Βασική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού είναι η ενσωμάτωση της πετρελαιοπαραγωγού πόλης του Κιρκούκ στο όποιο μελλοντικό κουρδικό κράτος, χωρίς τους οικονομικούς πόρους της οποίας το κουρδικό κράτος θα δυσκολευθεί να σταθεί στα πόδια του. Η κατάληψη του Κιρκούκ αποτελεί εφιάλτη για την ’γκυρα, που πιέζει διαρκώς για αναβολή του δημοψηφίσματος στην πόλη, καθώς οι Κούρδοι έχουν προ το παρόν το πάνω χέρι και ένα δημοψήφισμα μέσα στο 2007 θα επιβεβαίωνε την κυριαρχία τους.

Αυτός άλλωστε είναι και ο δεύτερος στόχος της τουρκικής πολιτικής στην περιοχή. Πέραν από τις διακηρύξεις προς κάθε πλευρά ότι σκοπός μιας ενδεχόμενης επιχείρησης είναι η προστασία από την «τρομοκρατική δράση» των ανταρτών του PKK, ένας σημαντικότερος, ίσως, στόχος της Τουρκίας είναι να φροντίσει για την ενίσχυση του Τουρκμενικού στοιχείου στην περιοχή, ώστε να μην περάσει η πόλη υπό κουρδικό έλεγχο.

Η μετακίνηση τουρκικών στρατευμάτων στα σύνορα με το Ιράκ αποτελεί ακόμη κίνηση με αποδέκτες στο εσωτερικό της χώρας. Συγκεκριμένα αποτελεί μήνυμα προς το ισλαμικό κατεστημένο και τον πρωθυπουργό Ερντογάν ότι ο στρατός δεν είναι έτοιμος να δεχθεί ισλαμιστή για πρόεδρο και ότι είναι σε θέση να αντιδράσει αν η βούλησή του αγνοηθεί.

Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι μια μεγάλης κλίμακας τουρκική εισβολήστο Ιράκ δεν είναι πιθανή, όσο τουλάχιστον οι αμερικανοί δηλώνουν κατηγορηματικά προς την ’γκυρα ότι δεν θα ανεχθούν τέτοιες ενέργειες, που θα αποσταθεροποιούσε τις ισορροπίες μέσα στο Ιράκ προς όφελος των σιιτών και του Ιράν. Επίσης, μια άμεση σύγκρουση με τους 60.000 περίπου κούρδους μαχητές «πεσμεργκά» και τους 10.000 αντάρτες του PKK θα απαιτούσε μια μακρόχρονη εμπλοκή της Τουρκίας και έναν πραγματικό «πόλεμο» που ακόμη κι αν κέρδιζε η Τουρκία θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις στο εσωτερικό της χώρας, καθώς τα εκατομμύρια του Κούρδων στην Τουρκία δεν θα έμεναν με τα χέρια σταυρωμένα.

Εξάλλου, όπως έδειξε το παράδειγμα της αποτυχημένης ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο, μια περίπτωση που ομοιάζει σε πολλά σημεία με την περίπτωση της Τουρκίας και του Κουρδικού Ιράκ, οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν είναι αρκετές για να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή. Σε μια περίοδο μάλιστα όπου παραμένει ανοιχτό το ακανθώδες θέμα του Κοσόβου, οι αμερικανοί είναι ακόμη πιο ανήσυχοι για το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μια ακόμη κρίση που μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο τους.

Έτσι, η Τουρκία μπορεί να εμμείνει στις απειλές της προς το Ιράκ, όπως έκανε και με τη Συρία και τον Οτζαλάν το 1998, που όμως σε αυτή την περίπτωση δεν αναμένεται να αποδώσουν, καθώς το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό. Η άλλη επιλογή είναι να επιχειρηθούν «χειρουργικά πλήγματα» της τουρκικής αεροπορίας και των ειδικών δυνάμεων σε βάσεις Κούρδων στο Ιράκ σε ένα βάθος 15-20 χιλιομέτρων στην τουρκο-ιρακινή, ενέργεια που δύσκολα θα γίνει δεκτή από τους αμερικανούς, ενώ ακόμη κι αν αυτό συμβεί η επιτυχία της είναι αμφισβητήσιμη.

Έτσι, η διοίκηση Μπουγιουκανίτ, πέραν των λεονταρισμών για εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση, φαίνεται να έχει μια στενή γκάμα επιλογών, οι οποίες μάλιστα αν εφαρμοστούν κινδυνεύουν να αλλοτριώσουν την Τουρκία από τις ΗΠΑ αλλά και να δυσχεράνουν την ενταξιακή πορεία της γείτονος. Το τι μέλλει γενέσθαι θα διαμορφωθεί από τις ευαίσθητες ισορροπίες στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και τις κινήσεις των Κούρδων και των ΗΠΑ και κανείς δεν τολμά να προβλέψει με ασφάλεια το κοντινό μέλλον.

Μ'ανος Ρούσσος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr