“Where did the money go”? Που πήγαν δηλαδή τα χρήματα, αναρωτιέται ο Guardian σε σημερινό του άρθρο και το ίδιο αναρωτιόμαστε και εμείς; Που πήγαν τα χρήματα και πόσα ήταν αυτά;

Σύμφωνα με το εκτενές ρεπορτάζ και την έρευνα του Guardian,που βασίζεται σε στοιχεία της πλατφόρμας ενημέρωσης Refugees Deeply, στην Ελλάδα έχουν ήδη διατεθεί ή ξοδευτεί, περίπου 803εκατ. δολάρια, μια δηλαδή από τις πιο μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις στη σύγχρονη ιστορία. Αυτό το κόστος έχει καλύψει ανάγκες περίπου 1,03 εκατ. ανθρώπων που έχουν περάσει τα σύνορα από το 2015 και μετά. Κατά συνέπεια, προκύπτει το ποσό των 780 δολαρίων ανά πρόσφυγα. Φυσικά τα ποσά δε διετέθησαν έτσι, καθώς δόθηκαν στην πλειονότητά τους σε αυτούς που «εγκλωβίστηκαν» και διέμεναν στην Ελλάδα. Αν συνυπολογίσουμε όλο το ποσό για τους διαμένοντες τότε αντιστοιχούν περίπου 14.000 δολάρια ανά πρόσφυγα. Κατά την ταπεινή μου άποψη ούτε η μια αποτίμηση ούτε η άλλη είναι ιδιαίτερα ακριβής. Και το πρόβλημα είναι ότι κανείς δε γνωρίζει πώς να την κάνει ακριβέστερη.Το θέμα όμως παραμένει ότι τα ποσά είναι ιλιγγιώδη. Είναι ποσά που θα έπρεπε να έχουν διασφαλίσει στους πρόσφυγες μια αξιοπρεπέστατη διαβίωση, σε αντίθεση με τα αίσχη που αντικρύσαμε με σκηνές πάνω στο χιόνι και χιλιάδες ανθρώπους εκτεθειμένους στις ορέξεις του χειμώνα. Το μεγαλύτερο ποσό έχει διατεθεί στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης  και Ένταξης και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Το σύνολο των κεφαλαίων αυτών αθροίζεται περίπου στα 530 εκατ. δολάρια. Εκτεταμένες όμως παράλληλες εισροές κεφαλαίων, με διμερείς αλλά και ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις,  κατέστησαν αναγκαίες καθώς μη έχοντας ολοκληρώσει η Ελλάδα τον πρέποντα στρατηγικό σχεδιασμό κάποια από τα κεφάλια αυτά μπλοκαρίστηκαν. Οι εκτιμήσεις ανώτατων ευρωπαίων αξιωματούχων είναι ότι για κάθε 100 δολάρια που έχουν διατεθεί για κάθε πρόσφυγα στην ουσία τα 70 έχουν κακοδιατεθεί να το πούμε επίσημα. Έχουν χαθεί, να το πούμε πιο ωμά.

Ως παράδειγμα κακοδιαχείρισης, φέρνει ο Guardian, το κέντρο υποδοχής «Απάνεμο» στη Λέσβο, το οποίο στην ουσία δε λειτούργησε ποτέ σύμφωνα με τις προδιαγραφές του. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση κόστισε 1 εκατ. δολάρια και κατασκευάστηκε από από την Διεθνή Επιτροπή Διάσωσης (IRC) με στόχο την υποδοχή 2000 προσφυγών ημερησίως. Χρηματοδοτήθηκε από ιδιωτικά κεφάλια καθώς και από το ίδρυμα Radcliffe, με τεράστιες προσδοκίες. Καθώς τελικά διαφορετικά σημεία άρχισαν να χρησιμοποιούνται για την υποδοχή το «Απάνεμο» παροπλίστηκε.

Γενικά το άρθρο του Guardian από τη μια σου προκαλεί θλίψη, από την άλλη είναι και αναμενόμενο. Και αυτό είναι το τραγικό. Ότι το περιμέναμε, ή τουλάχιστον το είχαμε φανταστεί. Γιατί η εικόνα διαχείρισης του προσφυγικού, η κατασπατάληση των πόρων του αριστερά και δεξιά σε ημέτερους, ΜΚΟ και λοιπούς «αλληλέγγυους» ή μη, είναι η εικόνα όλα της Ελλάδας σε ένα κάδρο. Πότε καταφέραμε ως χώρα να αναδείξουμε ορθή, μελετημένη και κοστολογημένη διαχείριση στο οτιδήποτε; Πότε κλείσαμε τρύπες αντί να τις μεγαλώνουμε; Πότε παράξαμε αποτέλεσμα, έργο, ως κράτος; Κάθε φορά που οδηγούμε σε ένα δρόμο αναρωτιόμαστε που πήγαν τα χρήματα των φόρων μας. Στα νοσοκομεία το ίδιο. Και όχι τώρα, μιλώ και για τα προ κρίσης χρόνια. Δηλαδή τότε απολαμβάναμε να οδηγούμε στην Autobahn και απολαμβάναμε παροχές στα δημόσια νοσοκομεία; Πηγαίναμε στο ΙΚΑ όπου εξυπηρετούμασταν ταχύτατα, με τηρούμενη σειρά προτεραιότητας, επαρκείς εξηγήσεις από τους αρμοδίους και διαπεραίωση των υποθέσεων μας; Αστεία πράγματα… Για να ξεκινήσεις για εφορία μεριά ή ΙΚΑ έπρεπε να έχεις μπουκώσει κάνα δυο lexotanil για να μην ορμήσεις μέσα στο γκισέ…

Άρα το έχουμε ξαναδεί το έργο. Ξανά και ξανά. Και θα το ξαναδούμε. Σε διάφορους τομείς. Ο Γιώργος Κυρίτσης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, ρωτήθηκε σήμερα από τον Παύλο Τσίμα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ για τη πιθανότητα του να έχουν όντως κακοδιατεθεί τα 70 από τα 100 δολάρια που έχουν διατεθεί. Και απαντά:
«Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για το θέμα αλλά το αποκλείω»
Όλη η Ελλάδα σε μια απάντηση. Δε έχω τις απαραίτητες γνώσεις για κάτι αλλά έχω άποψη και μάλιστα τη διατυπώνω και με στεντόρεια φωνή. Μια ακόμα επιβεβαίωση της κλασικής ρήσης του Clint Eastwood.

Μια χώρα που πάντα κινείται πρόχειρα, στη λογική του δε βαριέσαι και του έλα «μωρέ οι άλλοι , εγώ?» Μια χώρα που λατρεύει τα λόγια και απεχθάνεται τα νούμερα γιατί με τα πρώτα μασκαρεύεις ενώ με τα δεύτερα αποκαλύπτεσαι.

Πάμε λοιπόν για νέα μασκαρέματα.

«Where did the money go”?

«Who cares”?