Ειδικότερα, μέχρι τις 10 Απριλίου, η εταιρεία θα είναι έτοιμη να λανσάρει στο οργανωμένο λιανεμπόριο τους δύο πρώτους κωδικούς της στο ψωμί του τοστ. Ο ένας κωδικός θα φέρει το εμπορικό σήμα Γεύση και ο άλλος Χωρικό. Η παραγωγή τους θα γίνεται στη νέα μονάδα παραγωγής που δημιούργησε η εταιρεία στο Σχηματάρι.

 

Πληροφορίες της αγοράς αναφέρουν ότι ήδη οι λιανεμπορικές αλυσίδες έχουν ενημερωθεί για τη νέα προϊοντική έλευση αλλά και για τον στόχο της εταιρείας να καταλάβει το 10% της σχετικής αγοράς. Σημειώνεται ότι η εταιρεία που σήμερα ελέγχει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς στα ψωμιά του τοστ είναι ο Καραμολέγκος, ο οποίος ελέγχει περιπου το 25% με δεύτερη δύναμη την Κρις Κρις (Elbisco) που ελέγχει το 15% της αγοράς. Ωστόσο ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής που πρόκειται να αντιμετωπίσει η εταιρεία Παπαδοπούλου είναι τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας που πλέον κρατούν τα σκήπτρα στην κατηγορία με ποσοστό που φθάνει το 50%.

 

Για την αγορά, η Ιωάννα Παπαδοπούλου είναι η επιχειρηματίας. Για τους δικούς της ανθρώπους είναι ο άνθρωπος που κληρονόμησε περισσότερο από τον καθένα στην οικογένεια το πείσμα της γιαγιάς της, της Κωνσταντινουπολίτισσας Μαρία Παπαδοπούλου, που είναι κατ’ ουσίαν αυτή που δημιούργησε την οικογενειακή παράδοση στην παραγωγή μπισκότων.

Απόλυτα εργασιομανής, η πρώτη συνάντηση της Ιωάννας Παπαδοπούλου με την επιχείρηση γίνεται, όταν η ίδια είναι μόλις 3 ετών, όταν εγκαινιάστηκε και η μονάδα στην Πέτρου Ράλλη. Ένα από τα μαθήματα που πήρε από την οικογένειά της ήταν  ότι τίποτα δεν κερδίζεται αν δεν δουλέψεις, εν ολίγοις τίποτα δεν χαρίζεται. Έτσι, από την ηλικία των 10-11 ετών άρχισε να απασχολείται στην επιχείρηση -όποτε δεν είχε σχολικές υποχρεώσεις- κάνοντας όλες τις απαραίτητες δουλειές, από εργάτρια έως καθαρίστρια, προκειμένου να αποκτήσει αυτά που θέλει.

 

Αποφοιτώντας από τη Σχολή Χιλλ, αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές της στην Αγγλία, στη Χημεία Τροφίμων. Με την ολοκλήρωση των σπουδών της επιστρέφει στην Ελλάδα και έτσι το 1977 αναλαμβάνει τη θέση της Αντιπροέδρου και Β’ Διευθύνουσας Συμβούλου της Βιομηχανίας Μπισκότων και Ειδών Διατροφής Ε.Ι. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. Μετά το θάνατο του πατέρα της, το 1995, αναλαμβάνει και το γενικό πρόσταγμα συνεχίζοντας στην πράξη την οικογενειακή παράδοση και την πιστή τήρηση των αρχών που καθιέρωσαν την εταιρεία στην αγορά.

 

Παράλληλα, όμως με τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες, η Ιωάννα Παπαδοπούλου δεν ξεχνά να αναλάβει με την ίδια υπευθυνότητα και έναν άλλο ρόλο αυτό της μάνας. Αλλωστε το σχετικό μάθημα το είχε πάρει από μικρή “ο προορισμός της γυναίκας είναι να κάνει παιδιά”. Ετσι η Ιωάννα Παπαδοπούλου παντρεύεται και γίνεται μητέρα δύο αγοριών. Του Κωνσταντίνου και του Ευάγγελου, 31 και 30 ετών αντίστοιχα σήμερα.

 

Αν και οι δικοί της άνθρωποι εμπλέκονται στα δρώμενα της εταιρείας, το γενικό πρόσταγμα παραμένει στην ίδια. Άλλωστε έχει πολλά ακόμη να προσφέρει στην πορεία της ιστορικής βιομηχανίας. Και τα καταφέρνει και πολύ καλά, αν κρίνει κανείς από τα βραβεία που κοσμούν τα γραφεία της εταιρείας. Χρυσά μετάλλια στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, Χρυσός Σταυρός στη Διεθνή Έκθεση Βρυξελλών, Χρυσό μετάλλιο  στη Διεθνή Έκθεση Παρισίων, διακρίσεις στη Διεθνή Έκθεση Λονδίνου καθώς και τα βραβεία Superbrands <<Κορυφαία Επωνυμία της Ελληνικής Αγοράς>> στην κατηγορία <<Ζαχαρώδη και Snacks>> τις χρονιές 2005 , 2007 και 2009, είναι λίγες μόνο από τις βραβεύσεις της εταιρίας. Ωστόσο, το μεγαλύτερο επίτευγμα της εταιρίας είναι ότι καταφέρνει εδώ και έναν αιώνα περίπου να κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων, προσφέροντας ποιοτικά προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας.

 

Η ιστορία της μπισκοτοβιομηχανίας Παπαδοπούλου μοιάζει λίγο με παραμύθι. Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, ζούσε σε μια πλούσια πόλη που την έλεγαν Κωνσταντινούπολη, μια φτωχή ελληνική οικογένεια με το πιο κοινότυπο όνομα: οικογένεια Παπαδοπούλου. Ο πατέρας Γιάννης ήταν ξυλουργός και τα έφερνε δύσκολα βόλτα με την πολυμελή του οικογένεια: τη γυναίκα του Μαρία και τα τρία μικρά παιδιά τους τον Νίκο, τον Ευάγγελο και τον Θεόφιλο. Για να βοηθήσει τον άνδρα της και τα παιδιά της, η κυρά-Μαρία ζύμωνε και έψηνε κάθε μέρα κάτι θεσπέσια, γευστικά μπισκότα με μυστική συνταγή φυσικά. Όλο το σπίτι μοσχομύριζε… Τα τρία αδέλφια ξεχυνόντουσαν με το πανεράκι τους στους μαχαλάδες της Πόλης πουλώντας τα πεντανόστιμα μπισκότα της μητέρας τους. Κάπως έτσι κατόρθωνε η φτωχή οικογένεια Παπαδοπούλου να τα βγάζει πέρα.

 

Βρισκόμαστε στο 1916. Η κυρά-Μαρία κάθε μέρα φουρνίζει όλο και περισσότερα μπισκότα, τα τρία μικρά αλωνίζουν καθημερινά την Πόλη και γυρίζουν κάθε βράδυ σπίτι τους εξαντλημένα, αλλά με άδεια πανέρια. Η κυρά-Μαρία έχει δώσει τώρα πια και όνομα στα μπισκότα της! Τα ονομάζει “πτι-μπερ”, ενώ ο άνδρας της φτιάχνει μια ξύλινη σφραγίδα, με την οποία τα μπισκότα σφραγίζονται και γίνονται έτσι (πιο) αναγνωρίσιμα. Η γαλλική ονομασία (πτι μπερ = μικρά μπισκότα βουτύρου) είναι επιβεβλημένη,  αφού η γαλλική ζαχαροπλαστική είναι φημισμένη σ’ όλη την Ευρώπη και η Κωνσταντινούπολη, ως μεγάλη πρωτεύουσα, ακολουθεί κι΄αυτή τον συρμό (=μόδα) της εποχής.

 

Και φτάνουμε στο σκοτεινό 1922. Η Μικρασιατική Καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη στα μικρασιατικά παράλια δεν αφήνει κανένα περιθώριο ακόμη και στους Έλληνες της Πόλης. Η Μαρία Παπαδοπούλου χωρίς τον άνδρα της και με τα τρία παιδιά της επιβιβάζονται εσπευσμένα στο πλοίο που θα τους φέρει στη μακρινή Μασσαλία. Το ταξίδι κουραστικό Το πλοίο θα σταματήσει μερικές μέρες για ανεφοδιασμό υποχρεωτικά και στον Πειραιά. Η οικογένεια Παπαδοπούλου κατεβαίνει στο λιμάνι και αποφασίζει να δει και την Αθήνα λίγο προτού το πλοίο τους συνεχίσει το ταξίδι του για τη Μασσαλία…

 

Πίνοντας τα αναψυκτικά τους σ’ ένα καφενείο κοντά στο Μοναστηράκι, η οικογένεια διαπίστωσε με έκπληξη ότι οι Αθηναίοι είχαν παντελή άγνοια από μπισκότα. Αυτό ήταν! Η ιδέα έλαμψε σαν άλλη αστραπή. Η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα και σ’ ένα λεπτό η οικογένεια Παπαδοπούλου αναφώνησε: Μένουμε Ελλάδα!!!

 

Οι επόμενοι μήνες βρίσκουν την οικογένεια Παπαδοπούλου να μένει σε μια προσφυγική πολυκατοικία κοντά στον Λυκαβηττό και φυσικά -παλιά μου τέχνη κόσκινο- να ψήνει “πτι-μπερ” σ’ έναν παλιό φούρνο που είχε αγοράσει. Ο Νίκος, ο Ευάγγελος και ο Θεόφιλος, παλικαράκια πια, βολτάρουν με τα ποδήλατά τους στις γειτονιές της Αθήνας. Κι οι Παλιοί Αθηναίοι μαθαίνουν σιγά-σιγά να τρώνε μπισκότα!

 

Στην Ευρώπη συντελείται σταδιακά μια σοβαρή μεταβολή: Το μπισκότο, λιχουδιά πολυτελείας της λαίμαργης και σπάταλης γαλλικής γαστρονομίας ήδη από τον 18ο αιώνα,  δίνει τη θέση του στο μπισκότο- τρόφιμο. Αυτή η γαστριμαργική μεταβολή ευνοεί αφάνταστα το “πτι-μπερ”,  που είναι χορταστικό χωρίς να λιγώνει, αφού είναι ελάχιστα γλυκό. Οι δουλειές με τα μπισκότα πάνε από το καλό στο καλύτερο.

 

Το 1935 η οικοτεχνία Μπισκότων Παπαδοπούλου  μετατρέπεται σε βιοτεχνία, αφού εγκαθίσταται σένα μικρό εργοστάσιο στα Πετράλωνα, δίπλα στις γραμμές του Ηλεκτρικού και αγοράζει τα πρώτα της μηχανήματα. Ένα μικρό φορτηγό έχει αναλάβει τη διανομή που λίγα ακόμη χρόνια πριν γινόταν με ποδήλατα. Ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος έχει ήδη αναλάβει το τιμόνι της βιοτεχνίας…

 

Αυτό που διακρίνει τα πρώτα βήματα της βιοτεχνίας δεν είναι μόνο το καλό μπισκότο, το ανάγλυφο “με τα δοντάκια”, αλλά και μια προηγμένη για την εποχή εμπορική αντίληψη. Τα μπισκότα συσκευάζονται σε καλαίσθητα τετράγωνα κουτιά από λευκοσίδηρο με ελκυστικές ετικέτες. Κυριαρχούν παιδικά μοτίβα. Ταυτόχρονα είναι και πρακτικοί αποθηκευτικοί χώροι, στους οποίους μπορεί κανείς να φυλάξει, όταν αδειάσουν, χίλια-δυο πράγματα.

 

Έτσι η μικρή βιοτεχνία αντιμετωπίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον εγχώριο ανταγωνισμό (μικρές βιοτεχνίες και φούρνους όπως είναι ο “Τσίτας” στην Πανεπιστημίου) και κυρίως τις εισαγόμενες αγγλικές και γαλλικές ετικέτες.

 

Στη νεότερη ιστορία της πόλης μας, τα μπισκότα Παπαδοπούλου μετατρέπονται από βιοτεχνία σε βιομηχανία. Το 1955 ανοίγει το εργοστάσιο της Πέτρου Ράλλη, που είναι και η σημερινή έδρα της επιχείρησης. Ακολουθούν τα εργοστάσια στη Θεσσαλονίκη (1974), στο Βόλο (1984) και στα Οινόφυτα (1990).

 

Δίπλα στα “πτι-μπερ” προστέθηκαν κράκερς, κρακεράκια, τα “Μιράντα”, τα “Γεμιστά”, τα “Caprice”, διάφορα αρτοσκευάσματα και τόσες άλλες λιχουδιές. Όλα τα παραπάνω πλούτυναν τις επιλογές κι άνοιξαν για την επιχείρηση ακόμη περισσότερες εμπορικές ευκαιρίες στην Ελλάδα και τη δυνατότητα για πετυχημένες εξαγωγές σε 40 χώρες του εξωτερικού. Οι λέξεις “Μπισκότα” και “Παπαδοπούλου” είναι πλέον ταυτόσημες για τον καθένα μας.

 

Από το 1996 η εταιρεία πιστοποιεί σταδιακά όλες τις διοικητικές και παραγωγικές της μονάδες σε διεθνή πρότυπα διαχείρισης ποιότητας και ασφάλισης τροφίμων (ISO-HACCP), ενώ σήμερα απασχολεί 1.000 άτομα.

 

Το 1992 πέθανε ο “Πατριάρχης” της επιχείρησης, Ευάγγελος Παπαδόπουλος. Ένα χρόνο νωρίτερα ο γαλλικός κολοσσός γαλακτοκομικών “Danone”, εξασφάλισε με 10% τη συμμετοχή του στην ελληνική επιχείρηση.

 

Γρήγορα, αποδείχτηκε ότι τα επιχειρηματικά οράματα του Ευάγγελου Παπαδόπουλου δεν συνέπιπταν με τους στρατηγικούς στόχους της γαλλικής εταιρείας. Τον νομικό γόρδιο δεσμό ανέλαβε να λύσει η πρωτότοκος κόρη του Ευάγγελου, Ιωάννα, σπουδασμένη χημικός, που από μικρή μπερδευόταν καθημερινά στα πόδια και στην επιχείρηση του πατέρα της. Το 2008 προς μεγάλη έκπληξη του επιχειρηματικού κόσμου κατόρθωσε να συγκεντρώσει το 100% των μετοχών της επιχείρησης. Πολλοί της έχουν δώσει από τότε το προσωνύμιο “σιδηρά κυρία”.

 

Σχεδόν 100 χρόνια ιστορία και η εταιρεία Μπισκότα Παπαδοπούλου παραμένει πέρα ως πέρα ελληνική δύναμη. Ηγείται στο χώρο της μπισκοτοποιίας ενώ κατέχει σημαντική θέση στον τομέα των αρτοσκευασμάτων (Φρυγανιές, Παξιμάδια, Κριτσίνια, Krispies).

 

Συγκεκριμένα η εταιρία κατέχει τη 2η θέση στο σύνολο της φρυγανιάς, ενώ ηγείται στην κατηγορία της Premium φρυγανιάς.  Η εταιρεία πάντοτε με  πνεύμα καινοτομίας  και ανάπτυξης πρωτοπορεί και εισέρχεται και σε νέες κατηγορίες! Πρόσφατα έφερε την επανάσταση στις Μπάρες Δημητριακών με τα Digestive Bars. Πρόκειται για την 1η μπάρα δημητριακών με
μπισκότο.

 

Διαθέτει 3 τμήματα πωλήσεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα διακινεί τα προϊόντα της μέσω ενός δικτύου τοπικών συνεργατών. Συνολικά 200 πωλητές και merchandisers βρίσκονται καθημερινά στην αγορά, μαζί με το σύνολο σχεδόν των χονδρεμπόρων που ασχολούνται με τον κλάδο των Ζαχαρωδών προϊόντων, εξασφαλίζοντας έτσι την ευρεία διανομή των προϊόντων της εταιρείας.

 

Εκτός από την κυριαρχία της στην ελληνική αγορά, τα προϊόντα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ταξιδεύoυν σήμερα σε περισσότερες από σαράντα χώρες και στις πέντε ηπείρους, με αιχμή του δόρατος το Caprice, ενώ οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, αποτελούν στρατηγική προτεραιότητα ανάπτυξης.

 

Εισαγγελική έρευνα για "ύποπτα" τιμολόγια σούπερ μάρκετ στη Β. Ελλάδα