Ένας πολλά υποσχόμενος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της απόκλισης είναι οι συνελεύσεις των πολιτικών, οι οποίες θα πρέπει να πραγματοποιούνται τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που οι χώρες συναντήθηκαν στο Παρίσι και συμφώνησαν επιτέλους να ασχοληθούν σοβαρά με την αποτροπή της κλιματικής καταστροφής. Όμως, ενώ υπάρχει μια εμφανής συναίνεση σχετικά με τις διαρθρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για τον μετασχηματισμό τομέων όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και η γεωργία, οι απαραίτητες επενδύσεις δεν πραγματοποιούνται αρκετά γρήγορα.

Αντίθετα, τα συστήματα διακυβέρνησής μας πασχίζουν να συγκεντρώσουν μια επαρκή απάντηση σε αυτό που είναι όλο και πιο προφανές και σοβαρό κλιματική και οικολογική κρίση. Παρόλο που πολλές κυβερνήσεις έχουν προτείνει ισχυρά μέτρα για το κλίμα, αυτά συχνά προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις, επειδή θεωρούνται άδικα και άνισα. Πολλοί βλέπουν πολιτικές που φέρνουν αντιμέτωπους τους ηλικιωμένους με τους νέους, την πόλη με τη χώρα ή τον παγκόσμιο Βορρά με τον παγκόσμιο Νότο.

Τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου ωριμάζουν και στη συνέχεια σαπίζουν σε ένα..«θερμοκήπιο» παραπληροφόρησης, εμπρηστικής ρητορικής και πόλωσης.

Αν και το επιχείρημα για την αναγκαιότητα μιας μεγάλης μεταρρύθμισης έχει κερδίσει το επιχείρημα για το πώς θα γίνει δίκαια, δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί, με την πρόκληση αυτή να γίνεται όλο και πιο δύσκολη με την πάροδο των χρόνων.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται βαθιά για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης: σε έρευνα που διεξήχθη σε 18 χώρες της G20, καθώς το 71% των ερωτηθέντων συμφώνησε ότι απαιτείται άμεσα σημαντική δράση για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Όμως, η εμπιστοσύνη στην κυβερνητική δράση είναι ελλιπής, καθώς μόνο το 39% πιστεύει ότι η δική τους κυβέρνηση θα δράσει αποτελεσματικά.

Ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτό το χάσμα είναι να επιτραπεί η συμμετοχή των πολιτών στην επεξεργασία και την εφαρμογή των πολιτικών και των μέτρων για το κλίμα που σχεδιάζουν οι κυβερνήσεις. Αντί οι πολιτικές για το κλίμα να επιβάλλονται από τεχνοκράτες, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να υιοθετήσουν προσεγγίσεις που συνδυάζουν μεθόδους που να φέρνουν σε επαφή τους απλούς ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι με τη διαμόρφωση ενός κοινού οράματος για το μέλλον.

Υπάρχουν ήδη επιτυχημένα παραδείγματα αυτών των συμμετοχικών μεθόδων. Οι συνελεύσεις των πολιτών στη Γαλλία είναι όργανα λήψης αποφάσεων που αποτελούνται από τυχαία επιλεγμένα, δημογραφικά αντιπροσωπευτικά άτομα τα οποία συζητούν για ένα συγκεκριμένο θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος και παρέχουν συστάσεις πολιτικής.

Εκτός από την προώθηση της συναίνεσης σε θέματα περιβαλλοντικά, οι συνελεύσεις των πολιτών εκπαιδεύουν το κοινό σχετικά με πολύπλοκα ζητήματα πολιτικής και δίνουν στους πολίτες άμεσο ρόλο στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Τα στοιχεία αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για θέματα όπως η μετάβαση στο net-zero, η οποία συνεπάγεται μεγάλες οικονομικές αλλαγές που μπορεί να αφήσουν τις κοινότητες να αισθάνονται διχασμένες.

Σε αντίθεση με τους πολιτικούς, τα μέλη των συνελεύσεων λαμβάνουν αποφάσεις απαλλαγμένα από εκλογικές πιέσεις και πιέσεις πίεσης. Στα αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνονται οι συνελεύσεις της Ιρλανδίας για την ισότητα των γάμων και τις αμβλώσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εθνικά δημοψηφίσματα και σε πρωτοποριακή νομοθεσία- και η συνέλευση της Γαλλίας για το κλίμα, η οποία συνέβαλε στη διαμόρφωση του πιο φιλόδοξου νομοσχεδίου για το κλίμα μέχρι σήμερα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr