Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, αν ο κ. Γ. Παπανδρέου δεχόταν να περιβληθεί από ένα μικρό συμβούλιο από 5-6 στελέχη που θα αποφάσιζαν μαζί του την γραμμή και τα μηνύματα που θα έπρεπε σταλούν, αλλά πρόκειται για ουτοπικές νοητικές συλλήψεις που είναι ταυτόχρονα και αντιφατικές. Αν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήθελε να περιβάλλεται από ένα τέτοιο ισχυρό συμβούλιο άξιων στελεχών, θα έπρεπε να τα βρει, να τα επιλέξει και να τα επιβάλει στο κόμμα του, φροντίζοντας ταυτόχρονα να εξασφαλίσει την μεταξύ τους αρμονική συμβίωση και συνεργασία.

 Όμως,αν μπορούσε να το κάνει αυτό θα σήμαινε ότιδιαθέτει τις απαραίτητες ηγετικές ικανότητες και δεν θα είχε την ανάγκη ενός τέτοιου συμβουλίου για να τον στηρίζει. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση “catch 22”, δηλαδή (για να γίνει το ένα πρέπει να γίνει το άλλο, αλλά για να γίνει το άλλο πρέπει να γίνει το ένα)… Επομένως, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αδιέξοδο, γιατί δεν φαίνονται και λύσεις στον ορίζοντα, οπότε θα συνεχίσει να αποτελεί στίβο ανταγωνισμού μικρομάγαζων, του Γιώργου, της Φώφης, του Βαγγέλη, της Αννας, των συδικαλιστών, των εκσυγχρονιστών, των παλαιοπασόκων και δεν συμμαζεύεται…

Αλλά αν στο ΠΑΣΟΚ τα χάλια του είναι ορατά, η κατάσταση δεν είναι και πολύ καλύτερη γενικά στη χώρα. Αυτό το αντιλαμβάνονται κάποιοι παράγοντες και αγωνιούν, υποτίθεται. Ψάχνουν να βρουν ένα κεντρώο ή κεντροαριστερό κόμμα που θα αποτελεί εναλλακτικό πόλο εξουσίας, αφού βλέπουν επίσης ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι άκρως προβληματική για πολλούς γνωστούς λόγους και μάλλον καταστρέφει, παρά κτίζει. Αλλωστε βλέπουν με τρόμο τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α να θεριεύει, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν αποτελεί αξιόπιστο εναλλακτικό πόλο εξουσίας και έχουν δίκιο. Οποιος παρακολουθεί σοβαρά και αντικειμενικά αυτά που ξεστομίζουν οι κ.κ. Αλαβάνος και Τσίπρας μέσα και έξω από τη Βουλή, αντιλαμβάνεται (εφόσον διαθέτει στοιχειώδες νιονιό) ότι παραπαίουν μεταξύ του άκρατου λαϊκισμού και ενός οράματος μιας χώραςπου θα έχει ένα ημικομμουνιστικόκαθεστώς και θα ανήκει στους ...Αδέσμευτους!

Το χειρότερο είναι ότι η χώρα έχει σταματήσει να παράγει ηγεσίες. Δεν διαθέτει καν σήμερα σοβαρούς οικονομικούς παράγοντες με πολιτική παρουσία στο παρασκήνιο, δεν παράγει πολιτικά πρόσωπα με ηγετικά προσόντα, δεν υπάρχουν προσωπικότητες που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν προς κάποια κατεύθυνση την κοινωνία, τα κόμματα είναι σε μεγάλο βαθμό συνοθυλεύματα αμαθών ή ημιμαθών απολιτικών παραγοντίσκων και η κοινωνία βρίσκεται σε αφασία, βυθισμένη στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση. Αρα, το πιθανότερο είναι ότι ματαίως ψάχνουν, όσοι ψάχνουν για κόμμα που θα υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ στον κεντροαριστερό χώρο, ώστε να αποτελεί αξιόπιστο εναλλακτικό πόλο εξουσίας. Αλλωστε, αυτή την εποχή ζούμε τη συρρίκνωση της τάξης των μικρομεσαίων που βλέπουν να μη τα βγάζουν πέρα και προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

Υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι ο άλλος πόλος θα δημιουργηθεί από την κινητικότητα που θα υπάρξει στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, αφού προηγηθούν οι ευρωεκλογές το 2009 και οι εκλογές λόγω μη συμφωνίας για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, το 2010. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει μάχη για την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος και διάσπαση, αν ο κ. Καραμανλής αποφασίσει να εγκαταλείψει την μαχόμενη πολιτική το 2011, έχοντας κάνει προηγουμένως το φημολογούμενο άνοιγμα προς το κέντρο, προσελκύοντας πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ.Γιατί όμως να φύγει αν διαπιστώσει ότι θα ξανακερδίσει τις εκλογές λόγω έλλειψης ικανού αντιπάλου καταφέρνοντας ταυτόχρονανα γράψει ιστορία ως ο μακροβιότερος έλληνας πρωθυπουργός από συστάσεως ελληνικού έθνους. Για φανταστείτε ότι ίσως κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία πάνω από 11 συνεχή χρόνια.

Φυσικά, αυτό δεν θα αποτελεί διέξοδο στο αδιέξοδο της Ελλάδας, αλλά και τι άλλο υπάρχει;

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr