Όπως και σε όλες τις προηγούμενες καταστροφές, τις οποίες αποδείχθηκε ανίκανη να αποτρέψει, να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί, αυτό που κυριάρχησε ήταν και πάλι η αναζήτηση της δικαιολογίας. 

Οι άνεμοι ήταν ισχυροί, οι βροχές πολλές, η θερμοκρασία υψηλή και τα δέντρα τα άτιμα δυστυχώς καίγονται εύκολα... Μαζί τους και τα σπίτια, που σε λίγο θα αρχίσουν να μας λένε ότι κακώς βρίσκονται εκεί που βρίσκονται και λίγο πολύ καλά να πάθουν. 

Πέρα από όλα τα άλλα για τα οποία είναι υπεύθυνη αυτή η κυβέρνηση και η ηγεσία της, η νοοτροπία που την διακατέχει είναι ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει. 

Ανάληψη ευθύνης καμία και από κανέναν, ενδιαφέρον μόνον για μικροπολιτικούς χειρισμούς της πυρκαγιάς (δυστυχώς, κυριολεκτικά...), θεωρίες συνωμοσίας και αναζήτηση ενόχων, αόρατων και απροσδιόριστων. 

Είναι άγνωστο και αμφίβολο αν αυτή η εθνική συμφορά θα οδηγήσει την κυβέρνηση της καταστροφής στην έξοδο. Είναι ακόμη πιο αμφίβολο αν υπάρχει έστω καποιο ίχνος συναίσθησης για το βάρος της ευθύνης. Για το τι σημαίνει να κυβερνά κάποιος. 

Εδώ και τριάμιση χρόνια ο θίασος αυτός της συμφοράς έχει εξαντλήσει κάθε όριο ανόητης θεωρητικολογίας, σκόπιμης παραπλάνησης, σκανδαλώδους αδράνειας και εν τέλει ανικανότητας ως προς την εκτέλεση της αποστολής που έχει αναλάβει, χωρίς δυστυχώς να το έχει καταλάβει. 

Ο νους τους είναι πάντοτε στις ανόητες θεωρίες συνωμοσίας, στις αερολογίες περί αριστεράς και δεξιάς και στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος, το οποίο δεν ξέρει καν για ποιον ακριβώς λόγο θέλει να εγκαθιδρυθεί, αφού δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί ούτε στα στοιχειώδη.

Μπορεί πολλοί να το έχουν ξεχάσει, αλλά ήταν πριν από περίπου μία δεκαετία όταν οι ελαφρόμυαλοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων», είχαν πρωτομαζευτεί με αφορμή μία πυρκαγιά, μία Κυριακή απόγευμα μπροστά από την Βουλή. Εκεί είχαν αρχίσει όλοι αυτοί οι οικολογικά ευαίσθητοι δημοκράτες να μουντζώνουν το κοινοβούλιο αλαλάζοντες «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». 

Εν τέλει φαίνεται ότι η επιθυμία τους κοντεύει να πραγματοποιηθεί. Η Βουλή μπορεί να μην έχει καεί ακόμη. Η χώρα όμως έχει γίνει στάχτη. 

Είναι ένα από τα θλίβερά επιτεύγματα της πρώτης φοράς Αριστερά: Η κυβέρνηση της πυρκαγιάς αφήνει πίσω της κυριολεκτικά καμένη γη. Και δεν φαίνεται να λυπάται κανείς τους για τίποτε.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr