Ένα από αυτά είναι η φυσιογνωμία του. Δύσκολα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει αυτήν την στιγμή ότι θα πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο. Τα πρόσωπα είναι τα ίδια, μένει να αποδείξουν το κατά πόσον μπορούν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες και τις απαιτήσεις της νέας εποχής.

Το άλλο είναι κατά πόσον μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις, α) κοινωνικές και β) πολιτικές. Το δεύτερο θα κριθεί και από την στάση των παραγόντων που αναδείχθηκαν από την διαδικασία, είτε μιλάμε για τον Ανδρουλάκη, είτε για τον Θεοδωράκη και τον Καμίνη. Εκ πρώτης όψεως, δεν έχουν λόγο να υπονομεύσουν την προσπάθεια, αντιθέτως, μάλλον θα ωφεληθούν αν την στηρίξουν.

Ως προς το πρώτο, θετικές ενδείξεις υπάρχουν από την μαζική συμμετοχή του κόσμου. Και είναι σχεδόν βέβαιο, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν ήδη οι δημοσκόποι, ότι πολλοί από αυτούς που προσήλθαν είναι «παλιννοστούντες» ΠΑΣΟΚοι, απογοητευμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κάποια στιγμή, το ζήτημα που θα τεθεί πέραν όλων αυτών, είναι αν ο Νέος Φορέας προτίθεται να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, έπειτα από τις επόμενες εθνικές εκλογές. Αν και εφόσον παραστεί ανάγκη.

Πρόκειται για ψευτοδίλημμα, το οποίο μέχρι στιγμής κανείς από τους ηγέτες του χώρου δεν έχει αναδείξει (αν εξαιρέσει κάποιος τον Σταύρο Θεοδωράκη). Η γραμμή Ραγκούση, ο οποίος ήταν και ο μόνος που υποστήριξε τόσο σθεναρά ότι δεν πρέπει να συνεργαστεί το νέο κόμμα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αποδοκιμάστηκε στην κάλπη.

Και τέλος πάντων, το ερώτημα με την ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ, προϋποθέτει ότι οι δυό τους έχουν τις ίδιες πιθανότητες να είναι πρώτοι στις εκλογές - που δεν τις έχουν.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβερνητική συνεργασία είναι υποχρεωτική. Αν και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αφότου έπαψαν να υπάρχουν κόμματα του 45%, οι συνθήκες την επιβάλλουν. Μπορεί όμως κάλλιστα ο Νέος Φορέας να διαμορφώσει ένα πλαίσιο προτάσεων και επιδιώξεων, βάσει των οποίων θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης και θα συμμετείχε σε μία μελλοντική κυβέρνηση. Ας ψάξουν να βρουν κάτι αντίστοιχο με τους πορτογάλους κομμουνιστές, οι οποίοι στήριξαν την «μετα-μνημονιακή» κυβέρνηση των Σοσιαλιστών, υπό τον βασικό όρο ότι δεν θα μειωθεί καμία σύνταξη.

Κατόπιν όλων αυτών, αργά ή γρήγορα η ζωή θα λύσει όλα τα θέματα, όπως συμβαίνει πάντα. Και εν τέλει, ας αναρωτηθούν όλοι, έπειτα και από την εμπειρία των τελευταίων ετών: υπάρχει ΠΑΣΟΚος που δεν θέλει να είναι στην κυβέρνηση;