Την ανεξαρτητοποίησή του από τους «Σπαρτιάτες» ανακοίνωσε μέσω επιστολής του στον πρόεδρο της Βουλής και ο Διονύσης Βαλτογιάννης.

«Όταν σκοτώνεται μία νέα κοπέλα, ένας άνθρωπος έξω, κοντά – ακριβείς συνθήκες θα αποτυπώσει η έρευνα – από ένα Αστυνομικό Τμήμα δεν μπορεί να πει κανείς ότι κάτι πήγε καλά», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης μιλώντας στο ΕΡΤNews.

Tην ανεξαρτητοποίησή του από τους Σπαρτιάτες ανακοίνωσε ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής Γιάννης Δημητροκάλλης.

Την άσκηση ποινικών διώξεων για εξαπάτηση των εκλογέων σε βάρος 11 βουλευτών του κόμματος των Σπαρτιατών, αλλά και κατά του έγκλειστου της Χρυσής Αυγής Ηλία Kασιδιάρη, παρήγγειλε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη. Η δίωξη δεν αφορά τον επικεφαλής των Σπαρτιατών, Βασίλειο Στίγκα.

Οι δυο κομματικοί σχηματισμοί, οι «Δημοκράτες» του Ανδρέα Λοβέρδου και η «Εθνική Ομάδα» του Κωστή Αιβαλιώτη ( ο οποίος υποσημείωσε ότι στοχεύει ,προς το παρόν, στις Ευρωεκλογές).

Και πριν οποιοσδήποτε μού αντιτάξει το επιχείρημα που ήδη ακούστηκε , ότι δηλαδή  «κάνει κόμμα ο κάθε πικραμένος», απαντώ προκαταβολικά ότι  στις  εκλογές του Ιουνίου, τρία κόμματα που βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη χλεύη των «ερευνητών», μπήκαν πανηγυρικά στη Βουλή ( καλώς ή κακώς δεν έχει σημασία): «Νίκη», «Πλεύση Ελευθερίας» και «Σπαρτιάτες». Και η κοινοβουλευτική δύναμη των τριών κομμάτων είναι «Σπαρτιάτες» 11 βουλευτές, «Νίκη» 10,  και «Πλεύση Ελευθερίας» 6. Δηλαδή; 27 βουλευτές από τρία κόμματα σχεδόν από το πουθενά, έχουν θέση και φωνή στη Βουλή και σίγουρα έχουν αλλάξει την εικόνα της.

Φυσικά όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί και σήμερα και χτες και προχτές  και βαθιά μέσα στην κοινοβουλευτική μας ιστορία υπόκειντο στους νόμους της φθοράς – για να μην πω «και της διαφθοράς»- και των εσωτερικών προβλημάτων  που τους διέλυαν. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, τη…. δουλειά τους την είχαν κάνει : Να αλλάξουν τη φυσιογνωμία της Βουλής, να προβάλουν  νέα πρόσωπα και  ίσως μερικές φορές , να δημιουργήσουν κάποιες προσωπικότητες  που απέκτησαν και κάποιο  μέλλον.

Γνωρίζω προσωπικά και αρκετά καλά και  τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Κωστή Αιβαλιώτη. Δεν θα κάνω κριτική των προσωπικοτήτων τους γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Οι πολιτικοί κρίνονται από το έργο τους και όχι από τα…. ρεπορτάζ και τα σχόλια καλών και κακών γραφιάδων. Θα πω μόνο ότι ο απλός μου νους που παρακολουθεί πολύ στενά την πορεία της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη , των συνεργατών του που φυσικά ΜΟΝΟΣ του επέλεξε, τις πρωτοβουλίες και το έργο του πρωθυπουργού και των υπουργών του και το μόνο πραγματικά ΑΡΙΣΤΟ έργο τους είναι η εξαιρετική διαχείριση της συμπεριφοράς και απόδοσης της προηγούμενης  κυβέρνησης.

Εδώ και καιρό το πάει «μία η άλλη». Ένα καλό, ένα στραβό. «Γιατί το κάνατε αυτό;» φωνάζει ο αγρότης  ας πούμε. «Ναι, αλλά κάναμε κι αυτό» απαντά η κυβέρνηση που δεν έχει απάντηση στην ερώτηση του αγρότη αλλά  έχει γεμάτο το οπλοστάσιό της.  Και η στήριξη που έχει από τα ΜΜΕ είναι σχεδόν απόλυτη.

Αυτή τη στιγμή, ύστερα από τα τρία νέα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή τον Ιούνιο, έρχονται άλλα δυο –προς το παρόν- με επικεφαλής πεπειραμένους κοινοβουλευτικούς που ανεξάρτητα από τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες που έχουν, διαθέτουν το μεγαλύτερο προσόν:  Εμπειρία στο πεδίο. Ένα στοιχείο που  δεν αξιολόγησε, δεν πίστευε γιαυτό και ανεπαρκώς αξιοποίησε στις επιλογές του ο Μητσοτάκης, μηδενίζοντας την πείρα και τις ουσιαστικές γνώσεις  των ανθρώπων που ΔΕΝ επέλεξε.

Καλά ξεμπερδέματα.

Μέσα σε λίγα μόλις 24ωρα, δυο νέοι κομματικοί σχηματισμοί εμφανίστηκαν και ανακοίνωσαν ότι θα διεκδικήσουν την ψήφο των Ελλήνων στις Ευρωεκλογές. Δεν ξέρω εάν οι δυο αυτοί σχηματισμοί θα καταφέρουν να επιβιώσουν μέχρι τις Εθνικές Εκλογές – οψέποτε κι αν γίνουν- αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι το σκοπούμενο.