Μόνον η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές των φοιτητικών-κομματικών παρατάξεων και ορισμένοι από το διδαχτικό προσωπικό των ΑΕΙ και των ΤΕΙ δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον και έχουν τους λόγους τους. Ακόμη και τα μήντια αισθάνονται πλέον κουρασμένα από την επανάληψη ενός αναχρονισμού -με τη μορφή που έχει πάρει- τον οποίον καλύπτουν δημοσιογραφικά από συνήθεια. Αλλωστε είναι βέβαιο ότι για άλλη μία φορά η κάθε παράταξη θα βγάλει τα δικά της συνολικά αποτελέσματα και θα είναι ευχαριστημένη μέχρι την επόμενη φορά.

Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, αλλά και επειδή αντίστοιχη είναι και η κατάσταση στην ευρύτερη κοινωνία, οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν μία ντροπή. Απόλυτα κομματικοποιημένες, με παρατάξεις στελεχωμένες βασικά από φοιτητοπατέρες που το όνειρό τους είναι να βολευτούν κάποια στιγμή στο δημόσιο, δεν έχουν καμία σχέση με όσα θα έπρεπε να απασχολούν την κοινότητα ενός πανεπιστημίου. Από την άλλη πλευρά, αφού τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματά μας μόνο πανεπιστήμια δεν θυμίζουν, γιατί οι φοιτητικές εκλογές θα έπρεπε να γίνονται με άλλες διαδικασίες και να έχουν διαφορετικό αντικείμενο; Η κουρελαρία και ο θόρυβος στο διαπασών που επικρατούν αυτές τις μέρες στο άμεσο περιβάλλον των ανώτατων σχολών απεικονίζουν με ακρίβεια την έννοια που η ελληνική πολιτική τάξη και η ελληνική κοινωνία έχουν προσδώσει στην ανώτατη παιδεία.

Το πιο λυπηρό είναι ότι τα περισσότερα από τα παιδιά που παριστάνουν τους φοιτητές στις μέρες μας, η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων και ένα πολύ μεγάλο μέρος του διδακτικού προσωπικού θέλουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα. Κάποια κόμματα μάλιστα, όπως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και το ΚΚΕ, έχουν κάνει σημαία τους τη διατήρηση της σημερινής καθεστηκυίας τάξης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται στην πρωτοπορία των λίγων που αντιλαμβάνονται το απολύτως αυτονόητο. Ότι η ελληνική παιδεία έχει πιάσει πάτο και χρειάζεται άμεσα βαθύτατη μεταρρύθμιση σε όλες τις βαθμίδες της! Φυσικά, καμία φοιτητική παράταξη δεν προτάσσει παρόμοια αιτήματα, το αντίθετο μάλιστα… Αλλά ζητάμε ψύλλους στα άχυρα όταν όλοι σχεδόν ταυτίζουν την ακαδημαϊκή ελευθερία με το πανεπιστημιακό άσυλο και μόνο μ΄ αυτό.

Θα μπορούσε κάποιος να δείξει κατανόηση αν στις φοιτητικές εκλογές υπήρχαν έστω και ψήγματα πολιτιστικής και εκπαιδευτικής ελπίδας. Δεν υπάρχουν όμως και είναι κατανοητή η αηδία που αισθάνονται οι λίγοι πεφωτισμένοι οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι το αντιαισθητικό αυτό «σόου» έχει να κάνει μόνο με τον έλεγχο των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, την συναλλαγή και την διατήρηση του τέλματος που χαρακτηρίζει την παιδεία μας.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr