Ο ανατολικογερμανός στην καταγωγή Πρόεδρος, ήδη με τη συνέντευξή του στην Καθημερινή προκατέλαβε τις εξελίξεις κάνοντας λόγο μόνο για ηθικό χρέος της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, σε κάποια από τις ομιλίες του, θα ζητήσει συγγνώμη για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι ναζί κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά για άλλη μια φορά θα πει nein, όπως πρόσφατα η Μέρκελ και ο Σόιμπλε στο αίτημα για αναγνώριση των υποχρεώσεων της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα λόγω των πολεμικών επανορθώσεων, των κλοπών πολιτιστικών θησαυρών και κυρίως του αναγκαστικού δανείου, για το οποίο υπάρχουν άλλωστε αδιάσειστα στοιχεία.

Η συγνώμη του σεβάσμιου κ. Γκάουκ εντάσσεται σε μια συντονισμένη προσπάθεια που κάνουν οι Γερμανοί για να ανατάξουν την εικόνα της χώρας τους στην Ελλάδα, κάτι που πραγματικά τους καίει. Άλλωστε η ίδια η πολιτική ηγεσία του Βερολίνου, αλλά και οι γερμανικοί επιχειρηματικοί φορείς επιδιώκουν με κάθε τρόπο και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά και επικοινωνιακού αντιπερισπασμού να δείξουν ότι η Γερμανία επενδύει με παροχή τεχνογνωσίας, με κεφαλαιακές εισροές, με τόνωση του τουρισμού την χώρα.

Επίσης είναι προφανές ότι με σημαντικές αποφάσεις εν όψει για τη στήριξη της Ελλάδος το Βερολίνο επιδιώκει να δείξει ότι όλα πάνε καλά, αλλά κι ότι τα «φαντάσματα» του παρελθόντος που ξύπνησαν λόγω τρόικας μπορούν να «κοιμηθούν» και πάλι χωρίς να υπονομεύσουν την όλη πορεία (βλ. ανάδειξη εξτρεμισμού) με μια συγνώμη, όπως αυτή που ο Κλίντον είχε πει πριν λίγα χρόνια για την ξενοκίνητη χούντα ενώπιον του κ. Στεφανόπουλου.

Άλλο βέβαια το εκτόπισμα των ΗΠΑ και η γοητεία του Κλίντον κι άλλο τα φορτία της βιωματικής μνήμης που η ελληνική συλλογική συνείδηση έχει για τη Γερμανία. Στο πλαίσιο αυτό εγγράφεται και η μοναδική ευκαιρία του ΠτΔ Κάρολου Παπούλια, αντιστασιακού και με βιωματική σχέση με την τότε εποχή να αναδείξει το ζητήματα των δανείων και των επανορθώσεων χωρίς δραματικές κορώνες αλλά με στιβαρή επιχειρηματολογία. Παρά το γεγονός ότι και οι δύο δεν είναι φορείς ουσιαστικής εξουσίας διαθέτουν έντονο συμβολικό φορτίο ιδιαίτερα χρήσιμο σε υποθέσεις που δεν εξαντλούνται σε μια θητεία αλλά στη μακρά πολιτική διάρκεια.

Η ιστορία άλλωστε, όπως και το διεθνές δίκαιο, μπορεί να είναι πάντα υπέρ των αδυνάτων ενίοτε όμως γυρίζει η συγκυρία και καλό είναι να μην έχει ωστόσο καταγραφεί μια υπαναχώρηση – απεμπόληση δικαιωμάτων- δώρο στους άλλοτε δυνάστες. Ευκαιρία λοιπόν για τον κ. Παπούλια να μιλήσει όπως τότε ο κ. Στεφανόπολος, άλλωστε έχει και την κατάλληλη πολιτική αφετηρία γιαυτό…