Θα διατηρηθεί ο υφιστάμενος αγωγός για την κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας και των βιομηχανιών στη Βόρεια Ιταλία.

Ισχυρή μείωση της βιομηχανικής παραγωγής σε σχέση με το 2011.

Μείωση 8,8% παρουσίασε ο Γενικός Δείκτης Νέων Παραγγελιών στη Βιομηχανία (σύνολο εγχώριας και εξωτερικής αγοράς) του μηνός Ιουνίου 2012, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του Ιουνίου 2011, έναντι μείωσης 0,7% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2011 προς το 2010.

Αύξηση 2,4% σημείωσε ο Γενικός Δείκτης Τιμών Εισαγωγών στη Βιομηχανία (ΓΔΤΕ) σε ετήσια βάση τον Ιούνιο του 2012, έναντι αύξησης 6,7% που σημειώθηκε κατά την ίδια σύγκριση των δεικτών του έτους 2011 προς το 2010.

Αν σκεφτείτε ότι σήμερα ο μέσος μισθός ενός νέο-προσληφθέντα εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι ούτε καν 500 ευρώ, ενός νέου 20-25 ετών, με πανεπιστημιακό πτυχίο είναι - κατά μέσο όρο - 300 ευρώ, ενίοτε χωρίς ασφάλιση και σταθερό ωράριο, τότε το μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα μόνο λαμπρό, δεν διαγράφεται. Η Ελλάδα, οδεύει προς ένα είδος κοινωνίας, την οποία για χρόνια «προσπάθησε» να αλλάξει. Αυτή των πολύ πτωχών και των πολύ πλούσιων. Για πολλά χρόνια ο πυρήνας της ευρείας κατανάλωσης προϊόντων, ήταν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι (the bread and butter), οι οποίοι σήμερα, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, είναι ή άνεργοι, ή χαμηλά αμειβόμενοι και κατά συνέπεια, δεν μπορούν πλέον να αγοράσουν τα προϊόντα που παράγουν ή εισάγουν οι ελληνικές και μη επιχειρήσεις.

Μείωση της τάξεως του 15,6% σημείωσε ο Γενικός Δείκτης Νέων Παραγγελιών στη Βιομηχανία (σύνολο εγχώριας και εξωτερικής αγοράς) σε ετήσια βάση τον Απρίλιο του 2012, έναντι αύξησης 1,8% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2011 προς το 2010.

Για να αναβιώσει η αναιμική ανάπτυξη στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής σε πολλές ώριμες οικονομίες, εργάζονται για να αυξήσουν τις επενδύσεις και τις καθαρές εξαγωγές, ελπίζοντας να στηρίξουν την ανάπτυξη και την απασχόληση σε μια εποχή που η εγχώρια κατανάλωση φαίνεται να παραμένει αδύναμη. Επικεντρώνονται στη μεταποίηση, ιδίως μέσα από την αντίληψη ότι χάνουν έδαφος στις αναδυόμενες αγορές. Ωστόσο, οι προσπάθειες για την τόνωση της παραγωγής και των εξαγωγών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του προστατευτισμού.