Και είπε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ότι όλα καλά κι όλα ωραία, ότι, φυσικά, δεν κατάλαβαν αυτοί που τα λένε και τα γράφουν αυτά τι εννοούσε ο ποιητής και ότι τέλος πάντων, ότι τώρα ξεκινά η ονειρεμένη περίοδος της «μεταπρογραμματικής επιτήρησης» και προφανώς, της ανάπτυξης με νέους όρους και νέους ορίζοντες.

Για να γίνουν όλα αυτά τα όμορφα, θα πρέπει η κυβέρνηση να έχει και ένα σχέδιο. Λέει ότι το έχει και ότι με αυτό θα αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Δεν είναι κακό. Όμως μήπως ξεχνούν κάτι;

Ακόμη κι αν όλα γίνονταν όπως τα λέει η κυβέρνηση, η χώρα βγει από το μνημόνιο, δανειστεί από τις αγορές με ονειρώδη επιτόκια και οι επιτηρητές απλώς παίρνουν κανένα τηλέφωνο αντί να πηγαινοέρχονται, κάποια στιγμή θα γίνουν εκλογές.

Προφανώς και ο Τσίπρας ονειρεύεται ότι θα είναι για πάντα πρωθυπουργός και θα διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας. Προφανώς όμως και αυτό δεν ισχύει.

Ό,τι κι αν επιθυμούν και επιδιώκουν στον ΣΥΡΙΖΑ για το παραγωγικό μοντέλο και τον κοινωνικό μετασχηματισμό που θέλουν να επιβάλουν, κάποια στιγμή κάποιος άλλος θα κληθεί να σώσει την οικονομία που αυτοί κατέστρεψαν. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι είναι μία άλλη συζήτηση. Όμως είναι σαφές ότι για μία ακόμη φορά στον ΣΥΡΙΖΑ πάνε να κάνουν κηδεία με ξένα κόλλυβα. Μόνο που το 2018 δεν είναι 2015.

Το σχέδιο που θέλουν να δουν οι δανειστές για την επόμενη ημέρα, δεν μπορεί όμως να είναι ένα προεκλογικό φυλλάδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει να είναι μία πρόταση που θα διασφαλίζει συνέχεια, ρεαλισμό, συνέπεια στην εφαρμογή και δεν θα εκφράζει απλώς μαρξιστικές οικομικίστικες ιδεοληψίες.  

Ως προς την ουσία του ζητήματος, ο βίος και η πολιτεία της σημερινής κυβέρνησης δεν δικαιολογεί και πολύ ενθουσιασμό. Η αντίληψη που θέλει τον Τσίπρα να μεταμορφώνεται σε αποτελεσματικό κυβερνήτη, οραματιστή ηγέτη και μετριοπαθή Σοσιαλδημοκράτη που κατανοεί τις συνθήκες και οδηγεί την χώρα στις λεωφόρους της ανάπτυξης και της ευημερίας, είναι υπερβολικά αφελής – στην καλύτερη περίπτωση.

Αρκεί να δει κανείς την υπόθεση Κριμιζή και τα όσα καταγγέλλει ο παραιτηθείς επικεφαλής του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος και θα καταλάβει για τα περιθώρια «μετάλλαξης».

Από την άλλη, η άποψη σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή πέρασε όλα τα μέτρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, δεν ευσταθεί λογικά. Απλούστατα επειδή τα μέτρα που πέρασε ήταν αχρείαστα και οφείλονταν αποκλειστικά και μόνο στα όσα εξωφρενικά έπραξε το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του. Και επιπλέον, έχει ψηφίσει τα πάντα, αλλά τα μόνα που έχει εφαρμόσει είναι η οικονομική εξόντωση μέσω της φορολόγησης και των ασφαλιστικών εισφορών.

Ως προς το αν η Αριστερά στην εξουσία ήταν μία ιστορική αναγκαιότητα, μπορεί πράγματι να γίνει μία συζήτηση.

Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτά αποτιμώνται στις κάλπες. Και επειδή αργά ή γρήγορα αυτές θα στηθούν, καλό θα είναι στην κυβέρνηση να χαλιναγωγήσουν λίγο τις πολιτικές τους φαντασιώσεις.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr