Ο κ. Πολάκης είναι σίγουρα ένα άτομο που ζεί μέσα στην βίαιη αντιπαράθεση, σε υπεράσπιση του εαυτού του, αλλά και των προσωπικών του πολιτικών ιδεολογιών, τις οποίες τελευταίες τις θεωρεί πιο άμεσα μέρος της οντότητας του από τον μέσο Έλληνα. Έτσι, για να προωθήσει ή να υπερασπιστεί τις πολιτικές του ιδεολογίες, και αυτές της κυβέρνησης που υπηρετεί, δεν διστάζει να πατήσει πάνω σε ανθρώπους, σε συναισθηματικό επίπεδο, να τους τσαλακώσει, να τους επιτεθεί με άγριο τρόπο, που οπωσδήποτε δεν είναι ποτέ “πολιτικά σωστός”, για να μεταφράσουμε την παγκοσμιοποιημένη αμερικανική έκφραση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κ. Πολάκης, πάνω στην αγριάδα της προσωπικής του επίθεσης εναντίον του κ. Κυμπουρόπουλου, δεν σχεδιαγράφησε δυναμικά, μια πολιτική θέση δικιά του και της κυβέρνησης του, μέσα από το γαύγισμα, όπως πολύ επιτυχημένα σημείωσε ο κ. Κυμπουρόπουλος. Αυτή η θέση, θέτει τον πολιτικό κόσμο, και μάλιστα σε αυτήν την καυτή πολύμηνη προεκλογική περίοδο, μπροστά σε ένα κεντρικό πολιτικό ερώτημα: Οι διάφορες χρηματικές επιδοτήσεις που οι κυβέρνηση προσφέρει εδώ και καιρό σε κοινωνικά άτομα με χρηματικές ανάγκες, και για τις οποίες επιδοτήσεις καταγγέλλεται άγρια από την Νέα Δημοκρατία, το πολιτικό κόμμα του κ. Κυμπουρόπουλου, είναι συγκρίσιμες ή όχι, και σε ποιο βαθμό, με τις προσφορές που παρέχει το κοινωνικό κράτος προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες σαν τον Κυμπουρόπουλο;