Η γιαγιά έψησε έναν τούρκικο καφέ στην εγγονή της. Έφτιαξε έναν και για εκείνη, έκατσε στοργικά δίπλα της και άκουσε με υπομονή τα βάσανά της. Η προετοιμασία του καφέ δεν ήταν μια τυπική, βαρετή διαδικασία. Ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία και σαν την τέχνη της αγαπημένης γιαγιάς δεν είχε άλλη… Όσοι συνηθίζουν να πίνουν το συγκεκριμένο είδος –που στην Ελλάδα είναι κυρίως γνωστός ως «ελληνικός» - έχουν σίγουρα να εξομολογηθούν κι από μια ιστορία. Κι αυτό γιατί ο τούρκικος καφές είναι στενά συνυφασμένος με την παράδοσή μας, με τα πρώτα καφενεία, εκείνα στα οποία οι άνδρες της γειτονιάς σύχναζαν συγκεκριμένες ώρες της ημέρας για να παίξουν τάβλι και να πουν τα νέα τους.