To 1878, οι  Έλληνες ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης στις ελληνικές επαρχίες που βρίσκονταν υπό τουρκική κατοχή. Ως πολεμικός ανταποκριτής των Times, ο Ογλ μετέβη στην επαναστατημένη Θεσσαλία για να καλύψει την εκεί εξέγερση των Ελλήνων έναντι των Τούρκων.  Έστελνε συνεχείς ανταποκρίσεις, οι οποίες δημοσιεύονταν σχεδόν καθημερινά στην εφημερίδα Times και στις οποίες δέσποζαν τα δεινά του άμαχου πληθυσμού. Γράφει ασταμάτητα, διαμαρτύρεται έντονα και παίρνει ξεκάθαρα το μέρος των Ελλήνων. Επιπλέον, ανέλαβε ο ίδιος δράση για την ανακούφιση και την προστασία του άμαχου πληθυσμού, κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει.

Η βρετανική κοινή γνώμη συγκλονίστηκε από τις ανταποκρίσεις του.

Η σκληρή περιγραφή των ωμοτήτων που διαπνέει τα κείμενά του, η προσπάθειά του να προστατέψει τους αμάχους και η φιλελληνική του στάση προκάλεσαν αντιδράσεις. Η οθωμανική κυβέρνηση εξέφρασε επίσημα προς τους Times τη δυσαρέσκειά της για το περιεχόμενο των ανταποκρίσεών του.

Στις 17/28 Μαρτίου 1878, μετά τη Μάχη της Μακρινίτσας, η οποία τέλειωσε με ήττα των επαναστατών και ουσιαστικά οδήγησε στη λήξη της επανάστασης, ο Κάρολος Ογλ δολοφονήθηκε. Βρέθηκε αποκεφαλισμένος στη θέση Χαλάσματα, κοντά στο Μέγα Ρέμα. Η σορός του αναγνωρίστηκε  από μια ουλή στον καρπό του  και ένα ματωμένο τηλεγράφημα προς τους Times, το οποίο βρέθηκε στο πορτοφόλι του. Η σορός μεταφέρθηκε από τον Βόλο στον Πειραιά με το βρετανικό πολεμικό σκάφος Wizard, που βρισκόταν τότε στην περιοχή.

Η δολοφονία του ασφαλώς διαπράχθηκε από Τούρκους στρατιώτες, χωρίς να έχει διαλευκανθεί αν έδρασαν αυτοβούλως ή κατόπιν διαταγής. Οι ηθικοί αυτουργοί δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ, και η ανακριτική έρευνα από τον Βρετανό πρόξενο Μπλαντ (Blunt) και τον Ρετζέπ Πασά παρέμεινε άκαρπη, αφού κανένας γνώστης της δολοφονίας δεν τόλμησε να καταθέσει την αλήθεια. Το επίσημο πόρισμα κατέληγε ότι ο Ογλ πολέμησε στη μάχη της Μακρινίτσας, μπήκε παράτυπα στην οθωμανική επικράτεια, περιφρόνησε τις οθωμανικές αρχές, μεροληπτούσε υπέρ των Ελλήνων, δεν επιτέλεσε το δημοσιογραφικό του καθήκον αντικειμενικά και πιθανότατα σκοτώθηκε από Τούρκους στρατιώτες.

Η Ελληνική Πολιτεία απένειμε στον Κάρολο Ογλ το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου και τέλεσε επίσημα την κηδεία του στην Αθήνα. Η οικογένεια του Ογλ και οι Times  ανέθεσαν την οργάνωση της κηδείας στον Χαρίλαο Τρικούπη, τότε υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας και φίλο του Ογλ.

Στις 29 Μαρτίου / 10 Απριλίου 1878 τελέστηκε η κηδεία του Κάρολου Ογλ στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ είχε προηγηθεί λαϊκό προσκύνημα στον Καθολικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Διονυσίου.

Τα καταστήματα έκλεισαν εκείνη την ημέρα, και αυθόρμητα οι Έλληνες έδειξαν την αγάπη και την εκτίμησή τους προς στο πρόσωπό του, καθώς και τη μεγάλη τους λύπη για τη δολοφονία του με την προσέλευση στην κηδεία του. Η φωτογραφία του από το φωτογραφείο του Πέτρου Μωραΐτη στην Αθήνα πουλήθηκε κατά χιλιάδες αντίτυπα την επομένη της κηδείας του.

Στον τάφο του ανεγέρθηκε επιτύμβια στήλη, η οποία το 1984 μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στην Μακρινίτσα, στην είσοδο του χωριού, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα.