Με βάση το πρώτο σενάριο, οι βασικές παράμετροι της συμφωνίας ανταλλαγής της 21ης Ιουλίου θα διατηρηθούν και θα τροποποιηθεί το ύψος του κουπονιού και το μέγεθος της επιμήκυνσης.

Ειδικότερα, οι ιδιώτες κάτοχοι ελληνικού χρέους θα κληθούν σε μια εθελοντική ανταλλαγή των ομολόγων που έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους, με νέα ομόλογα τα οποία θα λήγουν σε 50 αντί για 30 χρόνια και θα έχουν κουπόνι 2% αντί για 3,8%.

Το δεύτερο σενάριο αντίθετα, θα επιβάλλει σύμφωνα με την Barclays ένα πιο επιθετικό κούρεμα και ενδέχεται να έχει μη "εθελοντικό" χαρακτήρα.

Σύμφωνα με την έκθεση της Barclays, το ποιο σενάριο θα επιλεγεί εξαρτάται από το αν θα έχουν συγκροτηθεί μέχρι τότε οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης.

Η Barclays τονίζει ότι το πρώτο σενάριο μπορεί να διατηρήσει τις ανησυχίες των επενδυτών για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, καθώς δεν μπορεί να είναι πολύ επιθετικό, σε αντίθεση με το δεύτερο το οποίο μπορεί να εξαλείψει εντελώς κάθε αμφιβολία.

Ωστόσο, ο κίνδυνος μιας μετάστασης υπό το δεύτερο σενάριο είναι πολύ μεγαλύτερος, ειδικά αν δεν έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλοι μηχανισμοί στήριξης, ενώ επειδή δεν θα είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για τους επενδυτές θα πρέπει να τους εξαναγκάσει με κάποιο τρόπο στην ανταλλαγή.

Για το λόγο αυτό, υπογραμμίζει η Barclays, η επιτυχία του δεύτερου σεναρίου προϋποθέτει την ενίσχυση των κεφαλαίων του EFSF μέσω μόχλευσης και την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αν η Ε.Ε δεν προχωρήσει στην επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την μόχλευση του EFSF, θα δρομολογηθεί το πρώτο και όχι το δεύτερο σενάριο.

Όσον αφορά το ενδεχόμενο πυροδότησης των CDS, η Barclays εκτιμά ότι το πρώτο σενάριο δεν θα χαρακτηριστεί πιστωτικό γεγονός, σε αντίθεση με το δεύτερο το οποίο μπορεί "μπορεί να πυροδοτήσει τα CDS".