Η ΒΝΡ υπολογίζει ότι ότι ο ρυθμός συρρίκνωσης του συντελεστή εργασίας ήταν 0,4% κατά τα έτη 2010-13

H BNP εκτιμά ότι η τάση του ρυθμού ανάπτυξης της Ιαπωνίας για το οικονομικό έτος 2010-13 παρέμεινε αμετάβλητη στο 0,3% που ήταν κατά το οικονομικό έτος 2010-12. Παρόλο που ο ρυθμός ανάπτυξης δε μειώθηκε περαιτέρω, όπως είχε προβλέψει σε προηγούμενες αναλύσεις της η ΒΝΡ, δείχνει σημάδια κόπωσης καθώς επιβραδύνθηκε από 4,4% κατά μέσο όρο το 1980 σε 1,9% το 1990, 0,7% στη δεκαετία του 2000 και μόλις σε 0,3% στις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Η τράπεζα για τους υπολογισμούς του ρυθμού αύξησης της τάσης ανάπτυξης χρησιμοποιεί τη συνάρτηση παραγωγής Cobb-Douglas. Σύμφωνα με τη συνάρτηση αυτή η τάση του ρυθμού ανάπτυξης διαχωρίζεται σε τρεις συνιστώσες: την εισροή εργασίας (ωριαία βάση), το συντελεστή κεφαλαίου (συσσώρευση κεφαλαίου) και τη συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών (ΣΠΣ).

Η ΒΝΡ υπολογίζει ότι ότι ο ρυθμός συρρίκνωσης του συντελεστή εργασίας ήταν 0,4% κατά τα έτη 2010-13, μια μικρή βελτίωση σε σχέση με το -0,5% που υπολογίζεται για τις χρήσεις 2010-12 (η συμβολή ήταν αμετάβλητη στο -0,3 ποσοστιαίες μονάδες). Αυτή η βελτίωση θα μπορούσε να αντανακλά μια ελλάττωση του ρυθμού μείωσης των ωρών εργασίας, ο οποίος ρυθμός είχε ανακάμψει σημαντικά όταν οι baby boomers της Ιαπωνίας συμπλήρωσαν την ηλικία των 60 (κατά τα έτη 2007-09). Η εισροή εργασίας μειώθηκε από ένα μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης της τάξης του 0,9% το 1980 (συνεισφορά: + 0,6 ποσοστιαίες μονάδες) σε ένα μέσο όρο 0,4% τη δεκαετία του 1990 (-0,3 ποσοστιαίες μονάδες) και 0,5% στη δεκαετία του 2000 (-0,3 ποσοστιαίες μονάδες), έτσι ώστε τα τελευταία δεδομένα να υποδεικνύουν ότι έχει αποφευχθεί μία περαιτέρω επιδείνωση. 

Αναφορικά με το συντελεστή κεφαλαίου, οι πιο πρόσφατοι υπολογισμοί της ΒΝΡ δίνουν σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα όπως και πριν: θετική ανάπτυξη, αλλά σε ένα μειούμενο ρυθμό, από το μέσο όρο του 6,4% το 1980 (συνεισφορά: + 2,0 ποσοστιαίες μονάδες) σε 4,5% τη δεκαετία του 1990 (+ 1,4 ποσοστιαίες μονάδες)  και μόλις στο 1,1% στη δεκαετία του 2000 (+ 0,3 ποσοστιαίες μονάδες), πριν από την συρρίκνωση στο 0,4% στη δεκαετία του 2010 (+ 0,1 εκατοστιαίας μονάδας). Η τάση αποδυνάμωσης ήταν σημαντική, με το συντελεστή κεφαλαίου να αυξάνεται κατά 0,8% σε ετήσια βάση το 2009, αλλά μόλις κατά 0,3% το 2013. Ενώ πολλοί ήλπιζαν ότι η αύξηση του κεφαλαίου θα μπορούσε να αντισταθμίσει τη αρνητική συμβολή  του εργατικού δυναμικού, φαίνεται ότι η συσσώρευση του κεφαλαίου στην πραγματικότητα ενδεχομένως θα συνεχίσει να παραμένει στάσιμη.

Προχωρώντας στη ΣΠΣ, η οποία αντιπροσωπεύει την καινοτομία, βάσει των τελευταίων υπολογισμών της ΒΝΡ έχουμε περίπου τα ίδια αποτελέσματα όπως και πριν. Η ΣΠΣ έχει επίσης επιβραδυνθεί, από 1,8% κατά μέσο όρο αύξηση στη δεκαετία του 1980 (συμβολή: + 1,8 ποσοστιαίες μονάδες) σε 0,8% τη δεκαετία του 1990 (+ 0,8 ποσοστιαίες μονάδες), 0,7% στη δεκαετία του 2000 (+ 0,7 ποσοστιαίες μονάδες) και 0,5% στη δεκαετία του 2010 (+ 0,5 ποσοστιαίες μονάδες). Όπως και με το συντελεστή του κεφαλαίου, δεν υπήρξε αντιστροφή στην καθοδική τροχιά: ο ρυθμός ανάπτυξης 0,6% κατά τη χρήση 2009 επιβραδύνθηκε στο 0,4% το 2013. Επομένως, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία  βλέπουμε ότι η επιβράδυνση ξεκίνησε από το 2011 περίπου.

Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η πτώση της συνολικής παραγωγικότητας το 2011, ότι είναι εν μέρει στατιστικό αποτέλεσμα που συνδέεται με το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών της Ιαπωνίας στον απόηχο της κρίσης της Φουκουσίμα εκείνο το έτος. Παρ 'όλα αυτά, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη αυτό το στατιστικό στοιχείο, κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται αν η ΣΠΣ θα μπορούσε να είχε ενισχυθεί εάν οι διαδοχικές κυβερνήσεις είχαν επενδύσει τους πόρους στις στρατηγικές ανάπτυξής τους. Άλλωστε μόνο στην περίπτωση που βελτιωθεί η αύξηση της ΣΠΣ θα μπορούσε να υπάρξει ανάκαμψη στην απόδοση του κεφαλαίου και αύξηση της συσσώρευσης του κεφαλαίου. Κατά την άποψη της ΒΝΡ, η ακατάλληλη κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία είναι πραγματικά ασφυκτική ως προς τη ΣΠΣ, με αποτέλεσμα η συσσώρευση του κεφαλαίου να βρίσκεται σε στασιμότητα και ο ρυθμός ανάπτυξης να μην μπορεί να ανακάμψει.

Οι στρατηγικές ανάπτυξης των διαδοχικών κυβερνήσεων είχαν επίσης προβλήματα. Οι στρατηγικές ανάπτυξης θα πρέπει να επικεντρώνονται στην απορρύθμιση, καθώς η απελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας επιτρέπει στους επιχειρηματίες να ενισχύσουν τη ΣΠΣ μέσω της δημιουργικότητας και της ευρηματικότητά τους. Η ανάκαμψη της απόδοσης του κεφαλαίου θα ενισχύσει τη συσσώρευση κεφαλαίου, αυξάνοντας την τάση του ρυθμού ανάπτυξης. Πολύ συχνά, όμως, οι πολιτικές εξυπηρετούν στην πράξη τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών ή κλάδων. Ως αποτέλεσμα, αν και οι κοινωνικές υποδομές στις μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές εξακολουθούν να θεωρούνται ανεπαρκείς, οι δαπάνες στο πλαίσιο του τρίτου «βέλους» της στρατηγικής ανάπτυξης Abenomics περιλαμβάνει παροχές στις αγροτικές περιοχές στο όνομα της αποκέντρωσης από το Τόκιο και την περιφερειακή αναζωογόνηση. Η κυβέρνηση θα πρέπει, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η ΒΝΡ,  να επανεξετάσει κατά πόσον αυτές οι υποτιθέμενες στρατηγικές ανάπτυξης θα μπορούσαν να αναστείλουν αντί να ενισχύσουν την ανάπτυξη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr