Ειδικά οι αγρότες της θα ήταν πολλά σκαλιά πιο κάτω από το σημερινό βιοτικό τους επίπεδο. Ετσι, για να ξέρουμε για τι μιλάμε σε αυτή τη χώρια όπου ο καθένας βγαίνει και λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Δυστυχώς, αυτό τον καιρό και λόγω της κρίσης, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση παραπαίει. Ενώ υπήρχε κάποια ελπίδα ότι η κρίση και οι κοινοί κίνδυνοι που δημιουργεί θα έφερναν πιο κοντά τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών, συμβαίνει το αντίθετο. Κατ΄αρχήν, τώρα αποδεικνύεται ακόμη μία φορά πόσο μεγάλο λάθος ήταν η εσπευσμένη διεύρυνση προς τις χώρες της λεγόμενης Νέας Ευρώπης, επειδή το ήθελαν οι αγγλοσάξονες (αμερικανοί και άγγλοι) και επειδή οι γερμανοί έκαναν λανθασμένη εκτίμηση, νομίζοντας ότι θα τις βάλουν στη σφαίρα επιρροής τους.

Το χειρότερο όμως είναι ότι τα φαινόμενα της απόκλισης είναι έντονα και παρατηρούνται και στην Ευρωζώνη. Από τη μία πλευρά δεν υπάρχουν εμπνευσμένες ηγεσίες, προσανατολισμένες στην πραγματοποίηση του ευρωπαϊκού οράματος, από την άλλη πλευρά η κρίση προκαλεί πια μεγάλο πανικό, καθώς κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει η επόμενη ημέρα, που η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι είναι σχεδόν πάντα χειρότερη από την προηγούμενη. Ο πανικός οδηγεί σε ενέργειες και αποφάσεις που κυριαρχούνται από το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζει ακόμη και τις σχέσεις στον γαλλογερμανικό άξονα.

Η Γερμανία είναι αναμφίβολα η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, αλλά πολιτικά μόνο σε αρμονική σχέση με τη Γαλλία μπορεί να σύρει και άλλες χώρες προς την ευρωπαϊκή σύγκλιση. Στις μέρες μας ωστόσο, ο άξονας δεν πάει καλά, αφού τόσο η κα Μέρκελ, όσο και ο κ. Σαρκοζί εκνευρίζουν αλλήλους με τον προστατευτισμό στον οποίον καταφεύγουν. Και για να λέμε την αλήθεια και οι δύο βρίσκονται κάτω από μεγάλη πίεση από την κοινή γνώμη των χωρών τους. Οι γάλλοι αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα ανεργίας και οι γερμανοί έχουν εκλογές το Φθινόπωρο και δεν τους παίρνει να παίζουν τον ρόλο της αγελάδας που την αρμέγουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι, αν και είναι απαραίτητο για τις εξαγωγές τους να διατηρηθεί η αγοραστική δύναμη των τελευταίων.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν προσωπικότητες με επιρροή στην Ευρώπη που αντιλαμβάνονται ότι το πράγμα δεν πάει καλά. Υπάρχουν και ονομαστικά μπορούν να αναφερθούν οι κ.κ. Πρόντι (πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σημίτης (πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, για όσους τον έχουν ξεχάσει) και Φίσερ (πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας), που επισημαίνουν σε άρθρα και δηλώσεις τους ότι είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό όργανο με ρόλο οικονομικού διευθυντηρίου, ή μία οικονομική «κυβέρνηση», ή τέλος πάντων, ένα ευρωπαϊκό ταμείο, περίπου ανάλογο του ΔΝΤ. Ολοι αυτοί είναι ευρωπαϊστές, ανησυχούν πραγματικά και μακάρι να εισακουστούν. Στο κάτω-κάτω της γραφής υπάρχει εκείνο το έρμο το ευρώ που σε κανένα δεν συμφέρει να καταρρεύσει λόγω διάλυσης…

Υποτίθεται ότι στη σύνοδο κορυφής, στις 18 Μαρτίου, θα ληφθούν αποφάσεις για κεντρική αντιμετώπιση των προβλημάτων των τραπεζών. Μακάρι, όχι μόνο γιατί πρέπει να εξυγιανθεί το τραπεζικό σύστημα για να μη καταρρεύσει όλη η ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά και γιατί έτσι θα γίνει μία αρχή.

Αγγελος Στάγκος 
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr