Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του κυρίου άρθρου του πρακτορείου Bloomberg το οποίο αναφέρει ότι «η δημοσιονομική συμφωνία της Ευρώπης πιθανόν να λύσει την επόμενη κρίση αλλά όχι την παρούσα».

Στην ανάλυσή του το πρακτορείο Reuters σημειώνει μεταξύ άλλων ότι η συμφωνία «απαιτεί σχοινοτενείς διαδικασίες» έγκρισης από τα εθνικά κοινοβούλια, αλλά στο μεταξύ το κόστος δανεισμού Ιταλίας και Ισπανίας θα αυξάνεται προκαλώντας τριγμούς στα θεμέλια του ευρώ.

Οπως σημειώνει σε κύριο άρθρο της τη Δευτέρα η γαλλική «Les Echos» το όνειρο της ομοσπονδιακής Ευρώπης προς όφελος των λαών της «θάφτηκε οριστικά στις 9 Δεκεμβρίου» και μαζί με αυτή η αλληλεγγύη μεταξύ των εταίρων.

Η βασική ανησυχία όλων των οικονομικών αναλυτών εντοπίζεται βέβαια στην αδυναμία της Ευρώπης «να κοιταχτεί στον καθρέφτη».

Η πραγματική εικόνα της Ευρώπης δεν μπορεί να προκαλεί ευφορία και «αισιοδοξία για υπέρβαση της κρίσης», όπως δήλωσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο γερμανικό περιοδικό «Focus».

Οι χώρες της ευρωζώνης οδεύουν ολοταχώς προς ύφεση, ενώ σύμφωνα με τις αναλύσεις που παραθέτει η «Le Monde», «η Γερμανία δεν θα αποφύγει επίσης τη συρρίκνωση του ΑΕΠ» τους επόμενους μήνες και ο ρυθμός ανάπτυξης θα περιοριστεί στο 0,1% το 2012.

Πώς λοιπόν θα βρουν οι ευρωπαϊκές χώρες τα χρήματα για να ενισχύσουν τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης (όπως συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες), διερωτάται το πρακτορείο Associated Press. «Είναι εύκολο να λένε οι υπουργοί ότι θα συνεισφέρουν στο ταμείο, όμως μένει να μάθουμε τις επόμενες 10 μέρες ποιος ακριβώς θα το κάνει αυτό» σημειώνει ο αναλυτής Αντριου Σάλιβαν στο ίδιο πρακτορείο.

Εξίσου μεγάλη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζεται δραστικά η μεγέθυνση του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών τη στιγμή μάλιστα που οι ίδιοι οι ευρωπαίοι ηγέτες επιμένουν να αποδίδουν (λανθασμένα κατά ορισμένους οικονομολόγους) μόνο τον χαρακτήρα μιας «κρίσης χρέους» στο πολυσύνθετο πρόβλημα αξιοπιστίας και ανάπτυξης της ευρωζώνης.

Το μόνο βέβαιο ως προς τα χρέη της Ελλάδας αλλά και ισχυρότερων οικονομιών όπως η Ιταλία είναι... η αβεβαιότητα καθώς η συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους χρονίζει, ενώ τα χρέη άλλων οικονομιών καλούνται να επωμιστούν το ΔΝΤ και οι χώρες-μέλη του, χωρίς να εξετάζεται η λύση μιας «γενναίας παρέμβασης» της ΕΚΤ.

Πέρα από την κατεύθυνση της Ευρώπης και την αντιμετώπιση των θεμελιωδών προβλημάτων υπάρχουν και «τεχνικής φύσης» ασάφειες που δημιουργούν αβεβαιότητα. «Το πώς ακριβώς θα επιβάλλονται και ποιες θα είναι οι αυτόματες κυρώσεις για τις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες παραμένει αδιευκρίνιστο» σημειώνει το Bloomberg.

Αλλά το ίδιο πρακτορείο επισημαίνει ότι ο γερμανικής έμπνευσης «χρυσός κανόνας» για τη μείωση του ελλείμματος που με τόση θέρμη έχει υιοθετήσει ο Νικολά Σαρκοζί «είναι ένας μη ρεαλιστικός στόχος που ακόμα και αν εγγραφεί στο σύνταγμα, μοιάζει απίθανο να εφαρμοστεί».

«Η πρόταση για κοινή εγγύηση ευρωπαϊκών ομολόγων μετατέθηκε για την επόμενη Σύνοδο του Μαρτίου και αυτό είναι πολύ κακό. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το ευρωομόλογο είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις των αγορών» αναφέρει το Bloomberg.

Στο ίδιο πνεύμα κινείται άλλωστε και η αμερικανική «Wall Street Journal» απηχώντας τις πιέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα για ενίσχυση του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης αλλά και πιο ενεργό ρόλο της ΕΚΤ στην αντιμετώπιση της αδυναμίας δανεισμού των χωρών σε ανεκτά επίπεδα.

Όπως σημειώνει ενδεικτικά στην ίδια εφημερίδα ο οικονομολόγος του αμερικανικού ινστιτούτου Enterprise Ντέσμομν Λάχμαν, η Ευρώπη μπορεί να ζητήσει βοήθεια από άλλους για να αντιμετωπίσει την κρίση «όμως το χρήμα στην πραγματικότητα θα πρέπει να προέλθει από την ΕΚΤ».