Η δραματική σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής δεν είναι μια βιώσιμη επιλογή, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημοσιονομική και οικονομική καταστροφή

Ορισμένοι αμφιβάλλουν κατά πόσον ο πληθωρισμός θα αρχίσει ποτέ να αυξάνεται. Καθώς η Ιαπωνία βρίσκεται σε πλήρη απασχόληση και η τάση του ρυθμού ανάπτυξης έχει μειωθεί κοντά στο μηδέν, υποστηρίζεται η άποψη ότι είναι μόνο θέμα χρόνου μέχρι ο πληθωρισμός να αρχίσει να αυξάνεται σε περίπτωση που οι πολιτικές νομισματοποίησης συνεχιστούν. Σύμφωνα με την άποψη των περισσότερων οικονομολόγων, η μεγαλύτερη ανησυχία είναι κατά πόσον οι ανησυχίες σχετικά με τη σταθερότητα της αγοράς JGBs θα εμποδίσει την BoJ να στραφεί σε μία πολιτική εξόδου, ακόμη και αν ο πληθωρισμός αρχίσει να επιταχύνεται.

Αξιωματούχοι της BoJ υποστηρίζουν ότι μία πολιτική εξόδου είναι πιθανή και ότι μπορούν να «μάθουν» από την εμπειρία της Fed σχετικά με μία επιτυχή εκτύλιξη ενός QE3. Η γραμμή της BoJ είναι ότι παρόλο που η ποσοτική και ποιοτική χαλάρωσή της (QQE) είναι πιο επιθετική από ό, τι η QE3 της Fed, η ομαλή έξοδος από το πρόγραμμα αγοράς  περιουσιακών στοιχείων θα πρέπει να εξακολουθεί να είναι δυνατή αν η BoJ λειτουργήσει πιο αργά από ό, τι έκανε η Fed.

Υποστηρίζεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα με το QQE είναι ότι υπονομεύει τη δημοσιονομική πειθαρχία. Ακόμη δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την Τράπεζα της Ιαπωνίας που θα μπορούσε να καθησυχάσει οποιουσδήποτε φόβους ότι η έλλειψη μιας τέτοιας πειθαρχίας θα καταστήσει δύσκολη την έξοδο. Ακόμα κι αν μια πολιτική εξόδου είναι εφικτή στη θεωρία, η αληθινή αίσθηση των αξιωματούχων της BoJ είναι ότι θα μπορούσε να είναι δύσκολη λόγω των δυσκολιών της πολιτικής οικονομίας.

Εάν δεν μπορούν να αρθούν οι αμφιβολίες της αγοράς σχετικά με τη δημοσιονομική πειθαρχία της κυβέρνησης, μόλις επιτευχθεί ο στόχος για τον πληθωρισμό 2%, η BoJ θα βρεθεί αντιμέτωπη με το πρόβλημα ότι η μακροπρόθεσμη σταθερότητα των επιτοκίων και η σταθερότητα του πληθωρισμού είναι αμοιβαία αποκλειόμενες. Σε περίπτωση που η BoJ αποφασίσει τον τερματισμό του καθεστώτος του μηδενικού επιτοκίου και την αγορά JGBs, έτσι ώστε να διατηρήσει τον πληθωρισμό στο επίπεδο του 2%, το ποσοστό των μακροπρόθεσμων επιτοκίων θα μπορούσε να πετάξει στα ύψη. Αν και θα μπορούσε να μην υπάρχει κανένα πραγματικό πρόβλημα για όσο διάστημα το επιτόκιο παραμένει γύρω στο 2%, η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους θα μπορούσε γρήγορα να αποτελέσει πρόβλημα σε περίπτωση που το επιτόκιο προσεγγίσει το 3%. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η ισορροπία για το πραγματικό επιτόκιο είναι κοντά στο μηδέν, μόλις ο πληθωρισμός ανέβει στο 2-3%, το επιτόκιο των μακροπρόθεσμων επιτοκίων χωρίς την παρέμβαση της BoJ  θα μπορούσε να πηδήξει στο 3-4%, δεδομένου του ασφάλιστρου κινδύνου. Αν και ο Κυβερνήτης Kuroda έχει δηλώσει ότι το υφιστάμενο πλαίσιο πολιτικής θα πρέπει να διατηρηθεί έως ότου επιτευχθεί σταθερά το 2% του πληθωρισμού, το γεγονός ότι ο πληθωρισμός πέφτει κατά τη διάρκεια της οικονομικής επιβράδυνσης συνεπάγεται ότι ο κ. Kuroda θα πρέπει ενδεχομένως να είναι έτοιμος να αποδεχθεί τον πληθωρισμό κοντά στο 3% κατά τη διάρκεια της οικονομικής επεκτάσης.

Στη θεωρία, ο Κυβερνήτης Kuroda θα μπορούσε να παίξει το ρόλο ενός σκληρό κεντρικού τραπεζίτη και να τηρήσει αυστηρά το στόχο για τον πληθωρισμό στο 2%. Στην πράξη, όμως, αυτό θα μπορούσε να τον κάνει τον καταλύτη για ένα δημοσιονομικό και οικονομικό χάος. Από την άλλη πλευρά, και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, η οικονομία δε θα υποκύψει γρήγορα σε αναταράξεις ακόμη και αν ο πληθωρισμός υπερβεί του στόχου. Στην πραγματικότητα, καθώς το αρνητικό περιθώριο για τα πραγματικά επιτόκια διευρύνεται, η οικονομία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει συνθήκες ευφορίας, καθώς οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων κινδύνου, όπως οι μετοχές και τα ακίνητα, ανεβαίνουν σταθερά υψηλότερα. Βραχυπρόθεσμα, τουλάχιστον, ο κόσμος θα εγκρίνει όλο και περισσότερο τις βελτιώσεις στην ονομαστική ανάπτυξη.

Η επιταχυνόμενη υποτίμηση του γιεν που προκλήθηκε από την εμβάθυνση των αρνητικών πραγματικών επιτοκίων θα μπορούσε να ωθήσει υψηλότερα τις τιμές ενέργειας και των καθημερινών προϊόντων πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα. Για το ευρύ κοινό, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία κινδύνου, εάν η ονομαστική αύξηση των μισθών δεν μπορεί να συμβαδίσει με τον πληθωρισμό, το μοναδικό αποτέλεσμα είναι η μείωση της πραγματικής αγοραστικής δύναμης. Αλλά ακόμα και αν αυτή είναι η περίπτωση, η δραματική σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής δεν είναι μια βιώσιμη επιλογή, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημοσιονομική και οικονομική καταστροφή.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr