Στα χαρτιά, η υπεροχή του Τζον Μακέιν έναντι των αντιπάλων του, Ρόμνεϊ και Χάκαμπι (613, 290 και 169 σύνεδροι, αντίστοιχα) είναι πολύ πιο εντυπωσιακή σε σχέση με αυτή της Χίλαρι Κλίντον έναντι του Μπάρακ Ομπάμα (845-765). Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή στις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών ο νικητής σε μια πολιτεία κερδίζει όλους τους συνέδρους που αντιστοιχούν σε αυτή ενώ στους Δημοκρατικούς οι σύνεδροι μοιράζονται αναλογικά. Επιπλέον, για την ανάδειξη του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου χρειάζονται 1191 σύνεδροι και για του Δημοκρατικού 2025. Έτσι, ο Μακέιν βρίσκεται πιο κοντά στο πολυπόθητο χρίσμα απ’ ό,τι η Κλίντον. Η τελευταία όμως έχει ένα αποφασιστικό προβάδισμα το οποίο δύσκολα θα ανατραπεί. Το αναλογικό μοίρασμα των συνέδρων καθιστά τη διαφορά των 80 συνέδρων δύσκολα αναστρέψιμη. Ο Ομπάμα είτε θα πρέπει να θριαμβεύσει με τεράστιες διαφορές στις μικρές και μεσαίες πολιτείες που απομένουν είτε να πάρει όλες τις μεγάλες πολιτείες. Από τις τελευταίες – αυτές που θα εκλέξουν πάνω από 100 σύνεδρους – απομένουν μόνο 5: το Τέξας (228), η Πενσυλβάνια (188), το Οχάιο (161), η Βόρεια Καρολίνα (134) και η Βιρτζίνια (101). Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, το Τέξας, με το μεγάλο αριθμό ισπανόφωνων, είναι ήδη χαμένο για τον Ομπάμα.

Όλα δείχνουν ότι αποφασιστικό ρόλο θα παίξει η 4^η Μαρτίου όταν θα εκλεγούν συνολικά 444 σύνεδροι από το Τέξας, το Οχάιο και τις μικρές βορειοανατολικές πολιτείες του Ρόουντ ’ιλαντ (32 σύνεδροι) και του Βερμόντ (23). Όμως δύο προηγούμενες ημερομηνίες θα είναι καθοριστικές για το αν η διαφορά μεταξύ των δύο Δημοκρατικών υποψηφίων θα μειωθεί ή όχι: το Σάββατο, η Ουάσιγκτον (η πολιτεία), η Λουιζιάνα και η Νεμπράσκα θα εκλέξουν 195 συνέδρους ενώ την άλλη Τρίτη η Βιρτζίνια, η Μέριλαντ και η Ουάσιγκτον (η πρωτεύουσα) εκλέγουν άλλους 238.

Εφόσον ο Ομπάμα δε μπορέσει να ξεπεράσει την Κλίντον σε αριθμό συνέδρων, μπορεί να ελπίζει ότι μια μικρή τελική διαφορά θα μεταφέρει την αποφασιστική αναμέτρηση στο συνέδριο: κάτι τέτοιο, συνηθισμένο σε πολύ παλαιότερες εποχές, έχει να συμβεί από το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών το 1976 όταν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν παραλίγο να κερδίσει το χρίσμα από τον τότε πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ. Ένα τέτοιο σενάριο, με τον επακόλουθο διχασμό ανάμεσα στους Δημοκρατικούς, θα ήταν αναπάντεχο δώρο για τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι ξεκινούν από σαφώς μειονεκτική θέση αφού μετά από οκτώ χρόνια του νεότερου Μπους, οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι για αλλαγή. Κάτι τέτοιο άλλωστε πιστεύει ο έμπειρος αναλυτής Ντικ Μόρις (Ρεπουμπλικανός τον οποίο προσέλαβε ο Μπιλ Κλίντον για να τον βοηθήσει στην επανεκλογή του το 1996 και ο οποίος έχει στραφεί φανατικά εναντίον του ζεύγους) όταν μιλάει για τη «διάχυτη προσδοκία» της κατάληψης του Λευκού Οίκου από τους Δημοκρατικούς.

Κάποιοι λένε ότι ο συνδυασμός του Μακέιν, ο οποίος είναι δημοφιλής στους ανεξάρτητους ψηφοφόρους, και της Κλίντον, η οποία δημιουργεί έντονες αντιπάθειες σε πολλούς, κυρίως συντηρητικούς, Αμερικανούς, είναι ο ευνοϊκότερος δυνατός για τους Ρεπουμπλικανούς. Αυτός ο συλλογισμός παραβλέπει δύο παράγοντες: Πρώτον, την έντονη αποστροφή πολλών συντηρητικών για τον Μακέιν που μπορεί να τους οδηγήσει σε αποχή ή, σε ακραίες περιπτώσεις, στην υπερψήφιση της Κλίντον. Δεύτερον, την έντονη επιθυμία των Δημοκρατικών να δουν έναν δικό τους πάλι στον Λευκό Οίκο, κάτι που σημαίνει ότι οι διαρροές απογοητευμένων οπαδών του Ομπάμα θα είναι πολύ μικρότερες από τις αντίστοιχες στο Ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο.

Αυτό δε σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει, κάθε άλλο. Ο χρόνος είναι κάτι παραπάνω από αρκετός για να στραβοπατήσει κάποιος από τους υποψήφιους. Δεν είναι απίθανο, πάντως, μερικά χρόνια από τώρα, οι ειδήμονες να πουν ότι, τελικά, αυτή η «Σούπερ Τρίτη» υπήρξε καθοριστική στην εκλογή του προέδρου. Κατά πάσα πιθανότητα, πάντως, ξεκαθάρισε το ζευγάρι των εκλογών του Νοεμβρίου. Κι ας μη γίνεται αυτό ακόμα αντιληπτό.

Δημήτρης Νέλλας

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr