’λλωστε όταν σε κάθε περίσταση νομίζουμε ότι «πιάσαμε πάτο» ως χώρα,μετά από λίγο διαπιστώνουμε ότι υπάρχει νέος πάτος, πιο κάτω από τον προηγούμενο. Σε σημείο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως και τελικά δεν υπάρχει η έννοια του πάτου και πάμε άπατοι...

Στη συγκεκριμένη περίπτωση πολλοί θεωρούν ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και ενδεχομένως να έχουν δίκιο σε ό,τι αφορά στο κλίμα που έχει διαμορφωθεί πλέον στην Ελλάδα και ειδικότερα στον δημόσιο τομέα. Δυστυχώς όμως, η νοοτροπία της ανευθυνότητας, της έλλειψης επαγγελματισμού, της πλήρους αδιαφορίας και της διαφθοράς έχει ποτίσει τα πάντα, ακόμη και τον ιδιωτικό τομέα. Παρ΄ όλο που στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η «δαμόκλεια σπάθη» της απόλυσης. Με λίγα λόγια, η ισοπέδωση προς τα κάτω έχει γίνει αποδεκτή ως τρόπος συμπεριφοράς απ΄ άκρου εις άκρο της χώρας και μη τσιμπάτε από αυτά που λένε οι διάφοροι εμφανιζόμενοι στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και κυρίως οι συνδικαλιστές.

Για να επανέλθουμε στον δημόσιο τομέα, δηλαδή στον τομέα που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε «κράτος», η μεγάλη ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι ότι έχει αιχμαλωτισθεί πλήρως από από τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες των υπαλλήλων και δεν έχει ούτε την φαντασία, ούτε την γνώση και προπαντός τα κότσια να αποτινάξει τον «ζυγό». Αντίθετα, η σημερινή κυβέρνηση Καραμανλή έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να διαιωνίσει το κομματικό (το δικό της φυσικά) και ανίκανο κράτος, που υποτίθεται σκόπευε να επανιδρύσει, όπως υποσχόταν πριν καβαλήσει την εξουσία.

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι η πλήρης διάλυση του παντός που ζούμε τα τελευταία πέντε χρόνια. Γιατί ό,τι και να λέμε, για όποιες ευθύνες και να μιλάμε, για όσο κολλημένοι και να είμαστε κομματικά, η κυβέρνηση Σημίτη δεν παρέδωσε το σημερινό χάλι που βιώνουμε σήμερα. Το χάλι μιας κοινωνίας όπου ελάχιστοι δηλώνουν ότι είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά που κάνουν και νοιώθουν υπερήφανοι. Μιας κοινωνίας όπου η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά αποτελεί καθεστώς και που το στίγμα της το δίνει η απόδραση με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, των ιδίων παρανόμων από τις ίδιες φυλακές, ενώ ο φρουρός που υποτίθεται ότι προσπαθεί να τους εμποδίσει καταφέρνει να πυροβολήσει... το πόδι του!

Για όποιον αναρωτιέται αν όλα αυτά είναι για γέλια ή για κλάματα, θυμίζουμε ότι υπάρχει η ελληνική λέξη «κλαυσίγελως».

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr