Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο Σαβατιάτικο Βήμα που έλεγε πως περί τους 4000 Ερευνητές, σε αντικείμενα όπως η πληροφορική, η μοριακή βιολογία, η γενετική εργάζονται σε ερευνητικά κέντρα πανεπιστημίων και άλλων ξένων ιδρυμάτων και όπως λένε οι περισσότεροι το καθεστώς το οποίο βρήκαν σε αυτές τις χώρες παραπέμπει σε «άλλον» πλανήτη. Οι μισθοί τους είναι πολύ υψηλότεροι και για την εξέλιξή τους παίζει ρόλο μόνον η αξιοκρατία. Δηλαδή τίτλοι, σπουδές, δημοσιεύσεις και αποδοτικότητα.

Και μου ήρθαν στο μυαλό κάποιοι νέοι που γνωρίζω αφού σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια και αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα και αφού αρνήθηκαν να ενταχθούν στην ευγενή τάξη των χλιδάνεργων, αποφάσισαν να πάρουν των ομματιών τους να γυρίσουν στην εσπερία.

Πραγματικά το χάρηκα. Γιατί η απόφαση τους αυτή ήταν προιόν έντονης και ώριμης σκέψης και κυρίως γιατί κατάφεραν να απεμλακούν από άγονα ψευδοδιλλήματα και συναισθηματισμούς όπως, να προσφέρω στον τόσο μου, η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα και άλλα τινά.

Το επιχείρημα τους ήταν δε αφοπλιστικό. «Πολλοί νέοι θέλουν να φύγουν από την επαρχία και να έρθουν στην Αθήνα. Εμείς γυρίσαμε στο χωριό Αθήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μας βγήκε και φεύγουμε».

Όπως μου εξηγούσαν, εδώ δεν είχαν κανένα απολύτωςμέλλον. Το διαπίστωσαν όταν δεν ελάμβαναν καν απάντηση στα βιογραφικά που έστελναν προκειμένου να βρουν δουλειά ενώ πλήρης ήταν η απογοήτευση τους όταν σκέφθηκαν να χτυπήσουν την πόρτα ακαδημαικών ιδρυμάτων.

Αλλά το κατάλαβαν με τον καλύτερο τρόπο, όταν είδαν τι συμβαίνει γύρω τους. Βλέπετε έλειπαν από δέκα ολόκληρα χρόνια από την πατρίδα και δεν είχαν σαφή εικόνα του πως και γιατί η χώρακαι η κοινωνία εν γένει πάει από το κακό στο χειρότερο, χωρίς πολιτική, χωρίς οράματα, χωρίς κατεύθυνση, Κοινώς , η χώρα πάει με τον αυτόματο κατευθυνόμενη από τις εκάστοτε συντεχνιακές ορέξεις. Tο διαπίστωσαν και στην καθημερινότητα τους όταν χρειάστηκε να συναλλαγούν με δημόσιες υπηρεσίες, με νοσοκομεία, με δικαστήρια ή όταν χρειάστηκε ένα απλό χαρτί από κάποιο Δήμο.

Είμαι από αυτούς που μονίμως συμβουλεύει νέους να την κοπανήσουν όσο είναι καιρός. Να πάνε σε άλλη χώρα όπου και δημόσια διοίκηση θα έχουν, και σταθερό φορολογικό σύστημα και καλύτερες εργασιακές συνθήκες,και δρόμους και παιδεία και υγεία και κυρίως θα ζήσουν σ ένα ευνομούμενο περιβάλλον. Δηλαδή έχοντας μία σταθερή ποιότητα ζωής θα έχουν και ευκαιρίες και αρωγή και θα μπορέσουν να προκόψουν. Τόσο απλά.

Έτσι πιο χαλαροί και πιο άνετοι και την Ελλάδα θα χαίρονται τα καλοκαίρια και ισορροπημένοι ψυχολογικά, δηλαδή ούτε να βρίζουν ότι να νιώθουν πληγωμένοι ή παρρίες, θα την προασπίζονται όπου το απαιτούν οι περιστάσεις. Ας μην είμαστε υποκριτές… όλοι ψάχνουμε πώς να την κάνουμε… και όλοι χαιρόμαστε και καμαρώνουμε που είμαστε Έλληνες όταν μαθαίνουμε τα επιτεύγματα των Ελλήνων της διασποράς.

Αλλιώς οι νέοι μας μένοντας εδώ, ισοπεδώνονται, μπλέκοντας στα γρανάζια του ωχαδερφισμού της φυγοπονίας όποτε με μαθηματική ακρίβεια τον μέλλον αυτής της χώρας προμηνύεται ζοφερό.

Όπως λοιπόν οι μετανάστες μας με τα εμβάσματα τους βοήθησαν την Ελλάδα μεταπολεμικά, έτσι και οι νέοι μας αν την κοπανήσουν νωρίς θα προσφέρουν ελπίδα στην ελληνισμό. Την ελπίδα ότιένα κομμάτι του ελληνισμού γλυτώνει.Διασπορά λοιπόν αντί της προδιαδεγραμμένηςανοχής , συνενοχής και εν τέλει φθοράς ή διαφθοράς.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr