Η επόμενη μέρα μετά τα θλιβερά επεισόδια που σημάδεψαν την ψήφιση του νέου Μνημονίου βρίσκει την Αθήνα πολιτισμικά φτωχότερη, μετά τις καταστροφές που υπέστησαν οι ιστορικοί κινηματογράφοι Αττικόν και Άστυ, στις οδούς Σταδίου και Κοραή αντίστοιχα. Η τυφλή βία των κουκουλοφόρων δεν άφησε πίσω της μόνο υλικές ζημιές, αλλά και τη συμβολική απώλεια σημαντικών κέντρων πολιτισμού της Αθήνας, που στη σχεδόν 100ετή πορεία τους φιλοξένησαν ιστορικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ και προβολές.

Αττικόν

Σύμφωνα με το Αρχείο Νεοτέρων Μνημείων, το αρχικό εκλεκτικιστικό κτίριο που βρίσκεται το Αττικόν οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1870-1881, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ, για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου.

Κατά το 1900 στεγάζονταν εκεί το φαρμακείο του Σ. Βαλτή (αναφέρεται ήδη από το 1891), το κουρείο του Λ. Μουσίου και το εμπορικό κατάστημα «ειδών Κίνας» του Π. Γεωργιάδη, ενώ το 1914 φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα το νεοπαγές Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Μεταξύ των ετών 1914-1920 πραγματοποιήθηκε μια σημαντική επέμβαση σε ρυθμό "Νεομπαρόκ", όταν οικοδομήθηκε σε τμήμα του κτιρίου το κινηματοθέατρο Αττικόν, επάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη, με μια από τις πρώτες χρήσεις οπλισμένου σκυροδέματος.

Το «Αττικόν» σηματοδοτεί την αρχή της κατασκευής σπουδαίων κινηματογράφων.

Ως κινηματογράφος άρχισε να λειτουργεί από το 1916. Αργότερα στο ίδιο κτίριο ξεκίνησε τη λειτουργία του και ο κινηματογράφος Απόλλων.

Από το 1929 και μετά λειτούργησε υπό τη διεύθυνση της Σκούρας Φιλμ, της κινηματογραφικής δυναστείας των αδελφών Σκούρα.

Το «Αττικόν» ήταν η πρώτη αίθουσα στην Ελλάδα, στις 22 Οκτωβρίου του 1929, που προέβαλλε την πρώτη ταινία με ήχο, «Fox Movietone Follies» του Ντέηβιντ Μπάτλερ.

Την περίοδο της κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς για να προβάλλει ταινίες για την ψυχαγωγία των γερμανικών στρατευμάτων.

Το Αττικόν μετατρέπεται, έτσι, σε SoldatenKino Victoria, το Απόλλων σε Kino Apollo, ενώ οι άλλοι κινηματογράφοι υποχρεώνονται να αναγράφουν τους τίτλους των έργων εκτός από ελληνικά, στα γερμανικά και ιταλικά.

Όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του, λαμπεροί αστέρες του Χόλιγουντ, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού σινεμά ανέβηκαν τη λευκή μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην αίθουσα.
Το «Αττικόν» υπήρξε ένας από τους ομορφότερους κινηματογράφους της Ευρώπης.
Στην -σχεδόν- αιωνόβια ζωή του φιλοξένησε μεγάλες ευρωπαϊκές αλλά και παγκόσμιες πρεμιέρες, φεστιβάλ, συναυλίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, καθώς και την πρώτη ροκ-όπερα της Ελλάδας.

Σήμα-κατατεθέν του σινεμά υπήρξε, φυσικά, ο εντυπωσιακός της πολυέλαιος.

Υπήρξε η παλαιότερη αίθουσα της Αθήνας

Άστυ

Παρά λίγο να καεί και η αίθουσα του Άστυ, του οποίου η είσοδος υπέστη ζημιές.

Το σινεμά, είναι και αυτό από τα παλαιότερα της Αθήνας.

Το κτήριο κατασκευάσθηκε την περίοδο 1934-1938. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μέρος του υπογείου έγινε τόπος μαρτυρίου και φυλακής για πολλούς αγωνιστές.

Το υπόλοιπο τμήμα του λειτούργησε εξαρχής ως κινηματογράφος.

Την περίοδο της γερμανικής κατοχής προέβαλε ταινίες και επίκαιρα για τα γερμανικά στρατεύματα. Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο κινηματογράφος υπολειτούργησε, ενώ το 1952 εγκαταστάθηκαν εκεί οι κινηματογραφικές επιχειρήσεις Κοσμίδης & Σία Α.Ε.

Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 παρουσίαζε σπουδαίες ταινίες και πρεμιέρες, ενώ πραγματοποιούσε δεξιώσεις με προσκεκλημένους Έλληνες και ξένους πρωταγωνιστές.

Μέχρι το 1975 στον κινηματογράφο Άστυ διοργανώνονταν οι κυριακάτικες πρωινές προβολές της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ενώ συχνά διοργανώνονταν εβδομάδες κινηματογράφου αφιερωμένες σε κάποια ξένη χώρα.

Παρά την ευρεία ανακαίνιση που έγινε το 1994, ο κινηματογράφος διατηρεί πολλά στοιχεία της παλαιάς αίγλης του, όπως η καμπίνα προβολής, οι μαρμάρινες σκάλες με τις προστατευτικές σιδεριές, τα τραπεζάκια του φουαγιέ, οι πόρτες, οι καθρέφτες, τα μωσαϊκά, το εκδοτήριο εισιτηρίων.