Αντίθετα, θεωρεί ότι το κοινωνικό κράτος απαλύνει σε ένα βαθμό τις συνέπειες της κρίσης για τον κόσμο. Γι΄αυτόν, τον Κρούγκμαν, ο κίνδυνος για την Ευρώπη προέρχεται από την «αποτυχία της να αντιδράσειαποτελεσματικά στην οικονομική κρίση».
Κατά τον Κρούγκμαν(και η γνώμη του ενδιαφέρει όλους όσους θέλουν τηνΕυρώπη σαν σύνολο, ειδικά τις παραμονές μιας νέας συνόδου κορυφής, αλλά και της συνόδου των 20), η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση έχει ως τώρα αποτύχει στην αντιμετώπιση της κρίσης με δημοσιονομικά και νομισματικά μέσα, αν και πλήττεται όσο και οι ΗΠΑ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ρίχνει χρήμα στην αγορά για να την αναθερμάνει (ο Κρούγκμαν πιστεύει ότι ακόμη και τα τεράστια ποσά που διαθέτει ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι μικρά), ενώ παράλληλα πιστεύει ότι και στον νομισματικό τομέα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παρεμβαίνει προληπτικά πολύ λιγότερο από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.
Με λίγα λόγια, ο Πώλ Κρούγκμαν θεωρεί ότι η θετική δράση για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη είναι ελλειμματική για διάφορους λόγους. Γιατί οι ταγοί του οικονομικού και τραπεζικού συστήματος είναι μέτριοι και κυρίως γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει προχωρήσει θεσμικά πολύ πιο γρήγορα στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση, παρά στην πολιτική. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης από μία κεντρική θεσμοποιημένη εξουσία (ανάλογη άποψη έχουν εκφράσει οι κ.κ. Φίσερ, Πρόντι και Σημίτης) και οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών να διστάζουν να ρίξουν χρήμα στην αγορά για να μην ανεβάσουν το δημόσιο χρέος τους. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να κάνει τις κινήσεις και να πάρει τα ρίσκα που παίρνει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ γιατί δεν έχει την πολιτική στήριξη μιας κυβέρνησης. Με αυτή την έννοια, δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ότι η δημιουργία του «ευρώ» ήταν πρόωρη και η Ευρώπη να μπει σε μακρόχρονη ύφεση, όποτε η ελπίδα ότι οι πολιτικές ηγεσίες της θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Αυτά λέει ο Πώλ Κρούγκμαν και δεν έχει νόημα να κριθούν οι απόψεις τους, όταν μάλιστα οι γνώσεις του, ως οικονομολόγου, είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε παρατηρήσεις και η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η Ευρώπη, δηλαδή η Γερμανία κατ΄ αρχήν , αλλά φαίνεται και σε συνεννόηση με τη Γαλλία σε ένα βαθμό (δηλαδή ο γαλλογερμανικός άξονας) ξεκινάει από διαφορετική αφετηρία σε σχέση με τις ΗΠΑ, στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Η Γερμανία, που είναι εκείνη η οποία έχει επιβάλει την σκληρή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, διακατέχεται από το σύνδρομο του υπερπληθωρισμού της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης το 1923 που γέννησε τον Χίτλερ και τους Ναζί, ενώ οι ΗΠΑ έχουν την θετική εμπειρία του Νιού Ντήλ, της πολιτικής του Ρούσβελτ την δεκαετία του ΄30, μετά το κραχ το 1929, που στηρίχτηκε στις δημόσιες επενδύσεις και στην αιμοδοσία της αγοράς από την κυβέρνηση. Στην άποψη των ΗΠΑ έχει ήδη προσχωρήσει και ο κ. Μπράουν της Βρεταννίας και έτσι έχουμε και εδώ τον αγγλοσαξονικό άξονα σε πλήρη λειτουργία. Στο πλαίσιο αυτό, το Βερολίνο και το Παρίσι εμφανίζονται να ρίχνουν το βάρος στον έλεγχο των αγορών, ειδικά των χρηματοπιστωτικών, γεγονός που είναι φανερό και από το κοινό κείμενο που υπέγραψαν χθες η κα Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί.
Από την άλλη πλευρά, ο Πωλ Κρούγκμαν μάλλον έχει δίκιοπου επισημαίνει την σπουδαίαέλλειψη ενόςκεντρικού οργάνου ου θα παίρνει τις αποφάσεις για την οικονομία στην Ευρώπη. Αυτό το όργανο θα μπορούσε να είναι ένα διευθυντήριο, όπως προτείνουν κάποιοι (άλλοι μιλάνε για την ανάγκηδημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, σαν το ΔΝΤ, αλλά αυτό είναι κάτι το διαφορετικό), αλλά φυσικά κάτι τέτοιο θα ήταν το προοίμιο της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης, τουλάχιστον σεεπίπεδο Ευρωζώνης. Μακάρι να συνέβαινε-ειδικά για την Ελλάδα θα ήταν σωτήρια μία τέτοια εξέλιξη-, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει και η οικονομική κρίση ανέδειξε δραματικά την συγκεκριμένη υστέρηση. Ας ευχηθούμε πάντως οι φόβοι του Κρούγκμαν για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ευρώπη να αποδειχθούν υπερβολικοί. Αν όμως έχει δίκιο, τα πρώτα δείγματα της κοινωνικής ανατα
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr