη και κοινωνίες κάπως συγκροτημένες και δομημένες πάνω σε μία λογική. Πόσο μάλλον για την Ελλάδα, όπου το δημόσιοβρίσκεται σε διάλυση, η κοινωνία είναι πλήρως σχεδόν αλλοτριωμένη και εδώ και πάρα πολλά χρόνια απουσιάζει πλήρως το κράτος δικαίου και η εφαρμογή των νόμων. Αρα, δεν θα πρέπει ίσως να περιμένουμε και θεαματικά αποτελέσματα, ακόμη και αν βρεθεί κυβέρνηση για να αποφασίσει αμέσως τα απαραίτητα μέτρα, θα επιχειρηματολογούσε ο απαισιόδοξος παρατηρητής.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επιχείρημα για να μη γίνει η αρχή, η ακόμη περισσότερο, για να μη γίνει η προσπάθεια. Αυτό άλλωστε θα αποτελούσε συνταγή καταστροφής, που ευτυχώς δεν θα την επιτρέψει να εφαρμοστεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις. Ο φίλτατος της κυβέρνησης κ. Μπαρόζο δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε λέξη παρηγοριάς για την ελληνική οικονομία και οι μηχανισμοί των Βρυξελλών δεν άφησαν κανένα χρονικό περιθώριο σταδιακής έστω προσαρμογής στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση από την πλευρά των εταίρων μας να επιτρέψουν πλέον ελληνικές παρασπονδίες.
Με αυτά τα δεδομένα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πονέσουμε και θα πονέσουμε πολύ- τα επόμενα χρόνια. Το ερώτημα όμως είναι αν θα υπάρξει και αποτέλεσμα. Γιατί ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα συνηθίσουμε στον πόνο, φτάνονταςστο σημείο να αρέσει σε αρκετούς από εμάς, το ζητούμενο είναι να βελτιωθούν θεαματικά και μόνιμα τα δημοσιονομικά μεγέθη. Αυτό βέβαια προϋποθέτει αναδιάρθωση κράτους και λειτουργίας θεσμών εκ βάθρων, αλλαγή νοοτροπίας και φωτισμένες ηγεσίες. Και επιπλέον προϋποθέτει παραγωγή, παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα. Μπορούν να επιτευχθούν όλα αυτά και σε πόσο καιρό; Μήπως είμαστε πια υποχρεωμένοι να κυνηγήσουμε το θαύμα;
Αγγελος Στάγκος
[email protected]
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr