Περίεργο, αλλά αληθινό, ο φοβερός Πέτρος Δούκας λειτούργησε σαν καταλύτης με την απερίγραπτη επιπολαιότητά του στην περίφημη πια συνάντησή του με τον Λιβανό, τον οποίον επίσης πήρε στο λαιμό του. Μεταξύ μας, το συμβάν δεν ήταν ασυνήθιστο με τόσο μεγάλο αριθμό «φλούφληδων» στην πολιτική ζωή της χώρας, όμως τυχαία ή όχι, από τότε η κυβέρνηση φάνηκε να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να περιμαζέψει κάπως τα πράγματα γιατί έδειχναν  να ξεφεύγουν στην οικονομία. Κυρίως με τη δημιουργία ενός κλίματος ασυδοσίας από την πλευρά της και προσμονής κάλυψης όλων των οικονομικών απαιτήσεων από πλευράς ομάδων ψηφοφόρων. Είναι γνωστό άλλωστε ότι δύο βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας είναι η επαιτεία και η λεηλασία (του κράτους κατά προτίμηση).