Σύμφωνα με πηγή του πρακτορείου, η οποία δεν κατονομάζεται, η ακύρωση των συμφωνιών - που στηριζόταν σε παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα - θα στοίχιζε λιγότερο στην Ιταλία από την ανανέωσή τους.

Το κόστος που πλήρωσε η Ιταλία αντιστοιχεί στο μισό του ποσού από τα έσοδα που αναμένει από την αύξηση εφέτος του φόρου στις πωλήσεις. Παράλληλα, προσθέτει το δημοσίευμα, το κόστος αυτό δείχνει ότι τα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα - που τα χρησιμοποιούν οι χώρες για να μειώσουν το κόστος του δανεισμού τους - μπορούν να προκαλέσουν ζημιές για τους φορολογούμενους τους.

Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώνει το Bloomberg Brief Risk, η Ιταλία έχει χάσει περισσότερα από 31 δισ. δολάρια από τα παράγωγα προϊόντα. "Οι ζημιές αυτές δείχνουν την κερδοσκοπική φύση των σχετικών συμφωνιών και την υπεροχή της οικονομίας επί των κρατών", δήλωσε ο Ιταλός γερουσιαστής Έλιο Λανούτι, που είναι επικεφαλής της καταναλωτικής ομάδας Adusbef.

Όταν το χρέος της Ιταλίας ξεπέρασε το 1 τρισ. ευρώ στα μέσα της δεκαετίας του '90, η χώρα άρχισε να χρησιμοποιεί ανταλλαγές επιτοκίων (interest rate swaps) και επιλογές να κάνει τέτοιες ανταλλαγές (swaptions) προκειμένου να μειώσει το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, αναφέρει το Bloomberg, επικαλούμενο πηγή που έχει γνώση των συμφωνιών.