Είμαι κι εγώ ένας απλός άνθρωπος, όπως όλοι μας και κατά περιόδους, γίνομαι αρκετά παρορμητικός. Έτσι και το διήμερο μετά τις εκλογές. Αρχικά ηρέμησα και αγαλλίασα με το αποτέλεσμα. Αμέσως μετά, έπεσα σε …. περίσκεψη: Του «φτάνουν» οι 158 βουλευτές του Μητσοτάκη για να περάσει με άνεση και χωρίς αντιπολιτευτικές κραυγές όλα αυτά που έχει υποσχεθεί και αποφασίσει να κάνει και μάλιστα αμέσως; Τι εννοούσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πριν ακόμα ορκιστεί η νέα κυβέρνηση προειδοποίησαν ότι «θα μας βρείτε στα πεζοδρόμια»; Τι στάση θα τηρήσει ο κ. Τσίπρας στη Βουλή όπου η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας είναι – συγκριτικά με άλλες φορές- πιο άπειρη με τόσες νέες αφίξεις, με αποτέλεσμα ο Μητσοτάκης να πρέπει να βασιστεί στους παλαιότερους και πιο πεπειραμένους, κόντρα στις επιθυμίες του; Πως θα υλοποιηθούν σε χρόνο DT τα βασικά προτάγματα ( και όχι ως μεμονωμένες επιδιώξεις της επιθυμίας ατόμων) της νέας κυβέρνησης αφού το «κράτος» βρίσκεται στα χέρια άλλων, αντίθετης φιλοσοφίας ατόμων; Θα τους αλλάξει αμέσως όλους; Έχει επιλέξει τους κατάλληλους για να αναλάβουν ευθύνες; Πως θα λειτουργήσει μια πολυπρόσωπη ομάδα εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων μέσα στο πλαίσιο της ορθολογικής πραγματικότητας;

«Τσίπρας και Γεννηματά θα έπρεπε να συνομιλήσουν. Αν το έκαναν ήδη, μπορεί να ήταν και κυβέρνηση» δήλωσε το στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής Δημήτρης Κρεμαστινός.

«Ήδη από την πρώτη μέρα της κυβέρνησής του, ο κ. Μητσοτάκης έχει αρχίσει να αθετεί μία-μία τις προεκλογικές του δεσμεύσεις» υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του.

Πώς μπορεί να νικήσει κανείς την πολιτική άνοδο των λαϊκιστών; Τους βάζεις στην εξουσία και ενδεχομένως οι ψηφοφόροι θα κατανοήσουν ότι ο νέος ηγέτης τους είναι χειρότερος από τον παλιό. Αυτό έγινε στην Ελλάδα, όπου οι ψηφοφόροι χθες απομάκρυναν τον ακροαριστερό ΣΥΡΙΖΑ μετά από τέσσερα χρόνια στην εξουσία, σχολιάζει το editorial της Wall Street Journal.

Να κάνουμε τη ζωή των πολιτών πιο εύκολη τόνισε ο νέος υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Κυριάκος Πιερρακάκης.