Με την πάροδο του χρόνου και την αναζωπύρωση της πανδημίας, η αίσθηση αυτή σε κάποιους κύκλους εντείνεται. 

Και επισημάνσεις συγκεκριμένων προσώπων, έρχονται να προσφέρουν σημαντικά στοχεία για τις ανατροπές που επίκεινται, τί αυτές θα σημάνουν και πώς θα επέλθουν αλυσιδωτές εξελίξεις σε διάφορα πεδία. 

 Ήδη από την προηγούμενη άνοιξη και παρά τις αρχικές και (μάταιες) αντιδράσεις, στην Ευρώπη μπορεί κανείς να πει ότι συντελέστηκε κοσμογονία. 

 Οι πολιτικές λιτότητας εγκαταλείφθηκαν εν μιά νυκτί, η δογματική δημοσιονομική ορθοδοξία σχεδόν ανατράπηκε, στην ουσία εκκίνησε μία πολιτική εκτύπωσης νέου και άφθονου χρήματος, η απειλή του πληθωρισμού αποκαλύφθηκε ότι είναι ανύπαρκτη, η απευθείας ροή επιδοτήσεων στα κράτη υιοθετήθηκε. 

 Παραμένει το πρόβλημα της καθυστέρησης στην υλοποίηση, αλλά και πάλι, αν το καλοσκεφτεί κανείς τώρα, στις αρχές του δεύτερου εγκλεισμού, δυστυχώς ή ευτυχώς, μοιάζει σαν να μην έχει περάσει μία μέρα από τον προηγούμενο… 

 Κατόπιν όλων αυτών, φαίνεται ότι ξεκινά η κατάρριψη του επόμενου μεγάλου ταμπού: του χρέους. 

Ενας από τους ανθρώπους συνέδεσαν το όνομά τους με την ελληνική κρίση και όλη την ταλαιπωρία της προηγούμενης δεκαετίας, είναι ο Γερμανός οικονομολόγος Ντάνιελ Γκρος. 

Κατά πολλούς ήταν ένας από τους παράγοντες στους οποίους προσωποποιήθηκε το μνημόνιο. Ως επικεφαλής ενός από τα think tanks των Βρυξελλών με την μεγαλύτερη επιρροή, του Centre for European Policy Studies, κάνει σήμερα μία αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν και με το βλέμμα στο μέλλον λέει πολλά και ενδιαφέροντα. Αναγνωρίζοντας λάθη στις συνταγές που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση της Ελλάδας, λέει (μιλώντας στα «Νέα»), κάτι που πριν από 10 ή πέντε ή και τρία χρόνια, θα ήταν αδιανόητο - αν και κατ’ άλλους αυτονόητο: «Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν πειράζει αν το χρέος είναι 200% ή 180%, το βασικό ζήτημα είναι αν η νέα κυβέρνηση θα υλοποιήσει περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αν θα υπάρξει υψηλότερη ανάπτυξη». 

Φαντάζεται κανείς μία τέτοια συζήτηση στο πρόσφατο παρελθόν, όπου το χρέος ήταν θέμα περίπου απαγορευμένο; 

«Μισή μονάδα περισσότερη ανάπτυξη είναι πιο σημαντικό ζήτημα από το αν ο λόγος χρέους - ΑΕΠ θα είναι 200% ή 180%», επιμένει ο Γκρος και συνεχίζει: «Δεν υπάρχει λόγος να εστιάζει κανείς στο χρέος, το χρέος εξυπηρετείται με ευνοϊκούς όρους και χαμηλά επιτόκια. Το ερώτημα που πρέπει να εξεταστεί είναι ο μεσοπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος ρυθμός ανάπτυξης, να καταστεί η ελληνική οικονομία ευέλικτη με νέες μορφές τουρισμού, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το ζήτημα είναι οι ευρωπαϊκοί πόροι που θα εισρεύσουν στην Ελλάδα, και μεγάλο μέρος θα είναι επιχορηγήσεις, να χρησιμοποιηθούν επαρκώς, κάτι που δεν έχει γίνει στο παρελθόν». 

Υπό αυτό το πρίσμα και υπό τις παρούσες συνθήκες που κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσουν, αυτές οι αναφορές μπορεί και να είναι τα πρώτα δείγματα της μεγάλης αλλαγής. Η Ελλάδα σήμερα δανείζεται με όρους εντυπωσιακά ευνοϊκούς και όμοιους με την υπόλοιπη Ευρώπη, απολαμβάνει διάφορα δίκτυα προστασίας και έχει απαλλαγεί από τους δημοσιονομικούς ζουρλομανδύες του παρελθόντος. 

Επιστροφή στο προηγούμενο μοντέλο δεν υπάρχει και αυτό το γνωρίζουν σχεδόν όλοι. Συνεπώς, υπό όρους και προϋποθέσεις τα όσα αναφέρει ο Γερμανός οικονομολόγος για το χρέος, δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. 

Είναι η αρχή μίας νέας εποχής, στην οποία δεν θα ισχύει σχεδόν τίποτε από όσα γνωρίσαμε στην προηγούμενη. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr