Οι κανονικοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για άλλα. Για εκείνα που το πολιτικό κατεστημένο και η κοινωνία δεν μπορούν και δενθέλουν να βρουν λύσεις, ενώ οι δημοσιογράφοιαπό την πλευρά τους, παίζουν συχνάτο ρόλο του αναχώματος για να μην αλλάξει τίποτα στην έρμη αυτή χώρα.

Θέμα είναι οικαταστροφές που προκάλεσαν στα σχολεία οι καταληψίες και οι περισσότερες εφημερίδες –με λαμπρή εξαίρεση την «Καθημερινή»- τις ανακάλυψαν μόλις το Σαββατοκύριακο, θέμα είναιτο Ασφαλιστικό που ούτε η κυβέρνηση, αλλά και κανείς άλλος θέλει ήτολμά να προτείνει λύση, όπως θέμα είναι η φοβερή ακρίβεια που χαρακτηρίζει τη ζωή στην Ελλάδα, αλλά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού πλουτίζει από αυτήν.

Το κακό είναι ότι κρυβόμαστε πίσω από αντιφάσεις και πνιγόμαστε μέσα σ΄ αυτές. Στο όνομα των δημοκρατικών διαδικασιών δημιουργήσαμε τα σχολικά συμβούλια και τώρα που γίνεται κατάχρηση με τις καταλήψεις, που τα κόμματα της Αριστεράς προπονούν τα παιδιά στην επαναστατική γυμναστική, που οι συντεχνίες της παιδείας παίζουν τα παιχνίδια τους και που εξωσχολικά κακοποιά στοιχεία βρίσκουν την ευκαιρία να βανδαλίσουν και να λεηλατήσουν, δεν έχουμε ως κοινωνία το κουράγιο να φωνάξουμε «φτάνει».

Ούτε φυσικά η κυβέρνηση δείχνει να έχει τέτοιο κουράγιο, αλλά ακόμη περισσότερο, δεν εννοεί να καταλάβει ότι απαιτείται να δαπανήσει κονδύλια για την παιδεία όλων των βαθμίδων.

Στο Ασφαλιστικό είναι φανερό ότι κανείς δεν θέλει να γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια για να επιβιώσει το σύστημα. Η κυβέρνηση είναι αιχμάλωτη των μπουρδολογιών που έλεγαν τα στελέχη της προεκλογικά, της ανικανότητάς της και του λεγόμενου πολιτικού κόστους.

Ηδη δείχνει την διάθεσή της να μην προχωρήσει σε οτιδήποτε, αλλά από την άλλη πλευρά δεν έπεισε και δεν πείθει ότι έκανε κάποια σοβαρή προετοιμασία για να προωθήσει προτάσεις με συνοχή και λογική.

Ταυτόχρονα, το κράτος δεν μπορεί να περιορίσει την εισφοροδιαφυγή, ενώ τα κατεστημένα συμφέροντα αντιδρούν με νύχτα και με δόντια ακόμη και στην προοπτική κάποια αλλαγής πού μακροπρόθεσμα μπορεί να απειλήσει τα κεκτημένα. Αρα και εδώ αδιέξοδο, αν και οι πάντες γνωρίζουν ότι το σύστημα δεν θα μπορέσει να την πάει μακριά την …βαλίτζα.

Την ελληνική ακρίβεια την αντιλαμβάνεται κανείς βλέποντας το εισόδημά του να εξανεμίζεται. Την αντιλαμβάνεται όμως ακόμη καλύτερα, με την έννοια ότι δεν πρόκειται για φυσιολογική εξέλιξη της σημερινής ζωής, όταν επισκέπτεταιπόλεις στο εξωτερικό. Και μάλιστα ευρωπαϊκές πόλεις όπου η ποιότητα ζωής δεν συγκρίνεται με την ελληνική.

Εκεί ανακαλύπτει και ξαναανακαλύπτει ότι η τροφή είναι φθηνότερη, τα ποτά είναι φθηνότερα, οι καφέδες είναι φθηνότεροι, ο ρουχισμός είναι φθηνότερος και το ίδιο συμβαίνει με τα αγαθά όπως το αυτοκίνητο ή το πλυντήριο, ή ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αφήστε δε το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρουν κράτος και ιδιώτες…

Η Ελλάδα όμως έχει έναν τεράστιο αναλογικά αριθμό αυτοαπασχολούμενων που θέλουν όχι μόνο να βγάζουν το ψωμί τους, αλλά να πλουτίσουν σε χρόνο ρεκόρ και έχει επίσης παραπαιδεία που κοστίζει «ο κούκος αηδόνι» και τεράστια σε έκταση φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, μαζί με εκτεταμένη διαφθορά.

Όλα αυτά και άλλα πολλά, υπό την σκέπη ενός παντελώς ανίκανου κράτους, που κοιτάζει ανήμπορο το πλέγμα των μικροσυμφερόντων ή μεγαλοσυμφερόντων τα οποία εμφανίζονται με την μορφή κεκτημένων και ανεβάζουν συνεχώς το κόστος της καθημερινής ζωής μας.Και δεν εννοούμε μόνο τους μισθωτούς, ειδικά εκείνους του ιδιωτικού τομέα!

Το ερώτημα είναι πως θα ξεφύγει η ελληνική κοινωνία από τον φαύλο κύκλο στον οποίον βρίσκεται. Η απάντηση δεν είναι γνωστή και αν υπάρχει, δεν θα είναι εύκολη πια. Σίγουρα πάντως δεν θα την δώσει η…ΚΟΕΣ του ΠΑΣΟΚ, που τόσο απασχολεί τα μήντια σήμερα.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr