Με αυτή την έννοια, υπήρξε και το στοιχείο της έκπληξης, καθώς όλοι σχεδόν προέβλεπαν ότι ο κ. Τ. Παπαδόπουλος θα ήτανστις δύο πρώτες θέσεις και επομένως θα είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Από την άλλη πλευρά, τις λιγότερες πιθανότητες συμμετοχής στο δεύτερο γύρο τις συγκέντρωνε ο κ. Ι. Κασουλίδης.

Είναι πολύ δύσκολο να ερμηνευθούν τα αποτελέσματα των κυπριακών εκλογών, με δεδομένο ότι οι διαφορές μεταξύ των τριών υποψηφίων είναι πολύ μικρές. Πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι ο κ. Τ. Παπαδόπουλος υπέστη κάποια φυσιολογική φθορά από τη διακυβέρνηση των πέντε τελευταίων ετών, αλλά σ΄ αυτό πρέπει να προσθέσουμε την εξασθένηση που προκάλεσε η απόσυρση της υποστήριξης του ΑΚΕΛ, το γεγονός ότι το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ είναι δύο κόμματα με αδύναμη οργάνωση και μικρή συνοχή συγκριτικά με το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ και βεβαίως η ηλικία του κ. Τ. Παπαδόπουλου που ανήκει στηνπαλιά γενιά των κυπρίων πολιτικών. Σημαντικό όμως ρόλο στην ήττα του έπαιξαν η αίσθηση της τελμάτωσης του Κυπριακού και η ασφάλεια που εμπνέει τώρα η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αυτή η ασφάλεια που μάλλον νοιώθουν τώρα αρκετοί κύπριοι πολίτες είναι ίσως και ο κυριότερος λόγος της επιτυχίας του κ. Ι. Κασουλίδη, του πολιτικού που έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και που είχε ταχθεί υπέρ του «ναι» στη δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Βεβαίως, ο κ. Κασουλίδης πολιτεύτηκε αυτή τη φορά με πολύ προσοχή και έτσι μπόρεσε να αποκρούσει τις κατηγορίες περί ενδοτισμού, ενώ παράλληλα υποστήριζε ότι πρέπει η Κύπρος να αναπτύξει μία επιθετική διπλωματία για να αποφύγει την επίσημη διχοτόμηση. Κατάφερε δηλαδή να διατηρήσει μία ισορροπία μεταξύ ευρωπαϊκής ασφάλειας, ανάγκης για νέα κινητικότητα και προάσπισης των κεκτημένων.

Ο κ. Χριστόφιας βασίστηκε στην παραδοσιακή και οργανωτική δύναμη του ΑΚΕΛ, του μεγαλύτερου αναλογικά κομμουνιστικού κόμματος της Δύσης την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, που διατηρεί τη δύναμή του σήμερα και λόγω της οικονομικής τους ισχύος. Θεωρείται ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στην Κύπρο μετά την Εκκλησία, αλλά η θέση του στο Κυπριακό δεν είναι και τόσο ξεκάθαρη. Το ΑΚΕΛ έπαιξε πολύ με την ιδέα να πει «ναι» στο σχέδιο Ανάν και προτίμησε το «όχι» την τελευταία στιγμή, με απόφαση του κ. Χριστόφια. Ωστόσο, πάντα άφηνε παράθυρα που δημιουργούσαν την εντύπωση ότι αν χρειαστεί μπορεί να επιδείξει ευελιξία.

Το ερώτημα είναι τώρα τι θα γίνει στην αναμέτρηση μεταξύ των κ.κ. Ι. Κασουλίδη και Δ. Χριστόφια, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την προσεχή Κυριακή. Ο ρυθμιστικός παράγοντας είναι οι δυνάμεις που ψήφισαν τον κ. Τ. Παπαδόπουλο κα ήδη και οι δύο υποψήφιοι φρόντισαν να που τον καλό τους λόγο για τον απερχόμενο Πρόεδρο. Φαβορί λογικά είναι ο υποψήφιος του ΔΗ.ΣΥ. , καθώς αρκετοί ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ εμφορούνται από αντικομμουνιστικά σύνδρομα και ταυτόχρονα αισθάνονται μία πικρία για την εγκατάλειψη του κ. Τ. Παπαδόπουλου από τον κ. Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ.

Αλλοι πάλι θεωρούν ότι αν εκλεγεί ο κ. Χριστόφιας, η θέση του ιδίου και της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Θα είναι ο μοναδικός κομμουνιστής ηγέτης στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και στο διεθνές κατεστημένο στερέωμα, θα τον κοιτάζουν οι άλλοι συνεχώς καχύποπτα έως και εχθρικά και θα νοιώθει συνεχώς την ανάγκη να αποδεικνύει ότι ...δεν είναι ελέφαντας. Πληροφορίες δε από την Κύπρο λένε ότι ούτε ο Πατριάρχης της ΕΔΕΚ, ο κ. Λυσσαρίδης έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ, που επιπροσθέτως αντιμετωπίζει και σοβαρά προβλήματα υγείας. Αλλά την τελική απόφαση θα την πάρει ο κυπριακός λαός. Εμείς απλά πρέπει να επισημάνουμε ότι η αλλαγή της ηγεσίας δεν σημαίνει αυτόματα και κινητικότητα ή νέα ευκαιρία στο Κυπριακό. Δεν ξέρουμε αν οι κύπριοι έχουν αλλάξει στάση απέναντι στο σχέδιο Ανάν ή σε κάποιο άλλο με παρόμοια χαρακτηριστικά, κάτι πολύ αμφίβολο. Κυρίως όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μαχαίρι και το πεπόνι συνεχίζει να το έχει η Τουρκία, που δεν δείχνει καμία διάθεση διαλλακτικότητας.

Αγγελος Στάγκος
astagk