"Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον  επιτακτικό
τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών.

Αν και είμαι  εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις,
μισάνθρωπος ων,  σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα
ότι πράγματι, υπήρχε  μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας
εταιρίας για την οποία είχα  κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το
βιογραφικό της και, ικανοποιημένος  που έκανα το καλό για έναν
συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς.

Μετά από  τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη.

"Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση  που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης;"

"Ποιος; Τι; Ποιος είναι;"  είπα (με είχε ξυπνήσει).

"Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της  Τέχνης στο Λονδίνο και θα
πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;"

Τι  είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού. Όταν την πήραν
τηλέφωνο για  να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε
τη δουλειά  μονομιάς.

Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων.  Πρόκειται
για μια υποκατηγορία της διαβόητης «http://g700.blogspot.com γενιάς
των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ  καλή
μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους  
χρειάζεται πολύ , και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο  
των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.

Η συγκεκριμένη  υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν
και δεν βρίσκουν μια  καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν
οποιονδήποτε συμβιβασμό στον  τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι
από τους γονείς κατά τη διάρκεια  της εφηβείας και των σπουδών,
βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να  επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια
μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά  προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την
ίδια άνετη ζωή που έκαναν  πριν.

Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την  παραμικρή
λεπτομέρεια απ' το lifestyle τους. Όσα κι αν τους  πληρώνουν.

___

Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10  νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα
αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα  με άλλη έρευνα της Marc
για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30  αμείβεται με λιγότερα από
700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι  άνεργος.

Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι  από τους
γονείς.

Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από  αυτούς.

Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;

Αν κάποιος ξένος τα  διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό
κατάρρευση, όπου οι νέοι  δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον
πλούτο που έχει συσσωρεύσει  η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να
τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα  χρεοκοπήσει.

Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους  τους
Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα  παιδιά,
η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς  
ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει. Σε άλλες,  
βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει  
το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του  
λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και ωριμάσει. Εδώ έχουμε  
περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του  
υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να  
περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης.

Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι  οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των
700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους  φροντίσουν, κάμποσοι από

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr