Απαίτησε δηλαδή την «επανίδρυση το κράτους» που είχε υποσχεθεί πριν από πέντε χρόνια, αλλά με άλλες σκέψεις προφανώς κατά του, όπως αποδείχθηκε από την μέχρι τώρα θητεία του. Μόνο που τώρα έχουν «σφίξει τα γάλατα», το ταμείο είναι μείον και κάποιοι στις Βρυξέλλες και αλλού πρέπει να πεισθούν ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις τους και τα μηνύματα, τόσο τα δικά τους, όσο και της αγοράς.

Η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση στις αυστηρές οδηγίες του «ενηλικιωμένου» πια κ. Καραμανλή είναι ότι «αυτά μας τάπαν και άλλοι», πριν από εκείνον και επανειλημμένα, αλλά δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα. Από τη μία πλευρά τα κομματικά κατεστημένα, από την άλλη τα υπαλληλικά κατεστημένα δεν επιτρέπουν την εξυγίανση  του κρατικού μηχανισμού, καλυπτόμενα πίσω από τις δυνάμεις του βολέματος και της αδράνειας, προβάλλοντας «αρρωστημένες» νοοτροπίες, καταφεύγοντας σε «αριστερές» αντιδράσεις και επιστρατεύοντας τους συνδικαλισταράδες για να προτάξουν τα στήθη τους για να μη θιγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων!

Τώρα βεβαίως τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης –κάποιοι επιμένουν ότι έχει ήδη καταρρεύσει- και η κοινωνία έρχεται πλέον αντιμέτωπη με αδιέξοδα σε πάρα πολλούς τομείς. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να εξυγειάνει τον δημόσιο τομέα, παρά τον δωδεκάλογο των εντολών που έδωσε ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του. Αμφισβητω την πολιτική βούλησή της, αμφισβητώ την ικανότητά της και αμφισβητώ τις αντικειμενικές δυνατότητές της, αν και ο κ. Καραμανλής χρειάζεται μία επιτυχία μήπως και ορθοποδήσει κάπως, στο διάστημα μέχρι τις εκλογές. Τις εκλογές που φαίνεται ότι απομακρύνονται από το πολύ άμεσο μέλλον.

Μεταξύ των εντολών που έδωσε ο πρωθυπουργός ήταν η κατάργηση ή η συγχώνευση οργανισμών και υπηρεσιών που είναι ουσιαστικά άχρηστοι. Μακάρι, αλλά να το δούμε πως θα το πετύχει με δεδομένες τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν, τα κεκτημένα, τις προσφυγές, τις αρνήσεις για μετατάξεις. Ζήτησε να περικοπούν κατά 10% οι ελαστικές δαπάνες, αλλά και αυτό θα εξαρτηθεί από το πώς εκτιμά ο κάθε υπουργός τις «ελαστικές δαπάνες» του υπουργείου του. Περιμένει από τα υπουργεία στα οποία υπάγονται ΔΕΚΟ να προχωρήσουνσε εξορθολογισμό και να δούμε πως θα τα καταφέρουν…Θέλει λιγότερες προσλήψεις, με εξαίρεση την Υγεία (όπου χρειάζεται ενίσχυση του νοσηλευτικού προσωπικού) και την Παιδεία, όπου στην πραγματικότητα υπάρχει υπερπληθώρα δασκάλων και καθηγητών, ενώ ταυτόχρονα απαιτεί να περικοπούν κατά 10% οι συμβασιούχοι, οπότε θα έχουμε άλλα γλέντια και μάλιστα νεοδημοκρατικά.

Τα περί ελέγχου των δαπανών των ΟΤΑ, των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων, όπως και το περίεφαρμογής συστήματος προμηθειών των νοσοκομείων ή μιάς διαδικασίας για τις συνταγές, προκαλούν χαμόγελα, ή και πνιχτά γελάκια. Τα τρανταχτά γέλια τα προκαλούν οι εντολές για μείωση του κόστους της γραφειοκρατίας κατά 25% και για την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμώνγια την πάταξη της φοροδιαφυγής, που η ίδια, η σημερινή κυβέρνηση, διέλυσε. Τέλος, η «άμεση εφαρμογή του ανώτατου ορίου στις αποδοχές διοικητικών στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα» που συνοδεύτηκε και από το μάγκικο «όποιου δεν του αρέσει να πάει σπίτι του» αποτελεί ύμνο στον λαϊκισμό. Οι αποδοχές πρέπει να εξαρτώνται από το είδος και το μέγεθος κάθε οργανισμού, από τις ευθύνες του κάθε διευθύνοντος συμβούλου και προέδρου και την ειδικότητά του, από το πόσα χρήματαδιαχειρίζεται και πόσους υπαλλήλους διοικεί. Εκτός αν δεν μιλάμε για μανατζαραίους, αλλά για ανεπρόκοπα κομματικά στελέχη, έτοιμα να δεχθούν οτιδήποτε προκειμένου να πάρουν τη θέση, για να τα βγάλουν με άλλο τρόπο.

Το παρηγορητικό πάντως είναι ότι έστω και τώρα, ο κ. Καραμανλής κατάλαβε ότι το κράτος χρειάζεται εξυγίανση, πολύ διαφορετική από το σχέδιο της   «επανίδρυσης», με την έννοια του κομματικού βραχίονα, που εφάρμοζε τα πέντε τελευταία χρόνια. Ισως γιατί τον ανάγκασαν να το καταλάβει, ίσως γιατί ενηλικιώθηκε. Το αν θα καταφέρει να το εξυγιάνει, έστω και στο ελάχιστο, θα το δείξει η …νεκροψία.

Αγγελος Στάγκος