Παρά ταύτα υπάρχουν κάποια νέα δεδομένα, όπως: ο προβληματισμός για το αν τελικά ήταν ορθό να εκλεγεί πρώτα ο αρχηγός και εν συνεχεία να δημιουργηθεί ο πολιτικός φορέας.

Και επιπλέον, ότι τα πρόσωπα έχουν πια νέους ρόλους και επιδιώξεις. Ο Ν. Ανδρουλάκης μοιραία θεωρεί ότι είναι το Νο.2 του νέου σχηματισμού, οι Γ. Καμίνης και Στ. Θεοδωράκης έχουν κάθε λόγο να διεκδικήσουν παρέμβαση στην διαδικασία λήψης αποφάσεων και στον σχεδιασμό της στρατηγικής. Το πέραν του 20% ποσοστό που συγκέντρωσαν αθροιστικά την πρώτη Κυριακή είναι σημαντικό.

Η νέα ηγεσία μπορεί να μην είναι νέα, πλην όμως υπάρχει ένας καινούργιος εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων και μία επιβεβαιωμένη δυναμική αλλαγής του  ευρύτερου συσχετισμού στο πολιτικό σκηνικό.

Ως προς το πρώτο: Η διαδικασία ανέδειξε την Φώφη Γεννηματά, η οποία έως και σήμερα είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της ΔΗΣΥ. Είτε αυτό είναι ένδειξη της επικράτησης των μηχανισμών, είτε της νοοτροπίας που διαπνέει τους οπαδούς της παράταξης, δείχνει κάτι. Κατά τις εκτιμήσεις των περισσοτέρων και όπως φανερώνει και η ταχύτητα με την οποία όλοι συνεχάρησαν την νικήτρια, η κυρία Γεννηματά είναι το πρόσωπο που επέλεξαν στην πλειονότητά τους οι «φυλές» της παράταξης. Και αυτό συνέβη, όπως ομολογούν πολλές εσωκομματικές πλευρές, επειδή η πλειοψηφία δεν επιθυμούσε σε αυτήν την φάση ανατροπές και αναταράξεις.

Ως προς το δεύτερο, την δυναμική: το γεγονός ότι και στο δεύτερο γύρο υπήρξε αυξημένη προσέλευση πολιτών (περισσότεροι από 155.000) δείχνει ότι επιβεβαιώνεται η τάση της πρώτης Κυριακής. Εκείνοι οι 55.000 που απείχαν, αντιστοιχούν αριθμητικά στους ψηφοφόρους του Γ. Καμίνη και του Στ. Θεοδωράκη, συν όσους ενδεχομέως προσήλθαν στην πρώτη κάλπη και προέρχονταν από άλλους πολιτικούς χώρους.

Παρά ταύτα, και το σύνολο της δεύτερης Κυριακής φανερώνει μία δυναμικη ανάκαμψης.

Με βάση την αναγωγή των δημοσκόπων που θέλει την αναλογία συμμετεχόντων στις εσωκομματικές διαδικασίες με εκείνων που ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές να είναι στο 1 προς 4,  οι 155.000 της δεύτερης Κυριακής αντιστοιχούν θεωρητικά σε 600.000 και πλέον ψηφοφόρους στις βουλευτικές εκλογές. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, το ποσοστό του Νέου Φορέα εμφανίζει μία δυναμική διπλασιασμού από εκείνο της ΔΗΣΥ, η οποία στις εκλογές του 2015 είχε λάβει περί τις 350.000 ψήφους. Από την στάση που θα τηρήσουν Γεννηματά, Ανδρουλάκης, Καμίνης, Θεοδωράκης κλπ., οι ερευνητές της κοινής γνώμης συναρτούν και την δυνατότητα του Νέου Φορέα να διεκδικήσει με αξιώσεις τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 (12-13%).

Από το σημείο αυτό κι έπειτα, τίθενται τα ερωτήματα της επόμενης ημέρας. Οι απαντήσεις θα κρίνουν αν ο Νέος Φορέας έχει δυναμική ακόμη μεγαλύτερη ή όχι.

Εν πολλοίς, τα ερωτήματα αυτά αφορούν πλέον τις πολιτικές θέσεις και τους ρόλους των προσώπων.

Η διατύπωση διακριτής και ρεαλιστικής πρότασης θα κρίνει πολλά, ίσως και τα περισσότερα. Από αυτό το στοιχείο θα φανεί αν το νέο κόμμα θα παίξει κεντρικό ρόλο, αν θα φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ή αν θα προτιμήσει να μετατραπεί σε έναν δυνάμει ισχυρό και εποικοδομητικό κυβερνητικό εταίρο για την ΝΔ ή εν τέλει σε μία πολιτική δύναμη που στο εγγύς μέλλον θα ξαναπαίξει κεντρικό ρόλο.

Αυτό το στοιχείο θα κρίνει και την δυνατότητα συνύπαρξης όλων κάτω από την νέα στέγη.

Από τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Γιώργο Παπανδρέου, έως τον Γιώργο Καμίνη και τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστεί την διανομή των ρόλων η Φώφη Γεννηματά θα κρίνει πολλά. Θεοδωράκης και Καμίνης είναι ίσως οι μόνοι που αυτήν την στιγμή και έως τις εκλογές έχουν ρόλο, ο πρώτος ως επικεφαλής του αυτόνομου Ποταμιού, ο δεύτερος ως δήμαρχος της Αθήνας. Και υπάρχει το μεγάλο θέμα της αξιοποίησης προσώπων και της στάσης που αυτά θα τηρήσουν, είτε μιλάμε για τον Βενιζέλο, είτε για την Διαμαντοπούλου και τον Φλωρίδη ή όποιον άλλον.

Εν κατακλείδι, το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο και αυτό αποδεικνύεται από την συμμετοχή των πολιτών. Η εκλογική δυναμική του και η πολιτική του παρέμβαση θα κριθεί από την στάση της νέας ηγεσίας και των νέων παραγόντων του χώρου, οι οποίοι αναδείχθηκαν από την διαδικασία.