Ωστόσο, τόσο στους απορούντες, όσο και στους «αδούλωτους», η απάντηση είναι σχεδόν κοινή και επισημαίνει ότι η Ελλάδα έγινε με τη θέλησή της μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρώτα και της ΟΝΕ αργότερα, γεγονός που σημαίνει ότι πρώτον, αυτοβούλως παραιτήθηκε μέρους των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, δεύτερον, ότι το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει του ελληνικού Συντάγματος και τρίτον,  ότι από την συμμετοχή της αυτή δεν έχει μόνον οφέλη, αλλά και υποχρεώσεις. Τελεία και παύλα και από τα σημεία αυτά πρέπει να ξεκινάει κάθε συλλογισμός μας.

Από το 1981,  που η χώρα μας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, οι ελληνικές κυβερνήσεις ζητούσαν συνεχώς εξαιρέσεις από τους κοινοτικούς κανόνες και όταν αυτό δεν ήταν δυνατόν ζητούσαν παρατάσεις ή περιόδους χάριτος, προκειμένου να προσαρμόσουν το ελληνικό δίκαιο ή να εφαρμόσουν τις οδηγίες που εξέδιδε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για αρκετά χρόνια οι ευρωπαίοι εταίροι έκλειναν τα μάτια, αφού δεν είμαστε σαν χώρα και κανένα σπουδαίο μέγεθος, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 2004 και με εξαίρεση ίσως την περίοδο 1981-1985, οι ηγέτες των ελληνικών κυβερνήσουν διατηρούσαν επαφές με τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες, οπότε έδειχναν κάποια ευελιξία στην αντιμετώπισή μας.

Όταν ο κ. Σημίτης έβαλε την Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική ΄Ενωση, το έκανε για να βρεθούμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης προκειμένου από τη μία πλευρά να προφυλαχθούμε και από την άλλη πλευρά να προσαρμοσθούμε. Τότε έγινε της μόδας η περίφημη πορεία της «σύγκλισης», μόνο που τα συνδικάτα, τα μήντια και οι πονηροί ελληναράδες την εννοούσαν ως σύγκλιση μισθών και εισοδημάτων μόνο, ενώ ο κ. Σημίτης ως συνολική προσαρμογή της κοινωνίας μας στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Η σημερινή κυβέρνηση ήλθε στηνεξουσία με μία επαρχιώτικη αντίληψη και έδειξε ότι δεν κατάλαβε ποτέ ότι η σχέση Ευρωπαϊκή Ενωση- Ελλάδα διέπεται από κανόνες που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Είναι πολλά τα περιστατικά, από τηναπογραφή και τον βασικό μέτοχο μέχρι τα στατιστικά στοιχεία και τα αστεία σταθεροποιητικά προγράμματα, που ενόχλησαν τους ευρωπαίους την τελευταία πενταετία. Σε αυτά να προσθέσουμε και το γεγονός ότι η Αθήνα λάμπει δια της απουσίας της σε όλα τα επίπεδα των ζυμώσεων που γίνονται συνεχώς στις Βρυξέλλες, ενώ ο κ. Καραμανλής δεν προσπάθησε ποτέ να βρίσκεται σε επαφή και να συνομιλεί με τους άλλους ηγέτες.

Στο μεταξύ, ήλθε και η οικονομική κρίση και το αποτέλεσμα είναι πλέον γνωστό. Οι Βρυξέλλες και οι ευρωπαίοι εταίροι έχουν προφανώς αποφασίσει ότι δεν θα αναγνωρίζουν «ελληνικές ιδιαιτερότητες», δεν θα αντιμετωπίζουν την χώρα μας ως «εξωτική» και δεν θα ανέχονται παρεκκλίσεις και κοροϊδίες. Θα απαιτούν «σύγκλιση» σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στην οικονομία, καθώς δεν ανέχονται αστεία με το ευρώ, και από τώρα και στο εξής θα κινούνται στον άξονα «ή οι έλληνες θα προσαρμοστούν ή θα φύγουν». Το είπε ο Ντελόρ σε άρθρό του, το υποννόησε ο Γιούνκερ, σχεδόν το φώναξε ο Αλμούνια και όποιος διαβάσει προσεκτικά το κείμενο των συστάσεων για την Ελλάδα που συνέταξε η αρμόδια επιτροπή της Κομισιόν για το Συμβούλιο των υπουργών, θα το καταλάβει.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr