Στην τοποθέτησή του ο Πρωθυπουργός περιέγραψε με σαφήνεια το σκεπτικό του για την είσοδο στρατηγικού επενδυτή στη ΔΕΗ, συνδέοντας τη μεταβίβαση του 17% με ανάπτυξη συνεργασιών για την έξοδο της επιχείρησης στο εξωτερικό, την επέκταση των δραστηριοτήτων της στις ΑΠΕ και κυρίως ως ευκαιρία για αλλαγή νοοτροπίας.

«Το 17% του μετοχικού κεφαλαίου που θα μεταβιβαστεί δε μετριέται για μας απλά σε στενά δημοσιονομικά μεγέθη. Δεν αμφισβητώ ότι έχει και τη δημοσιονομική του πτυχή, αλλά θα ήταν κρίμα-για να μην πω έγκλημα- αν αυτή ήταν η μόνη μας προτεραιότητα. Αποτελεί μια ευκαιρία, ώστε η ΔΕΗ να δημιουργήσει στρατηγικές συμμαχίες, να προσελκύσει μεταφορά τεχνογνωσίας που τη χρειαζόμαστε, να εξασφαλίσει νέες συμμαχίες και αγορές σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο και να αναπροσανατολίσει και αναπτύξει τις δραστηριότητες προς τις ΑΠΕ», ήταν η τοποθέτηση του Πρωθυπουργού.

Ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη, χωρίς το μάνατζμεντ ;

Πίσω από τα λόγια αυτά πολλοί διακρίνουν ένα στρατηγικό επενδυτή τύπου Deutche Telecom, που θα εισέλθει στη ΔΕΗ ανατρέποντας τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων, παρά τις διαβεβαιώσεις Παπανδρέου ότι «το κράτος θα διατηρήσει σημαντικό, καθοριστικό μερίδιο και θα έχει τον τελευταίο λόγο σε κάθε σημαντική απόφαση που λαμβάνεται».

Διότι είναι σαφές ότι ουδείς ξένος όμιλος - τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονται να ενδιαφέρονται για το 17% της ΔΕΗ, ονόματα σαν τη γερμανική RWE, τη τσεχική CEZ και την γαλλική EDF (μέσω της ιταλικής EDISON που ελέγχει)- θα επένδυε σήμερα τα χρήματά του στη ΔΕΗ, αν σε μια δεύτερη φάση δεν υπήρχε σχέδιο για εκχώρηση σε αυτόν και του μάνατζμεντ.

Σύμφωνα λοιπόν με κάποια από τα σενάρια που κυκλοφορούν, το θέμα μιας συμφωνίας «πακέτου», που θα περιλαμβάνει σε πρώτη φάση πώληση σε ξένο όμιλο του 17% και σε δεύτερη χρονικά φάση παραχώρηση και του μάνατζμεντ, έχει συζητηθεί το τελευταίο διάστημα μεταξύ του υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωσταντίνου και της τρόικας. Σύμφωνα με το ίδιο σενάριο, αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος που τις τελευταίες εβδομάδες η τρόικα δεν πιέζει την κυβέρνηση στο θέμα ΔΕΗ και λιγνίτες.

Γιατί δεν πιέζει πια...

Διότι αποτελεί απορίας άξιον, πως ενώ ο τομέας «Ενέργεια» αποτελούσε μια από τις προτεραιότητες της τρόικας στο κείμενο του Μνημονίου, τον τελευταίο καιρό οι τόνοι εκ μέρους της έχουν πέσει σημαντικά, κι ας υπάρχουν ένα σωρό ανοιχτά μέτωπα, όπως για παράδειγμα το τι θα γίνει με τους λιγνίτες. Άνθρωποι που παρακολουθούν τις εξελίξεις εκτιμούν ότι ένας βασικός λόγος που η τρόικα έχει πάψει να πιέζει στο μέτωπο της Ενέργειας, είναι και η πρόθεση της κυβέρνηση να περιορίσει την πλειοψηφία του Δημοσίου στη ΔΕΗ στο 34%, στα επίπεδα δηλαδή της καταστατικής πλειοψηφίας. Άλλοι επίσης συνδέουν τις εξελίξεις αυτές και με τα όσα δρομολογούνται στην Κομισιόν, αναφορικά με το ελληνικό αίτημα για αναβολή εφαρμογής της απόφασης της Ε.Ε. για παραχώρηση του 40% των λιγνιτών της χώρας μας σε ιδιώτες, ενόψει της σχεδιαζόμενης αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ. Λένε δηλαδή, ότι αν και το ενδεχόμενο να αποδεχτεί η Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε. την ελληνική επιχειρηματολογία θεωρείται απίθανό, εντούτοις δεν αποκλείεται να αφεθεί από τους κοινοτικούς ένα «παράθυρο» για μια λύση διαφορετική από εκείνη που επέβαλε αρχικά η απόφαση της Κομισιόν αλλά και από εκείνη που έχει δρομολογηθεί με τις διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών, δηλαδή τη λύση των swaps ενέργειας της ΔΕΗ.

Μοντέλο ΟΤΕ ;

Εν κατακλείδι, αναλυτές του χώρου θεωρούν πολύ πιθανό κατά τον ίδιο τρόπο που εισήλθε σταδιακά στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΤΕ ο γερμανικός γίγαντας των τηλεπικοινωνιών Deutche Telecom, το ίδιο να γίνει και στη ΔΕΗ.

Αν και πρόκειται καθαρά για ένα σενάριο, θυμίζουμε εντούτοις ότι η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης για πώληση επιπλέον ποσοστού 10% στον ΟΤΕ, φέρνει τους Γερμανούς να αποκτούν πλέον τον απόλυτο έλεγχο του ελληνικού οργανισμού.

Διότι, οι Γερμανοί έναντι περίπου 400 εκατ. ευρώ (για το 10% με βάση την σημερινή τιμή των μετοχών και premium 15% όπως προβλέπει η συμφωνία με το δημόσιο) ανεβάζουν τη μετοχική τους παρουσία στον ΟΤΕ στο 40% και «κερδίζουν» την πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο. Επίσης αποκτούν όλες τις εκτελεστικές εξουσίες και κατέχουν πλέον βάσει της κείμενης νομοθεσίας την καταστατική πλειοψηφία (άνω του 33,3%).

Ακόμη αποκτούν αριθμητικό πλεονέκτημα στο διοικητικό συμβούλιο ελέγχοντας απόλυτα τον οργανισμό και κατέχοντας όλες τις εκτελεστικές εξουσίες, ενώ καθίστανται πλέον ισχυροί και σε θέματα ανθρώπινου δυναμικού, ανοίγοντας την πόρτα της εξόδου για χιλιάδες εργαζόμενους.

Γιώργος Φιντικάκης