Ξεχνώντας βέβαια ότι στη δική μας περίπτωση το έλλειμμα πλαισιώνεται από ένα τεράστιο χρέος και από ένα ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών τόσο αρνητικό, που μας οδηγεί στα σίγουρα στην χρεοκοπία.

Αυτό υποτίθεται ότι ήταν δημοσιογραφικά το κύριο θέμα χθες, αλλά όποιος βλέπει τα πράγματα πιο σφαιρικά και όχι αποσπασματικά, το θέμα που προκύπτει από την ειδησεογραφία των δύο τελευταίων ημερών είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μεγάλη, πάρα πολύ μεγάλη παρακμή και όχι απλά σε μία βαθιά οικονομική κρίση. Η ανεργία ανεβαίνει, το χρηματιστήριο καταβαραθρώνεται, οι ακάλυπτες επιταγές τείνουν να αποτελέσουν κύριο χαρακτηριστικό των συναλλαγών, η εγκληματικότητα κάνει άλματα, ενώ η αστυνομία διακρίνεται για τις λαμπρές επιδόσεις αποτυχίας, τα τρομοκρατικά κτυπήματα είναι καθημερινά και όλο και πιο επικίνδυνα, καθηγητές (ο Γ. Πανούσης)  δέρνονται ανηλεώς μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους προς δόξα του ασύλου, η διαφθορά σκεπάζει τα πάντα και οι ΟΤΑ διακρίνονται ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο σπορ, η δημόσια παιδεία έχει πλήρως καταρρεύσει, η δημόσια υγεία βαδίζει προς την κατάρρευση.

Αν αυτή η εικόνα που είναι φτιαγμένη από γεγονότα και επίσημα στοιχεία, που είδαν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διήμερο, δεν δείχνει ότι η χώρα είναι σε παρακμή, τότε δεν ξέρουμε τι άλλο πρέπει να συμβεί για να πεισθούμε. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι την κατάσταση την χειρίζεται μία κυβέρνηση που προσπαθεί απεγνωσμένα να σκεπάσει την ανεπάρκειά της και την αναξιοπιστία της. Και αντί να επικρατεί προβληματισμός για την πορεία μας στο κατασκότεινο άμεσο μέλλον, τα μήντια ασχολούνται με το κατά πόσον τις επόμενες 5-6 εβδομάδες θα πείσουμε τους εταίρους να μη μας βάλουν σε αυστηρή επιτήρηση , προφανώς για να συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε ευθυτενείς και αμέριμνοι.

Αντίθετα, αν  ξέραμε τι μας γίνεται, θα έπρεπε να παρακαλούμε γονατιστοί να τεθεί η χώρα υπό επιτροπεία και όχι απλά σε επιτήρηση. Το πρόβλημα μας δεν είναι πια μόνον οικονομικό, είναι δυστυχώς και κοινωνικό και πολιτικό και διαχειριστικό. Εχουμε αποτύχει σχεδόν σε όλους τους τομείς και αν τελικά οι μεγαλο-εταίροι μας αποφασίσουν να μας σώσουν, για το δικό τους συμφέρον βέβαια (για να μην τραυματιστεί το ευρώ), κάτι που διαφαίνεται,αλλά αχνά προς το παρόν, ίσως θα πρέπει να τους προσφέρουμε μεγαλύτερες αρμοδιότητες και πέρα από τα οικονομικά. Ούτε η συναίνεση φτάνει, ούτε  οικουμενική κυβέρνηση (πρόταση του «λαγού» κ. Καρατζαφέρη) ή ακόμη και  κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας θα είναι αρκετές, αν τα μέτρα και οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από ανθρώπους και όργανα με αυξημένο κύρος, ώστε να εφαρμοστούν. Με λίγα λόγια, αυτή τη φορά δεν θα πρέπει να γίνει το λάθος που έγινε το 1835, όταν αναγκάσαμε τους βαυαρούς να φύγουν από την Ελλάδα...

Φυσικά, όλα τα παραπάνω είναι θεωρητικά και όνειρα, αλλά δείχνουν που μπορεί να οδηγήσει η αγανάκτηση και η ανασφάλεια έναν κανονικό άνθρωπο... Αν και καμιά φορά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr