Εφέτος τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει σημαντικά. Η κυβέρνηση έχει δείξει ότι η μεταρρυθμιστική ορμή της διαρκεί μετά βίας μερικές εβδομάδες και μετά ακολουθεί η άτακτη υποχώρηση. Οχι ότι δεν μας ευχαριστεί αυτό, αφού διαφωνούμε με τις αλλαγές τις οποίες ετοιμάζει η κυβέρνηση και τις βαφτίζει μεταρρυθμίσεις. Ενώ η κυβέρνηση είχε προαναγγείλει μεταρρύθμιση στην Παιδεία και στη δημόσια διοίκηση, οπισθοχώρησε και στα δύο.
Τώρα θα οπισθοχωρήσει στο Ασφαλιστικό και στην Ολυμπιακή. Ακόμη και στην πολιτική αποκρατικοποιήσεων η κυβέρνηση διστάζει. Θέλει να πουλήσει ελληνικές επιχειρήσεις σε ξένους αλλά να συνεχίσει να καθορίζει την τιμολογιακή πολιτική τους, να διορίζει τη διοίκηση και να βολεύει τους ημετέρους. Ετσι αποκρατικοποιήσεις δεν γίνονται.
Η ανικανότητα λοιπόν της κυβέρνησης διασώζει τους πολίτες από τη λαίλαπα των μεταρρυθμίσεών της και το ελληνικό Δημόσιο από το ξεπούλημα της περιουσίας του. Με την υπόθεση - σχεδόν βεβαιότητα - ότι τίποτε από όλα αυτά δεν θα γίνει, ας δούμε τι από αυτά που πρέπει να συντελεσθούν μπορεί να γίνει πράξη.
Δύο είναι τα βασικά: το χωροταξικό και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Γιατί αυτά τα δύο; Οσον αφορά το χωροταξικό η έλλειψή του εμποδίζει την υγιή ανάπτυξη βιομηχανικών και τουριστικών επενδύσεων αλλά και οικιστικών περιοχών και ταυτόχρονα διαιωνίζει την άναρχη και αυθαίρετη δόμηση και συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος.
Το χωροταξικό είναι το σημαντικότερο έργο της κυβέρνησης. Αν δεν χωροθετηθούν οι περιοχές, καμία βιομηχανική ή τουριστική επένδυση δεν είναι νόμιμη. Επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ βρίσκονται στο έλεος καταγγελίας στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και για να μη θεωρηθεί ότι κάνουμε λόγο μόνο για μεγάλες επενδύσεις, θα αναφέρουμε ότι ακόμη και οι χιλιάδες αιτήσεις για μικρά φωτοβολταϊκά που υπέβαλε όποιος είχε ένα χωράφι και 200.000 ευρώ κεφάλαιο είναι αμφισβητούμενες.
Πολύ περισσότερο βεβαίως οι μεγάλες επενδύσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για τη διατήρηση της ανάπτυξης της οικονομίας και την αύξηση της απασχόλησης και των εισοδημάτων.
Τα οικιστικά έργα και η ανάπτυξη του real estate που αναμένεται να συντηρήσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους τα επόμενα τουλάχιστον δέκα χρόνια και τα οποία θεωρούνται έργα υποδομής σε μια χώρα η οποία δεν έχει να πουλήσει τίποτε άλλο διεθνώς εκτός από τη φυσική ομορφιά, το καλό κλίμα και τις υπηρεσίες της, εξαρτώνται απολύτως από το χωροταξικό.
Για τον λόγο αυτό θεωρούμε ότι το χωροταξικό είναι το βασικότερο μεταρρυθμιστικό έργο που έχει να κάνει αυτή η κυβέρνηση.
Το δεύτερο μεγάλο βήμα για την ανάπτυξη της οικονομίας είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Ηδη αρκετές μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε επενδύσεις για υδροηλεκτρικά εργοστάσια και αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα.
Εκαναν αυτές τις επενδύσεις διότι πείστηκαν από την κυβέρνηση ότι η αγορά θα απελευθερωθεί - κατ' επιταγήν της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -, αλλά και από το γεγονός ότι εξασφάλισαν πως οι αρμόδιοι φορείς όπως η ΡΑΕ θα απελευθερώσουν το ρυθμιστικό πλαίσιο και θα επιβάλουν τον υγιή και ισότιμο ανταγωνισμό.
Η κατάσταση δεν είναι όμως έτσι. Η ΔΕΗ, η κυβέρνηση και η ΡΑΕ αποτελούν τελικά αρραγές σύστημα. Ενα σύστημα που στα λόγια μεν υπόσχεται απελευθέρωση, στην πράξη όμως παλεύει με νύχια και με δόντια να παραμείνει το μονοπώλιο της ΔΕΗ, με όλα τα οφέλη που αυτό έχει για την «παρέα».
Παρά την αγωνιώδη προσπάθεια όμως όλων να διατηρηθούν οι μονοπωλιακές συνθήκες στην αγορά ενέργειας, η ανάγκη απελευθέρωσής της είναι μεγάλη.
Οχι για τις επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει αλλά για τους πολίτες και το σύνολο της οικονομίας. Η καταστροφή του περιβάλλοντος από τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, η επίπτωση στην υγεία χιλιάδων κατοίκων σε περιοχές όπως η Μεγαλόπολη και η Πτολεμαΐδα και η ανεπάρκεια ρεύματος που οδηγεί σε - εθνικά ή τοπικά - μπλακάουτ κάθε χρόνο πρέπει να σταματήσουν.
Οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας είναι η λύση. Και η ΔΕΗ μπορεί ως επιχείρηση να επιθυμεί να διατηρήσει το μονοπώλι
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr