Σε συνέχεια των όσων γράφονταν προ ημερών στη στήλη, αυτά που σημειώθηκαν κατά τη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μενέντεζ το απόγευμα της Παρασκευής στο Μαξίμου, έχουν τη σημασία τους. 

Ποια ακριβώς είναι τα δεδομένα της πολιτικής καθημερινότητας με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών αρχίζει και φαίνεται καθαρά. 

Ένα από τα θέματα που δεν απασχολούν και ιδιαιτέρως τη δημοσιότητα (αλλά αντιθέτως, απασχολούν πολλούς και σημαντικούς «παίχτες» στο παρασκήνιο, εγχώριο και διεθνές), είναι αυτό της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. 

Η Αίγινα είναι ως γνωστόν ένας από τους αγαπημένους και εύκολα προσβάσιμους προορισμούς των σύντομων εκδρομών ή και διακοπών των κατοίκων της Αθήνας. 

Μία από τις πολιτικές παρενέργειες του Αυγούστου και με αφορμή τη  υπόθεση των υποκλοπών, είναι οι ατυχείς, έως κωμικοτραγικές παρερμηνείες των παρεμβάσεων του Ευάγγελου Βενιζέλου. 

Μπορεί η κατά συνθήκη (βλ. Δεκαπενταύγουστος) παύση πολιτικών εχθροπραξιών να μην έχει οδηγήσει σε μία καταλλαγή, πάντως τα μηνύματα εν όψει φθινοπώρου και προεκλογικής περιόδου είναι σαφή και προμηνύουν τα χειρότερα. 

Ο θάνατος του Σταύρου Ψυχάρη έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια, αναμφίβολα σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής για τον ελληνικό Τύπο. Λίγους μήνες έπειτα από το θάνατο του Νίκου Νικολάου και της Ζέζας Ζήκου, λίγα μόλις χρόνια έπειτα από το θάνατο του Στάμου Ζούλα, γίνεται συνείδηση ότι μία ολόκληρη γενιά γραφιάδων, δημοσιογράφων, στελεχών και εκδοτών εφημερίδων εκλείπει και έτσι φανερώνονται κενά, διαφορές και προκλήσεις για τους νεότερους (πολλοί από τους οποίους δεν ξέρουν καν για ποιους μιλάμε).