Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και ίσως ακόμη χειρότερη στις κλειστές κοινωνίες της ελληνικής επαρχίας. Αλλωστε αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα , αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες. Και αλλού οι κλειστές κοινωνίες της επαρχίας κρύβουν πολύ συχνά φοβερά πράγματα και αποδεικνύονται πολύ πιο υποκριτικές από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Είναι διαφορετικό και έχει άμεση σχέση με τα ανήλικα ελληνόπουλα και πωςδιαπαιδαγωγούνται όχι μόνον από τους γονείς τους , αλλά από ολόκληρο το σημερινό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας.

Είναι φανερό ότι στην μπερδεμένη ελληνική κοινωνία επικρατεί μεγάλη σύγχυση, αφού τίποτα σχεδόν δεν είναι ξεκάθαρο. Το καλό συγχέεται με το κακό, το επιτρεπτό με το απαγορευμένο, το δεοντολογικό με το αντιδεοντολογικό. Πολλά απαγορεύονται από τους νόμους ή στο όνομα μίας ηθικής-που πολύ συχνά είναιλάστιχο-, αλλά όλα σχεδόν επιτρέπονται στην πράξη. Ο χωροφύλακας είναι και μπράβος τη νύχτα, ο δάσκαλος του σχολείουκάνει καιιδιαίτερα στους μαθητές του, ο δημοσιογράφος έχει και γραφείο τύπου στον χώρο που καλύπτει, ο συνδικαλιστής έχει και θέση διευθυντή, ο δημόσιος υπάλληλοςδουλεύει και σαν ιδιώτης, ο απεργός θέλει και να πληρώνεται, ο ελεγχόμενος είναι και ελεγκτής, ο δικαστής αποφασίζει για τη σύνταξή του, ο παπάς είναι και ζευγάς.

Το μήνυμα που παίρνουν τα παιδιά συμπληρώνεται και από την διάχυτη νοοτροπία που αποδέχεται την παράβαση και την παραβίαση των νόμων, όπως και το «λάδωμα», εφόσον βέβαια εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα ή ικανοποιούν την «έμφυτη μαγκιά» μας. Αν πάλι υπάρξει παρέμβαση του νόμου και αυτό διορθώνεται με διάφορους τρόπους, είτε μέσω γνωριμιών, είτε με «λάδωμα». Αρα, η έννοια του εγκλήματος και της τιμωρίας εξουδετερώνονται πλήρως. Από τη μία πλευρά η έννοια του εγκλήματος είναι εξαιρετικά θολή, από την άλλη πλευρά η έννοια της τιμωρίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό το μάθημα διδάσκει καθημερινά με τις αποφάσεις και τις πράξεις της η πολιτεία, το διδάσκει το σχολείο, το διδάσκουν οι γονείς στο σπίτι. Χωρίς να ξεχνάμε ότι πολλοί από τους νόμους είναι υπερβολικά αυστηροί στο όνομα της ηθικής-λάστιχο και γι αυτό δεν μπορούν να εφαρμοσθούν, όταν μάλιστα υπάρχει τεράστιο έλλειμμα αποτελεσματικών ελεγκτικών μηχανισμών.

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη δημιουργούν το φαινόμενο που βιώνουμε σήμερα. Δεν έχει πάντα τις ακραίες μορφές της ανθρωποκτονίας ή του βιασμού, αλλά στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται η διάχυτη ανευθυνότητα των ελληνόπουλων, η αγένεια, οι βανδαλισμοί στα σχολεία, στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στις φοιτητικές εστίες, αντιγραφή στις εξετάσεις, η τρυφηλότητα και η αδιαφορία. Τα πάντα είναι έτοιμη να δικαιολογήσει η ελληνική κοινωνία για τα παιδιά της. Αντίθετα δεν είναι καθόλου έτοιμη να τα καθοδηγήσει για να ξεχωρίζουν στοιχειωδώς το καλό από το κακό, αφού και η ίδια δεν ξέρει ή δεν θέλει να τα ξεχωρίζει. Ε, αυτό θα το πληρώσουν κάποια μέρα τα παιδιά της!

Αγγελος Στάγκος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr