Ωστόσο, εξίσου αληθινή είναι και η διαπίστωση ότι η κατάσταση χειροτερεύει και μάλιστα ραγδαία και ίσως δεν είναι μακριά η στιγμή που θα αντιληφθούμε πως ζούμε σε μία ανασφαλή χώρα με πολύ αυξημένη εγκληματικότητα. Σε μία χώρα όπου ο μέσος πολίτης δεν θα τολμάει να κυκλοφορεί ελεύθερα και άνετασε όλους τους χώρους και τις περιοχές, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν χώρες, όπως το Μεξικό, αλλά και άλλες, όπου το έχουν ήδη … «επιτύχει» αυτό.

Την αφορμή γιαυτές τις σκέψεις την προσφέρει ασφαλώς η νέα απαγωγή επιχειρηματία , του κ. Παναγόπουλου. Πρόκειται για τον τρίτο έλληνα μεγαλοεπιχειρηματία που απάγεται, μετά τους κ.κ. Χαϊτογλου και Μυλωνά, σε μία περίοδο κάποιων ετών και αποτελεί απόδειξη της αύξησης της εγκληματικότητας. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν είναι η μοναδική απόδειξη ότι το βίαιο έγκλημα γίνεται όλο και πιο βίαιο, όλο και πιο συχνό. Τις περισσότερες φορές σχετίζεται με ανθρώπους της παρανομίας που ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς μεταξύ τους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις περιπτώσεις ληστειών και απαγωγών, όπως του καρδιολόγου της Βάρης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας οφείλεται κυρίως στην μεγάλη αλλαγή των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, από τις πολεμικές συγκρούσεις στα Βαλκάνια και την εξέγερση στην Αλβανία που δημιούργησαν αγορά ελαφρών όπλων, ως την ανεξέλεγκτη εισβολή μεταναστών στη χώρα μας και από την χαλάρωση του κοινωνικού ιστού, ως την γιγάντωση των μεγάλων πόλεων, αλλά και την κυκλοφορία άφθονου χρήματος τα τελευταία δέκα χρόνια. Ειδικά στην Ελλάδα όμως, ισχύουν και κάποια άλλα δεδομένα, όπως η ανοχή στην βία (ακόμη και τρομοκρατική βία) ασυδοσία και την ατιμωρησία, καθώς και η ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας , που σε μεγάλο βαθμό αποτελεί έκφραση της ανικανότητας του κράτους.

Η ανοχή στην βία ξεκινάει βέβαια από τους χούλιγκανςτωνγήπεδων και τους κουκουλοφόρους που εκμεταλλεύονται όλες τις περιστάσεις για να διαλύσουν τα πάντα, ή τουλάχιστον όσα μπορούν, υπό την προστασία κομμάτων και μήντια εν ονόματι μιας εξαιρετικά θολής αριστερής ιδεολογίας και ενός μπερδεμένου σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η ανοχή εξελίσσεται σε ασυδοσία και ατιμωρησία που με τη σειρά τους προσφέρουν κατάλληλο κλίμα για την ανάπτυξη και δράση εγκληματιών που παραβιάζουν το κοινό ποινικό δίκαιο. Δεν μιλάμε για την ανάγκη δημιουργίας αστυνομικού κράτους για την επιβολή στοιχειωδώς του νόμου και της τάξης ώστε να νοιώθει ασφάλεια ο πολίτης και να λειτουργεί η κοινωνική ζωή της χώρας. Αυτή την εποχή μάλιστα που η οικονομική κρίση δημιουργεί αντικειμενικά συνθήκες αύξησης της εγκληματικότητας.

Φυσικά, οι δυνατότητες πρόληψης και καταστολής της εγκληματικότητας από την αστυνομία παίζουν σημαντικότατο ρόλο στον περιορισμό της και δυστυχώς η ΕΛ.ΑΣ. έχει πάρα πολύ χαμηλές επιδόσεις, σε σημείο που δίνει την εντύπωση ότι είναι μια διαλυμένη κρατική υπηρεσία, όπως και πολλές άλλες. Το κακό είναι ότι στη δική της την περίπτωση δεν μπορούμε να αγνοούμε και να αδιαφορούμε για την εικόνα που παρουσιάζει, αφού αφορά την κανονικότητα της ζωής μας και την ασφάλεια όλων μας. Αρα το ζητούμενο είναι η βελτίωση των επιδόσεων των αστυνομικών αρχών, αρχίζοντας από την εκπαίδευση και την πειθαρχία και φθάνοντας στην καταπολέμηση της διαφθοράς και την εξειδίκευση αστυνομικών οργάνων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την αλλαγή της σημερινής νοοτροπίας, με την κατάργηση του κομματικού παρεμβατισμού και με την παύση της αντιφατικής στάσης που τηρούν τα μήντια απέναντι στην αστυνομία. Αυτά όμως δεν είναι εύκολα πράγματα.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr