Με αυτά πλήρωνε ένα πολυτελές διαμέρισμα στην οδό Λυκαβηττού στο Κολωνάκι , κατά σύμπτωση πολύ κοντά στο σπίτι ενός εκ των εκδοτών τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίωξε όσο κανέναν άλλον…

Τώρα που το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε - γιατί περί σκανδάλου πρόκειται - οι αριστεροί προϊστάμενοί της εξανίστανται και δηλώνουν ενοχλημένοι.

Όμως το ήξεραν όλοι.

Προκειμένου να λάβει η κατά τα άλλα πλουσιοτάτη κυρία Αντωνοπούλου το επίδομα, έγιναν τυπικές διαδικασίες, μπήκαν υπογραφές, έγιναν συσκέψεις και δόθηκαν εγκρίσεις από υπηρεσιακούς παράγοντες.

Τα περί ηθκού πλεονεκτήματος της αριστεράς δεν αξίζει πλέον κάν να συζητούνται, η κατάρρευση είναι θορυβώδης και θεαματική.

Η περίπτωση της κυρίας Αντωνοπούλου δεν είναι απλώς ενδεικτική του κυνισμού και της αλαζονείας. Είναι ενδεικτική της χυδαιότητας της Αριστεράς, η οποία είναι βαθιά και διαχρονική.

Το ότι δεν πρόκειται για παρανομία, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ισα-ίσα, κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα, ειδικώς όταν συζητούμε για την κυρία Αντωνοπούλου και τον σύζυγό της Δ. Παπαδημητρίου, οι οποίοι πρέπει να θυμόμαστε, έχουν υπάρξει και θεωρητικοί του διπλού νομίσματος, της επιστροφής στην δραχμη και της μετατροπής της χώρας σε Βενεζουέλα της Μεσογείου.

Η συνέχεια που κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε και θα ζήσουμε θα είναι η αναμενόμενη. Η κυρία Αντωνοπούλου έπειτα από την παραίτησή της κάποια στιγμή, θα τα μαζέψει και θα επιστρέψει με τον σύζυγό της στην Αμερική (γιατί αργά ή γρήγορα και αυτός θα τα μαζέψει), και θα θελήσει να ξεχάσει την περιπέτειά της στην Ελλάδα τα τρία αυτά χρόνια.

Είτε συμβούν ετσι τα πράγματα είτε όχι, δεν πρέπει να ξεχνούμε το βασικό: Το ψάρι, όσο και αν βρωμάει από το κεφάλι, ούτως ή άλλως δεν τρώγεται. Και για την Αντωνοπούλου, όπως και για τον Βαρουφάκη, τον Κουρουπλή, τον Πολάκη, τον Καρανίκα και όλους τους υπολοίπους, την ευθύνη έχει ένα και μοναδικό πρόσωπο.

Λέγεται Αλέξης Τσίπρας.