Στο Ασφαλιστικό, για το οποίο ακόμη εικοτολογούμε, αφού αύριο ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής πρόκειται να ανακοινώσει τις αποφάσεις της κυβέρνησης, οπότε και ο σχολιασμός ίσως θα είναι πιο αξιόπιστος.
Περιμένοντας λοιπόν τον πρωθυπουργό, θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε και πάλι με την υπόθεση Ζαχόπουλου, μετά την άσκηση διώξεων κατά συγκεκριμένων προσώπων από τον εισαγγελέα. Μόνο που η υπόθεση αυτή έχει γίνει τόσο αηδιαστική που πραγματικά σιχαίνεται κανείς να την αγγίξει πλέον. Κυβέρνηση, Δικαιοσύνη, Μαζικά Μέσα Επικοινωνίας και δημοσιογράφοι, δικηγόροι και διάφοροι άλλοι πουανακατεύθηκαν έχουν πει τόσα ψέματα καιέχουν συμπεριφερθεί τόσο άθλια, που αναρωτιέται κανείς αν αξίζει να προσπαθεί να ερμηνεύσει τα «γεγονότα». Ακόμη και η προσβολή της αισθητικής έχει υποτίθεται όρια, που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν ξεπερασθεί.
Με την ευκαιρία όμως της σημερινής ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη στην αίθουσα Καρατζά της Εθνικής Τράπεζας, με θέμα «Σκέψεις για μία προοδευτική διακυβέρνηση», ίσως έχει κάποια σημασία να ασχοληθούμε, έστω και καθυστερημένα, με τη θέση που πήρε τελευταία για την σχέση της Τουρκίας με την Ευρώπη. Αλλωστε πρόκειται για ένα από τα πιο σοβαρά πρόσωπα της ενεργού πολιτικής σήμερα και ένας από τους πρωθυπουργούς που άφησαν σημαντικό έργο πίσω τους, ό,τι και να λένε διάφοροι «φίλοι» και αντίπαλοι σκερβελέδες.
Ο κ.Σημίτης λοιπόν αναθεώρησε θαρραλέα τη θέση του και τάχθηκε σε πρόσφατη ομιλία του στο Καίμπριτζ υπέρ μιας ειδικής σχέσης της Τουρκίας με την Ευρώπη και όχι υπέρ της πλήρους ένταξης. Κάποιοι τον επέκριναν γι΄αυτό και κάποιοι του είπαν «μπράβο», οπότε αιωρείται το ερώτημα πότε είχε δίκιο. Τότε που ως πρωθυπουργός τάχθηκε υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη, εφόσον ικανοποιούσε τα κριτήρια που έθετε η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, ή τώρα; Η απάντηση είναι ότι είχε δίκιο και τότε και τώρα, γιατί τα δεδομένα ήταν διαφορετικά τότε και διαφορετικά τώρα.
Όταν ο κ. Σημίτης σαν πρωθυπουργός μιλούσε υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, ανάλογη ήταν η θέση των περισσοτέρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και αφόρητη η πίεση της Ουάσινγκτον και του Λονδίνου προς αυτή την κατεύθυνση. Επιπλέον, η κυβέρνηση Σημίτη απεργαζόταν το σχέδιο της ένταξης της Κύπρου, που τελικά το κατόρθωσε και ταυτόχρονα έτρεφε ελπίδες ότι η προσδοκία της ένταξης θα ανάγκαζε την Τουρκία να αλλάξει νόμους στο εσωτερικό και συμπεριφορά στο εξωτερικό. Κυρίως όμως θα έβγαινε από τη μέγγενη του βαθέος κράτους που καθορίζει την πολιτική της. Όλα αυτά σε συνάρτηση με τη συμφωνία του Ελσίνκι που αποτελούσε εργαλείο για την Αθήνα.
Από τότε συνέβησαν τα εξής: Τα ευρωπαϊκά κράτη προχώρησαν στην καταστροφική για την ομαλή πορεία της πολιτικής ολοκλήρωσης μαζική ένταξη των νέων χωρών και απέκτησε και την εμπειρία των δημοψηφισμάτων στη Γαλλία και την Ολλανδία γα το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Ταυτόχρονα, εκ των πραγμάτων εξασθένησε η πίεση της Ουάσινγκτον και του Λονδίνου που έχουν με άλλα να ασχοληθούν και διάφορες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Αυστρία και άλλες τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της ειδικής σχέσης Τουρκίας-Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και κατά της πλήρους ένταξης. Συνειδητοποίησαν τι θα σημαίνει για την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος, καθώς θα είναι τότε και το μεγαλύτερο κράτος μέλος με πληθυσμό περί τα 100 εκατομμύρια και μάλιστα νέοι στη μεγάλη πλειοψηφία.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ευρώπη δεν αντέχει μία Τουρκία, που δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, που τα ήθη και τα έθιμά της διαφέρουν τελείως από τα ευρωπαϊκά, που είναι ισλαμική χώρα, που θα πρέπει να την τρέφει και που η συμπεριφορά της παραμένει σφόδρα αλαζονική, όπως ανακάλυψε τελευταία και η κα Μέρκελ , όταν ο κ. Ερντογάν είπε ότι θέλει να λειτουργούν στην Γερμανία τουρκικά σχολεία με δασκάλους από την Τουρκία, καθώς και πανεπιστήμια. Να εγκατασταθεί δηλαδή τουρκικό κράτος μέσα στη Γερμανία! Οσο για μας, έχουμε όλοι διαπιστώσει ότι η Τουρκία δεν κάνει καμία ουσιαστική υποχώρηση από τις θέσεις και τις διεκδικήσεις και η μόνη αλλαγή σ΄ αυτό το διάστημα ήταν ότι χαμήλωσε τους κάπως τόνους. Για να μ
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr