Σε μία αποκάλυψη-βομβα προέβη σήμερα η Die Welt, η οποία, βασισμένη σε έγγραφο που περιήλθε στην κατοχή του Wikileaks, δείχνει πως οι χειρισμοί της γερμανικής κυβέρνησης την περίοδο πριν και μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Φεβρουαρίου του 2010 είχαν ως αποτέλεσμα την αποσιώπηση της έκτασης του ελληνικού προβλήματος από τους γερμανούς πολίτες.

Στο επίκεντρο βρίσκονται οι σημειώσεις του τότε αμερικανού πρεσβευτή στο Βερολίνο Φίλιπ Ντ. Μέρφυ, οι οποίες αναφέρονται στις ημέρες πριν και μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης το Φεβρουάριο του 2010.

Σε σημειώσεις του τότε αμερικάνου πρεσβευτή στο Βερολίνο Φίλιπ Ντ.Μέρφυ αναφέρεται πως πριν από τη σύνοδο έγιναν πολλές συζητήσεις στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης για την κατάσταση στην Ελλάδα, οι οποίες κατέληξαν στην αποσιώπηση όσο το δυνατόν περισσότερο της επικείμενης ελληνικής καταστροφής έναντι των γερμανών πολιτών.

«Κανείς δεν θεώρησε αναγκαίο να πει στους γερμανούς φορολογούμενους, οι οποίοι ήταν έτσι κι αλλιώς ανήσυχοι για το γερμανικό έλλειμμα-ρεκόρ, ότι θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα για την ανεύθυνη συμπεριφορά μιας άλλης χώρας» γράφει.

Ένας συνεργάτης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών είχε εξηγήσει τότε σε αμερικανούς διπλωμάτες, ότι οι γερμανοί πολίτες ήταν κυριολεκτικά «αηδιασμένοι» από την κατάσταση στην Ελλάδα. Γι αυτό το λόγο, η γερμανική κυβέρνηση ήταν ευχαριστημένη που στη σύνοδο κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου 2010, δεν αποφασίσθηκε οποιαδήποτε συγκεκριμένη βοήθεια για τη χειμαζόμενη χώρα της Μεσογείου.

«Η καγκελάριος Μέρκελ έδειχνε φανερά ανακουφισμένη, για το ότι δεν χρειάζεται ακόμη να εξηγήσει στους πολίτες, γιατί θα πρέπει να μεγαλώσει το δικό της χρέος-βουνό για να σώσει τους Έλληνες» προσθέτει.

Η εξήγηση, αλλά μόνο για τους Αμερικανούς, ήρθε από τον Βόλφγκανγκ Μερτς, έναν ανώτατο υπάλληλο του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος τούς δήλωσε ότι «θα ήταν πολύ παρακινδυνευμένο αν η βοήθεια άρχιζε αμέσως. Επιπλέον, το πακέτο σωτηρίας για την Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει προηγούμενο για άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία».

Την εποχή εκείνη, συνεχίζει το έγγραφο, οι γερμανοί ειδικοί δεν μπορούσαν να φανταστούν τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο βοήθειας. Λίγο αργότερα όμως τα γεγονότα τους διέψευσαν.

Το συμπέρασμα του αμερικανού πρεσβευτή: «Στην πραγματικότητα, η γερμανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και διάφοροι ιδιώτες οικονομολόγοι υποτιμούν τη σοβαρότητα των δυσχερειών της Ελλάδας και τις επιπτώσεις της στη σταθερότητα του ευρώ».

Εξαίρεση αποτέλεσε ο επικεφαλής των οικονομολόγων της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ, ο οποίος, περιγράφοντας ρεαλιστικά την κατάσταση ανέλυσε στους Αμερικανούς τις δυνατότητες απόσχισης της Γερμανίας από την ευρωζώνη. Επικαλέστηκε μάλιστα μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, σύμφωνα με την οποία η αποχώρηση είναι δυνατή «αν η νομισματική ένωση μετατραπεί σε ζώνη πληθωρισμού», ή αν ο γερμανός φορολογούμενος γίνει «de facto-σωτήρας» των Ευρωπαίων.

Γι αυτό και πρότεινε ο ίδιος ένα «άρθρο 11 για τα κράτη της ευρωζώνης, που θα έθετε υπό επιτήρηση όλα τα προβληματικά της κράτη, εως ότου αυτά θα είχαν ξεπεράσει τα προβλήματά τους». Δυστυχώς, πρόσθεσε - πάντα σύμφωνα με το έγγραφο - δεν έγινε καμιά σοβαρή συζήτηση για την πρότασή του.

Αυτό βέβαια, σύμφωνα με την «Die Welt» άλλαξε τώρα: «Οι ενδείξεις πληθαίνουν, ότι ύστερα από την πρόσφατη σύνοδο κορυφής, η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα της ευρωζώνης, που θα τεθεί υπό οικονομική κηδεμονία».