Πρώτον, ότι εμείς γινόμαστε φτωχότεροι. Οταν μας τελείωναν οι δραχμές βάζαμε μπρος το Νομισματοκοπείο του Χολαργού, τυπώναμε και πληρώναμε. Τώρα με το ευρώ δεν μπορούμε πια να τυπώνουμε χρήμα, οφείλουμε να πάρουμε τα ευρώ των άλλων. Ως τώρα μας τα παίρνουν εκείνοι. Και δυστυχώς αυτό φαίνεται ότι δεν θα αλλάξει, αντιθέτως, κάθε χρόνο η εκροή μεγαλώνει, εμείς γινόμαστε φτωχότεροι και οι άλλοι πλουσιότεροι. Πολλοί λένε ότι το ισοζύγιο δεν είναι πρόβλημα και ότι η Αμερική η οποία έχει τεράστιο εμπορικό έλλειμμα είναι μια χαρά. Κατ' αρχήν, η Αμερική έχει δολάρια και τυπώνει όσα δολάρια θέλει, μοιράζοντάς τα στους Αραβες και στους Κινέζους. Παρ' όλα αυτά ούτε η Αμερική είναι μια χαρά και μεγάλο μέρος του προβλήματος της αμερικανικής οικονομίας και της αναταραχής στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου οφείλεται ακριβώς σε αυτό το έλλειμμα. Δυστυχώς, εμείς είμαστε σε πολύ χειρότερη θέση και χωρίς προοπτική. Γιατί δεν έχουμε προοπτική;

Διότι απλούστατα το ελληνικό προϊόν είναι ακριβό, κακής ποιότητας, αντιεμπορικό και μένει στα αζήτητα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να πουλήσουμε τίποτα στο εξωτερικό και αναγκαζόμαστε να εισάγουμε τόσα πολλά. Το προϊόν δεν θα φτιάξει. Και δεν θα φτιάξει διότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές, αφού έχουν μάθει να ζούνε από τις συναλλαγές με το Δημόσιο. Ο ισχυρός ιδιωτικός τομέας, που βαυκαλιζόμαστε μεταξύ μας ότι διαθέτουμε, είναι κρατικοδίαιτος. Ποιος είναι ο πελάτης των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων; Το κράτος.

Πώς όμως, αφού φεύγουν τα λεφτά μας έξω, εμείς νιώθουμε μια χαρά; Διότι δανειζόμαστε συνέχεια. Το δημόσιο χρέος μεγαλώνει με άλματα, το ίδιο και το ιδιωτικό. Τα τελευταία χρόνια τα επιτόκια ήταν χαμηλά και εμείς πιο ξένοιαστοι με την αποπληρωμή των δανείων μας. Τώρα που έχουν ανέβει, η κατάσταση έχει αρχίσει να δυσκολεύει και θα δυσκολέψει πάρα πολύ ακόμη, καθώς το παγκόσμιο πιστωτικό σύστημα περνάει μεγάλη κρίση.

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό; Δυστυχώς, πολύ λίγα πράγματα. Ελπίζουμε ότι οι τράπεζές μας που πάνε καλά στο εξωτερικό θα συνεχίσουν να φέρνουν χρήμα στη χώρα, ότι οι εφοπλιστές που κέρδισαν δισεκατομμύρια ο καθένας από το ράλι της ναυτιλίας θα επενδύσουν εδώ και ότι ο τουρισμός θα συνεχίσει να αυξάνεται. Κατά τα άλλα, στρατηγικά μόνο μία λύση έχουμε: να αρχίσουμε να πουλάμε γη στους ξένους ώστε να φτιαχτούν παραθεριστικά χωριά ή να υπάρξει άλλου είδους οικιστική ή παραθεριστική ανάπτυξη.

Και ας μη σκεφτόμαστε ότι ξεπουλάμε την ένδοξη ελληνική γη. Αυτή είναι η μόνη που δεν θα φύγει ποτέ από την Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να μεταφέρει ένα οικόπεδο. Αντιθέτως, η ανάπτυξη αυτών των χωριών θα φέρει και συνάλλαγμα και δουλειές στις περιοχές που δημιουργηθούν, και θα δρα διαρκώς αυξητικά στην τοπική περιφερειακή ανάπτυξη, ώστε να σταματήσει και η αστυφιλία. Αλλη λύση δεν έχουμε, και πάλι καλά να λέμε που έχουμε και αυτήν.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr