Οι συζητήσεις στο συνέδριο δεν διέφεραν πολύ από όσα έχουν ακουστεί το τελευταίο διάστημα, όμως προσφέρθηκε μία ευκαιρία: να ακουστούν όλα αυτά που κάποιοι θεωρούν αυτονόητα, συμπυκνωμένα, τεκμηριωμένα και εν τέλει ξεκάθαρα. 

Το μόνο που έλειπε ήταν το πολιτικό δια ταύτα. 

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Και - κυρίως - τι γίνεται με την πολιτική τους έκφραση; 

Οσο διαρκούσαν οι συζητήσεις του συνεδρίου στο πολιτικό παρασκήνιο συνέβαιναν πολλά. 

Η Φώφη Γεννηματά συναντιόταν την ίδια ώρα στην Βουλή με τον Κώστα Σημίτη. Σύμφωνα με πληροφορίες τον προσκάλεσε στο συνέδριο της ΔΗΣΥ στο τέλος του μηνός και του πρότεινε να είναι ένας από τους ομιλητές. Κατά τις ίδιες πληροφορίες ο κ. Σημίτης αποδέχθηκε την πρόσκληση και θα μιλήσει στο συνέδριο. 

Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια των αρνήσεων στενεύουν για όλους τους άλλους. Το σχήμα των Αννας Διαμαντοπούλου, Γιάννη Ραγκούση και Γιώργου Φλωρίδη πώς θα αρνηθεί να συμμετάσχει στην προσπάθεια ενοποίησης του χώρου, ειδικώς αφότου το ΠΑΣΟΚ και η κ. Γεννηματά έχουν κάνει κάνει τόσα βήματα πίσω από την ακαμψία τω προηγούμενων μηνών; Το ίδιο ισχύει και για το Ποτάμι. Και από τα όσα ψιθυρίζονται, όλοι βλέπουν την πραγματικότητα. Πόσο μάλλον όταν είναι φανερό ότι όλα τα σχήματα έχουν εγκλωβιστεί. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης δεν εμφανίζει καμία δυναμική στις δημοσκοπήσεις ενώ Ποτάμι και Ωρα Αποφάσεων τείνουν να μην μετριούνται καν σε αυτές. Μόνο μία σύμπραξη, με όρους που να ανταποκρίνονται στις συνθηκες της εποχής μπορεί να προσδώσει προοπτική και να δικαιολογήσει προσδοκίες.  

Μπορεί να μην συμμετάσχουν όλοι αυτοί στο συνέδριο, όμως οι προϋποθέσεις υπάρχουν πλέον για μία συζήτηση και μία συνεννόηση. Και αυτό αφορά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος έχει πολλά να προσφέρει.

Κατά κάποιους παράγοντες του χώρου, αυτό που λείπει είναι η νέα ηγεσία ενός σχήματος στον πολιτικό χώρο του κέντρου. 

Οι ίδιοι παράγοντες επισημαίνουν ότι ο ηγέτης αναδεικνύεται από τις συνθήκες και δεν ορίζεται από κανέναν. 

Πιθανώς αυτό να είναι σωστό, όμως είναι και ένα πρόβλημα που λύνεται. Πάντως αυτό που διαφαίνεται είναι ότι ο χώρος έχει κοινωνικές αναφορές και αυτο που λείπει είναι η πολιτική έκφραση. 

Το διάστημα που ξεκινά έπειτα από το κρίσιμο Eurogroup της Πέμπτης, όποια και αν είναι η έκβασή του, απαιτεί ετοιμότητα από τις πολιτικές δυνάμεις για τα όσα θα επακολουθήσουν. 

Ο χώρος του πολιτικού κέντρου πελαγοδορομεί εδώ και καιρό, κατά βάση επειδή τα πρόσωπα που τον εκφράζουν έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. Αυτά πλέον δεν αφορούν κανέναν. Η ενοποίηση μοιάζει μονόδρομος και οποιαδήπτε οπισθοδρόμηση οδηγεί απλώς σε αδιέξοδο.