Ενώ η Ιταλία έχει βυθιστεί σε μία οικονομική κρίση από την οποία οικονομικοί αναλυτές δε βλέπουν επιστροφή, και η Ελλάδα αδυνατεί για την ώρα να εξέλθει από το πολιτικό αδιέξοδο που θα εξασφαλίσει αρχικά την έκτη δόση και εν συνεχεία την κύρωση των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου, o γαλλογερμναικός άξονας απεργάζεται το σχέδιο για την «επόμενη μέρα» του ενιαίου νομίσματος, βάζοντας στο τραπέζι το σχέδιο για μία Ευρώπη «δύο ταχυτήτων».

Όπως επιβεβαίωσαν πηγές της Ε.Ε στο πρακτορείο Reuters, Γερμανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο μιας ριζικής αναμόρφωσης της Ευρώπης, που θα περιλάμβανε μια μικρότερη Ευρωζώνη.

Ο κ. Σαρκοζί μιλώντας σε φοιτητές του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου ανέφερε με νόημα, «Είναι ξεκάθαρο ότι θα υιοθετηθεί το μοντέλο των δύο ταχυτήτων στην Ευρώπη: η μία ταχύτητα θα κινηθεί στην κατεύθυνση της βαθύτερης ενοποίησης εντός της ευρωζώνης και η άλλη στην προοπτική της συνομοσπονδίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Παράλληλα, η γερμανίδα καγκελάριος κ.Μέρκελ ανέφερε σε ομιλία της ότι οι δηλώσεις καλών προθέσεων δεν αρκούν πια και ότι χρειάζονται «ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές».

Δεν αργεί άλλωστε η στιγμή, που με δεδομένη την επιδείνωση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και τους κλυδωνισμούς στη γείτονα, η πιστοληπτική υποβάθμιση της Γαλλίας, για την οποία εδώ και ημέρες κάνουν το γύρο των ευρωπαϊκών αγορών «ψίθυροι» θα κινδυνεύσει άμεσα με υποβάθμιση. Το think tank της Exlusive Analysis βλέπει μάλιστα την πραγμάτωση του σεναρίου αυτού μεταξύ 18-22 Νοεμβρίου.

Το «σχέδιο Β» διάσωσης της Ευρωζώνης που έφερε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Le Monde και έχει εκπονηθεί από το γαλλικό Συμβούλιο Οικονομικών Αναλύσεων (CAE), περιλαμβάνει ακριβώς αυτό: Το σχηματισμό μίας Ευρωζώνης "δύο ταχυτήτων" και την εγκατάλειψη του τελευταίου οχυρού της ΕΚΤ γύρω από το τύπωμα χρήματος.

Στην κριτική πως η διάσπαση του ευρώ θα δεχόταν ανηλεείς κερδοσκοπικές επιθέσεις στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος μέσω της επίθεσης στο "αδύναμο ευρώ", η λύση που μελετάται είναι η χρήση πια του ευρώ όχι ως "ενιαίου" αλλά ως "κοινού" νομίσματος, με παράλληλη επανεισαγωγή των εθνικών νομισμάτων.

Οι χώρες-μέλη θα έχουν δηλαδή το εθνικό τους νόμισμα και ταυτόχρονα ένα κοινό νόμισμα (άλλο οι Βόρειες και άλλο οι Νότιες), που θα μοιάζει με την παλαιά Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα (ΕCU). Θα μπορούν να καθορίζουν την ισοτιμία του εθνικού νομίσματός τους έναντι του «κοινού».

Το κοινό νόμισμα δεν θα έχει καθημερινή χρήση παρά θα επιτρέψει εξισσορόπηση των οικονομιών, χωρίς τη βίαιη υποτίμηση που θα προκαλούσε αντίστοιχη επιστροφή στα εθνικά νομίσματα.

Αξιοσημείωτο είναι πως στις χώρες που θα υιοθετήσουν το "ισχυρό ευρώ" δε συμπεριλαμβάνεται η Γαλλία, παρά χώρες η Γερμανία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Εσθονία.

Η συγκεκριμένη ριζοσπαστική λύση αποτελεί φυσικά ένα πρώιμο σχέδιο ακόμη χωρίς να έχουν καθοριστεί κεντρικής σημασίας τεχνικές λεπτομέρειες που πιθανόν να χρειαστούν μεγάλο χρονικό διάστημα διαπραγμάτευσης προκειμένου να οριστικοποιηθούν.

Αποτελεί όμως μία ισχυρή ένδειξη ότι μία σημαντική λύση κυοφορείται για την Ευρώπη, ενόσω οι εκπροσωπούντες το εγχώριο πολιτικό σύστημα κωλυσιεργούν για ζητήματα επιβίωσης.

Δημήτρης Κώτσος
[email protected]