Και αφού πέρασε, ή τουλάχιστον φαίνεται ότι πέρασε η καταιγίδα, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Τι έδειξε όλη αυτή η έντονη όσο και σύντομη κρίση για τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δομές της σύγχρονης Τουρκίας;
Καταρχάς, κατέστη σαφές ότι η Τουρκία του 2007, παρ όλα τα προβλήματα που μπορεί να έχει, δεν είναι σε καμία περίπτωση η Τουρκία του 1980, όπου ο στρατός παρεμβαίνει κατά βούληση, με την έγκριση των αμερικανών για να αποσοβήσει μια «αδελφοκτόνο» διαμάχη και να επιβάλει τη δική του έννοια της κεμαλικής τάξης. Δεν είναι καν η Τουρκία των τελών του 1990 όπου και πάλι το κεμαλικό καθεστώς παρενέβη άκομψαγια να εξοστρακίσει το κόμμα της ευημερίας και τον ίδιο τον ιδρυτή του Νετζμεντίν Ερμπακάν μια και καλή από την πολιτική ζωή.
Όσο κι αν δεν αναφέρεται, ή παραλείπεται να αναφερθεί στα ελληνικά Μέσα, η Τουρκία του 2007 αν και δεν είναι μια χώρα που μπορεί να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια, είναι μια πολύ διαφορετική Τουρκία σε σχέση με το παρελθόν. Ο στρατός και το κεμαλικό κατεστημένο διατηρούν ισχυρή παρουσία στη χώρα- αυτό κατέστη και πάλι σαφές- όμως ο λαός δεν φάνηκε να δέχεται άκριτα την παρέμβασή του ως «ενέργεια σωτηρίας» όπως το 1980. Αντίθετα, κριτικές ακούστηκαν από πολλές πολιτικές δυνάμεις αλλά και από την ίδια την κοινωνία. Στο μεγάλο συλλαλητήριο της Πόλης, το ένα και πλέον εκατομμύρια Τούρκοι είπαν «όχι» στη μαντήλα αλλά και σε ένα πραξικόπημα. Αργά αλλά σταθερά, ο τουρκικός λαός φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι αυτός κάνει κουμάντο στη χώρα και ότι θα πρέπει να επιδιώξειτην ενίσχυση της λαϊκής βούλησης και του τρόπου εκφρασής της προς την εξουσία.
Το κεμαλικό μοντέλο της επιβολής της βούλησης λίγων «πεφωτισμένων (κεμαλιστών)» στις τουρκικές μάζες φαίνεται να δέχεται ένα καίριο πλήγμα. Αυτό μπορεί να γίνει σαφές αν διαβάσει κανείς τα όσα γράφονται στον τουρκικό τύπο. Σε αυτό βοηθά και η αντίδραση των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης που είναι αρνητικές προς ένα νεό πραξικόπημα. Η κυβέρνηση Ερντογάν με την οικονομική της πολιτικής, κρατά ευχαριστημένη τη Δύση που δεν βλέπουν λόγο να θέσουν σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα στη χώρα χωρίς κέρδος.
Πραγματικά κερδισμένος από την κρίση βγαίνει το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν και ο ίδιος ο τούρκος Πρωθυπουργός. Πληροφορίες από τη γείτονα κάνουν λόγο για πολύ υψηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων του Κόμματος, αλλά και συρροή άλλων μη-κεμαλικών ρευμάτων στο στρατόπεδο Ερντογάν. Σε βαθμό που οι εκλογές της 22ας Ιουλίου παίρνουν χροιά μάχης Κεμαλικών και Αντι-κεμαλικών. Από το αποτέλεσμα της μάχης αυτής θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Τουρκίας.
Πρόβλέψη της στήλης είναι ότι ο Ερντογάν θα κερδίσει τις εκλογές με ευρεία πλειοψηφία και θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, περνώντας- όχι χωρίς αντιδράσεις- τις μεταρρυθμίσεις που επιδιώκει. Φυσικά δεν πρέπει να περιμένει κανείς θεαματικές και άμεσες αλλαγές, καθώς δομές που χτίστηκαν σε δεκαετίες δεν μπορούν να γκρεμιστούν εν μια νυκτί, τουλάχιστον όχι χωρίς επανάσταση. Και επειδή η λέξη «επανάσταση» (ντεβρίμ) δεν υπάρχει στις τουρκικές ελιτ, αλλά αντικαθίσταται από τη λέξη μεταρρύθμιση (ινκιλάπ, ρεφόρμ) είναι καλό να σκεφτούμε ότι στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια διεξάγεται μια σιωπηλή επανάσταση, όχι τόσο σε θεσμικό επίπεδο, όσο στη συνείδηση του λαού και των κυβερνώντων.
Η λήψη της εξουσίας από το λαϊκό, μετριοπαθές Ισλάμ που εκπροσωπεί ο Ερντογάν, μέχρι ένα βαθμό σηματοδοτεί την άνοδο του μέσου Τούρκου στην εξουσία- με την στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και του ξένου παράγοντα. Αυτή η συμμαχία φαίνεται ότι έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση και φαντάζει ως μια «ήρεμη δύναμη» (γεγονός που το έδειξε από τις αντιδράσεις τις στην κρίση, σε αντίθεση με τις σπασμωδικές αντιδράσεις των κεμαλικών) στη σύγχρονη Τουρκία.
Η νίκη αυτής της πτέρυγας στις εκλογές της 22 Ιουλίου αναμένεται να ανανεώσει την ισχύ και την αυτοπεποίθηση της, και να σηματοδοτήσει μια καίρια νίκη έναντι των Κεμαλιστών για την πορεία των μεταρρυθμίσεων αλλά και της ίδιας της χώρας. Το πώς θα προχωρήσει η πορεία αυτή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Αυτό που μπορεί με ασφάλε
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr