Οπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΟΤΟΕ, παράδοση άνευ όρων των Δημοκρατικών Θεσμών στην λαιμητόμο της Τρόικας, αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει με νόμο στη κατάργηση των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης που ισχύουν πολλές δεκαετίες στη χώρα, διασφαλίζοντας τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων.

Η απόφαση αυτή, δίνει τη δυνατότητα ισχύος μόνο της επιχειρησιακής σύμβασης αλλά και των ατομικών συμφωνιών, οι οποίες, πλέον, θα διαμορφώνονται σε κατώτερο οικονομικό και θεσμικό επίπεδο από τη Κλαδική, την οποία καθιστά έτσι, ανίσχυρη και περιττή.

Με αυτή την νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, πριμοδοτείται η εργοδοτική αυθαιρεσία, διευρύνεται ακόμα περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζομένων και ο εκβιασμός γίνεται θεσμός ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων γιατί πλέον οι αμοιβές και οι άλλες θεσμικές ρυθμίσεις, θα καθορίζονται μονομερώς και αυθαίρετα μόνο από τους εργοδότες.

Ακόμα, με το πολυνομοσχέδιο της Κυβέρνησης, για τρίτη φορά σε διάστημα ελαχίστων μηνών, μειώνονται ξανά οι Συντάξεις.

Σε ένα μόνο άρθρο (αρ. 2) στο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε, επιτίθενται βάρβαρα στις συντάξεις (στους ήδη συνταξιούχους και ειδικά στο ΕΤΑΤ (Ενιαίο Ταμείο Τραπεζοϋπαλλήλων) με τρομακτικές μειώσεις της τάξεως του 20% - 40% στο σύνολο της μικτής σύνταξης (Κύριας και Επικουρικής).

Οι τελευταίες αυτές μειώσεις, προστίθενται σε εκείνες που προέβλεπαν οι Νόμοι 3863/10 και 3986/11 (10% για τους κάτω των 60 ετών και εισφορά αλληλεγγύης).

Σημειώνεται στην ανακοίνωση της ΟΤΟΕ, ότι είναι ανεξήγητη η επιθετικότητα της Κυβέρνησης με τέτοια σφοδρότητα σε ασφαλισμένους που πληρώνουν υπερβολικά μεγάλες εισφορές, ενώ ποτέ τα ασφαλιστικά τους Ταμεία δεν έλαβαν κρατικό πόρο και που αυθαίρετα και αντισυνταγματικά οδήγησε η Κυβέρνηση της ΝΔ στο ΕΤΑΤ, απαλλάσσοντας τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις

Με αυτό το νόμο – αν τελικά ψηφισθεί από τη Βουλή – ενταφιάζονται οι Δημοκρατικοί Θεσμοί που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες και οι εργαζόμενοι της χώρας επιστρέφουν σε περιόδους του προηγούμενου αιώνα, αφού, παράνομα και αντισυνταγματικά, καταργούνται θεμελιώδη εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Ούτε το Σύνταγμα της Ελλάδας, ούτε οι διεθνείς συμβάσεις εργασίας, που θεωρούν ιερά και απαραβίαστα τα συλλογικά δικαιώματα που απορρέουν από τις συλλογικές συμφωνίες, στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν την ουσιαστική κατάργηση του δημοκρατικού θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, μέσω των οποίων έχουν ρυθμιστεί εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, καταλήγει η ανακοίνωση.